Plan urzÄ dzenia lasu dla Nadleśnictwa Brynek - Państwowe ...

możliwość ewentualnej migracji osobników. Płaz ten preferuje niziny. Występuje na tereniecałej Polski, sięgając po Pogórze Karpackie, do wysokości 700– 850 m n.p.m. Osiąga długośćciała 15-18 cm. Samce są mniejsze, przeciętnie do 12 cm, samice do 14 cm. Jest to największatraszka w Polsce. Od innych polskich gatunków traszek odróżnia się białymi plamkami nabokach ciała i podgardlu; ziarnistą skórą; ciemniejszą barwą ciała. Występuje wyraźnydymorfizm płciowy: samice większe od samców, krótsze kończyny u samic. Szata godowa,grzebień godowy tylko u samców. Osobniki młode przypominają wyglądem samice.Zwierzęta te posiadają dobry zmysł węchu oraz dużą zdolność regeneracji. Traszkagrzebieniasta potrafi odtwarzać utracone członki. Umiejętność ta maleje wraz z wiekiem,przebiega sprawniej w tylnej części ciała zwierzęcia. Prowadzi nocny tryb życia, w okresiegodowym aktywność całodobowa. Pokarm: skorupiaki, pająki wodne, owady wodne i ichlarwy, ślimaki, pijawki, dżdżownice, a także małe ryby oraz skrzek i kijanki płazów, a takżemałe osobniki własnego gatunku.Początek aktywności, przełom marca i kwietnia, po rozmarznięciu gleby. Gody odbywają sięzwykle nocą, w kwietniu i maju. Część osobników może rozradzać się w więcej niż jednymzbiorniku wodnym, o ile zbiorniki te dzieli mniej od 100 metrów. Populacje poszczególnychzbiorników tworzą wtedy metapopulację, znacznie bardziej oporną na wyginięcie od populacjiizolowanych. Składanie dużych, mierzących około 5 mm, jaj odbywa się w maju i napoczątku czerwca, gdy temperatura wody wzrośnie. Po około dwóch tygodniach z jaj wylęgająsię larwy. Część kijanek nie przechodzi metamorfozy w pierwszym roku swego życia, alehibernuje. Część zwierząt pozostaje na zimę w zbiorniku wodnym pomimo ukończeniaprzeobrażenia ( zagrzebane w mule na dnie). Jednak pierwsze wychodzą na ląd już w sierpniu.Wysychanie zbiornika przyśpiesza metamorfozę. Największa śmiertelność traszek przypadana początek życia - 60-80%. Żyją maksymalnie 13–15 lat. Liczebność gatunku podlega teżdużym fluktuacjom, zwłaszcza w odniesieniu do poszczególnych populacji, zależąc w dużymstopniu od niestałych warunków środowiska. W sen zimowy zapadają zwykle pod koniecpaździernika, zimują w licznych grupach.Główne zagrożenia: pogarszanie się jakości wód-eutrofizacja, wypłycanie i osuszaniezbiorników, chemizacja rolnictwa, nieprawidłowa melioracja. Szczególnie niekorzystneskutki ma dla gatunku melioracja w obrębie dolin rzecznych, uniemożliwiająca powstawanieokresowych zbiorników w czasie wiosennych roztopów i powodzi, stanowiących miejscarozrodu płazów. Odławianie traszek prowadzone w celach handlowych, gospodarka rybacka.rozdrobnienie środowiska oraz wylesianie.Ochrona: prawidłowa melioracja, tworzenie zbiorników wodnych w przypadku dużegozagęszczenia osobników w czasie godów. Stawy takie powinny cechować się nieregularnąlinią brzegową, zróżnicowaną głębokością wody w swym obrębie, obecnością roślinnościszuwarowej i wodnej oraz brakiem ryb. Pozytywnie wpływa na traszkę grzebieniastą takżeochrona innych gatunków, zwłaszcza traszki zwyczajnej i bobra, budującego tamy tworzącezbiorniki wodne. Bardzo korzystne jest też tworzenie korytarzy ekologicznych,umożliwiających kontakty osobnikom z różnych populacji. Ochrona objąć powinna teżsiedliska lądowe, których nie należy pozbawiać kryjówek, takich jak leżące pnie, kamienie,sterty gałęzi. Postuluje się nawet sztuczne tworzenie kryjówek.W Polsce podlega ochronie ścisłej.146