Plan urzÄ dzenia lasu dla Nadleśnictwa Brynek - Państwowe ...

5.3.1. Pierwotne szkodniki owadzie.W ubiegłym okresie gospodarczym w lasach Nadleśnictwa prowadzony był monitoringzagrożeń przez owady poprzez:‣ kontrole występowania szkodników korzeni (doły glebowe) na szkółkach, gruntachprzeznaczonych do zalesienia oraz w zagrożonych drzewostanach;‣ kontrole występowania szkodników liściożernych sosny: kontrole występowania brudnicy mniszki (wykładanie pułapek feromonowych,obserwacja na transektach, grupy drzew ABC); jesienne poszukiwania szkodników pierwotnych sosny;‣ kontrole występowania foliofagów w drzewostanach liściastych (zwójki);‣ kontrole zagrożenia drzewostanów przez kambio- i ksylofagi (przypłaszczek);‣ ocenę występowania szkodników upraw, młodników i tyczkowin (zwójki sosnowe,krobik);‣ kontrole występowania szeliniaka (wykładanie pułapek);Szkodniki korzeni.W Nadleśnictwie Brynek nie stwierdzono większych szkód wywołanych przez szkodnikikorzeni. Szkodniki te nie powodowały znaczących szkód i nie utrudniały odnowienia lasu.Zgodnie z §19 IOL-2004 Nadleśnictwo wykonuje kontrolę zapędraczenia gleby na szkółceoraz gruntach porolnych przeznaczonych do zalesień. Rozmiar kontroli dostosowany był dopotrzeb.W tej grupie szkodników nieznaczne szkody powodowały pędraki chrabąszczowatych.Stwierdzano je okresowo, w latach 2004, 2005, i 2009. Powierzchnia ich występowaniaoscylowała od 0,40 ha (2004r.) do 5,00 ha (2005r.), wynosząc w sumie 6,6 ha. Najczęściejjednak osiągała wielkość około 0,50 ha. Zwalczanie przeprowadzono na powierzchni 1,15 ha,w roku 2009.Szkodniki szkółek, upraw i młodników.Szkółka - poza rejestrowanymi zagrożeniami ze strony pędraków nie była zagrożonaszkodami od innych owadów.Uprawy i młodniki - najgroźniejszym szkodnikiem upraw w ubiegłym okresiegospodarczym był szeliniak sosnowiec. Jego wzmożone występowanie rejestrowano niemalcorocznie, łącznie na powierzchni 372,5 ha, w uprawach sosnowych oraz świerka imodrzewia. Jest corocznie monitorowany i praktycznie corocznie zwalczany (głównie zapomocą pułapek klasycznych i dołków chwytnych) na terenie większości leśnictw, średnio 32ha rocznie. Najliczniejsze występowanie osiągnął w 2008 roku – 85 ha i na takiej powierzchnibył zwalczany. Czynnikiem inicjującym gradacje były znaczne uszkodzenia abiotyczne z latwcześniejszych, a co za tym idzie wymuszony przyrost powierzchni upraw.Kontrola występowania szeliniaka oparta jest na pułapkach klasycznych, wałkachsosnowych wykładanych w uprawach oraz zamiennie w dołkach chwytnych z woreczkaminapełnionymi trocinami sosnowymi i nasączonymi terpentyną. Zwalczanie prowadzonopoprzez zagęszczenie tych pułapek i zbiór owadów oraz mechaniczne ich niszczenie. Przydużym zagrożeniu stosowano zabieg chemiczny.Uprawy były uszkadzane również przez choinka szarego, głównie na wzniesieniachmorenowych oraz miejscach ubogich w składniki pokarmowe Jego występowanieodnotowano w 2008 roku na powierzchni 4 ha. Nie stosowno jego zwalczania.209