Plan urzÄ dzenia lasu dla Nadleśnictwa Brynek - Państwowe ...

forma aktualnego stanu żyzności siedliska. Aktualny stan siedlisk zdegradowanych jeststanem czasowym, ulegającym zmianom w czasie na skutek oddziaływania ekosystemu iczynników gospodarczych. Dlatego po pewnym czasie należy weryfikować stan aktualny.Przyczyny degradacji tkwią w zubożeniu naturalnej żyzności, lub obniżeniu sprawnościsiedliska wskutek zmian gospodarczych oddziaływujących na siedlisko. Degradacja przejawiasię w wyjałowieniu siedliska przez pogorszenie łatwo zmiennych elementów gleby (zwłaszczapróchnicy leśnej), pogorszenie właściwości fizycznych, chemicznych i biologicznychwierzchnich poziomów gleby oraz zmiany roślinności w kierunku oligotrofizacji zbiorowisk.Natomiast trwałe elementy gleby pozostają bez wyraźniejszych zmian.Aktualny stan siedliska zbliżony do naturalnego, lub słabo zmieniony traktuje się, jakostan normalny. Siedliska ukształtowane i pozostające stale pod wpływem naturalnej lub małozmienionej roślinności leśnej, gdzie trwałe i łatwo zmienne elementy siedliska odpowiadająsobie pod względem ekologicznym - to siedliska naturalne. Stanowią one podstawowąwartość ekologiczną, typologiczną i produkcyjną.Do siedlisk zniekształconych zalicza się wszystkie te, których trwałe elementy pozostająbez zmian, natomiast elementy łatwo zmienne, w tym próchnica, wykazują obniżenie o jednąformę, co oznacza pod względem diagnostycznym obniżenie o około jeden typologicznystopień żyzności siedlisk na siedliskach lasowych, a mniej niż o jeden stopień - na siedliskachborowych. Podobnie ma się sytuacja z roślinnością runa. Produkcyjność takich drzewostanówjest zazwyczaj słabo obniżona.Siedliska zdegradowane charakteryzują się wyraźnymi zmianami degradacyjnymi łatwozmiennych elementów, gdy tymczasem trwałe elementy siedliska zmian wyraźnych niewykazują. W elementach łatwo zmiennych wyraźne degradacyjne zmiany zaznaczają się: w aktualnej formie próchnicy, która wykazuje pogorszenie swego stanu o dwie (przydegradacji słabej), lub trzy formy (przy degradacji silnej), w glebie, która wykazuje cechy wtórnego bielicowania, przy znacznym obniżeniuodczynu i nasycenia kompleksu sorpcyjnego, zubożenia w azot i ogólnym pogorszeniuzasobności oraz szeregu właściwości fizycznych, chemicznych i biologicznychwierzchnich poziomów gleby, zwłaszcza jej poziomów akumulacyjnych.Roślinność runa siedlisk zdegradowanych - silnie zmieniona pod względem składugatunkowego i zastąpiona przez zbiorowiska wskazujące aktualnie na siedliska uboższe ojeden lub dwa stopnie typologiczne na siedliskach borowych, a o dwa lub trzy stopnie nasiedliskach lasowych. Drzewostany siedlisk słabo zdegradowanych to przede wszystkimmonokultury świerkowe i sosnowe z małą domieszką gatunków liściastych bądź bezdomieszek, utrwalone często od paru generacji, o obniżonej bonitacji o dwie (rzadziej trzy)klasy.W przypadku siedlisk zniekształconych należy dążyć do urozmaicenia składugatunkowego, poprzez wprowadzanie gatunków docelowych zgodnych z ustalonymi składamigatunkowymi odnowień a także wprowadzanie innych domieszek liściastych.Drzewostany na siedliskach zdegradowanych należy przebudować, aby zahamować dalszezubożanie siedlisk, poprzez zastępowanie monokultur lub drzewostanów mało urozmaiconychgatunkowo, drzewostanami wielogatunkowymi z dużą ilością gatunków domieszkowych.194