Plan urzÄ dzenia lasu dla Nadleśnictwa Brynek - Państwowe ...

znaczniejszych zalewów powierzchniowych, jak i dłuższych okresów stagnacji wody. Wmiejscach takich łęgi występują na glebach: mułowych, torfowo-mułowych, murszowych,murszowatych, madach rzecznych właściwych lub próchnicznych. Zajmują siedliska OlJ orazOl, rzadziej LŁ i Lw.Drzewostan łęgu jesionowo-olszowego tworzy przede wszystkim olsza czarna (Alnusglutinosa) z różnym udziałem jesiona wyniosłego (Fraxinus excelsior). Udział ten zależyniekiedy od stopnia zniszczenia lokalnych populacji jesionów chorobą powodowaną przezgrzyb Chalara fraxinea. Poza tymi gatunkami, w drzewostanie czasami może pojawiać siębrzoza omszona (Betula pubescens), dąb szypułkowy (Quercus robur), osika (Populustremula), w niektórych regionach także świerk pospolity (Picea abies).Podszyt jest różnie rozwinięty, od znacznego zwarcia po niemal całkowity jego brak.Tworzą go: czeremcha pospolita (Padus avium), kruszyna pospolita (Rhamnus frangula),leszczyna pospolita (Corylus avellana), trzmielina zwyczajna (Euonymus europaea), kalinakoralowa (Viburnum opulus), bez czarny (Sambucus nigra), porzeczka czarna (Ribes nigrum)i czerwona (Ribes spicatum),Warstwa runa, zazwyczaj bujna i zwarta, jest tworzona przez gatunki właściwe nie tylkodla lasów łęgowych, lecz przechodzące ze zbiorowisk olsowych i bagiennych. Skład runa jestdość zmienny, zwykle dominujący jest jednak udział gatunków leśnych. Do częstychskładników runa należą: pokrzywa zwyczajna (Urtica dioica), niecierpek pospolity (Impatiensnoli-tangere), podagrycznik pospolity (Aegopodium podagraria), czartawa pospolita (Circaealutetiana), gajowiec żółty (Galeobdolon luteum), kostrzewa olbrzymia (Festuca gigantea),czyściec leśny (Stachys sylvatica), gwiazdnica gajowa (Stellaria nemorum), śledziennicaskrętolistna (Chrysosplenium alternifolium), przytulia czepna (Galium aparine), sadzieckonopiasty (Eupatorium cannabinum), kuklik pospolity (Geum urbanum). Możliwy jestrównież udział roślin typowych dla wilgotnych łąk, jak np. knieć błotna (Caltha palustris), aw płatach zabagnionych, także gatunków bagiennych, jak np. trzcina (Phragmites australis).Dodatkowo w runie wyraźnie widoczne są dwa aspekty: wiosenny i letni. W aspekciewiosennym runo jest zdominowane przez wczesno kwitnące gatunki geofitów np.: ziarnopłonwiosenny (Ficaria verna), złoć żółtą (Gagea lutea), zawilca żółtego (Anemone ranunculoides) itp.Latem runo obejmują w dominację wysokie gatunki bylin, głównie nitrofilne np.: wiązówka błotna(Filipendula ulmaria), bodziszek cuchnący (Geranium robertianum), jasnota plamista (Lamiummaculatum) itp. Warstwa przyziemna runa na ogół dość słabo wykształcona z takimigatunkami jak: merzyk fałdowany (Mnium undulatum), dzióbkowiec Swartza (EurhynchiumHans), krótkosz szorstki (Brachythecium retabulum).Potencjalne zagrożenie dla tego siedliska stanowi utrata cech jakościowych ekosystemu,w wyniku przesuszenia ekosystemów łęgowych, jako następstwo obniżenia poziomu wódgruntowych, przyspieszonej erozji wgłębnej cieków (regulacja), obniżania się bazyhydrologicznej cieków czy obniżenia zasilania cieków wodami podziemnymi. Dodatkowozagrożenie stanowią: zmniejszenie się udziału jesiona w drzewostanach łęgów (zamieraniejesiona), młody wiek lasów i ujednolicenie struktur wiekowej (wpływ na bioróżnorodność),brak drzew martwych i rozkładającego się drewna (brak mikrobiotopów i związanych z nimigatunków).Ochrona polega na przeciwdziałaniu przesuszania tego siedliska, poprzez podejmowanieróżnych działań ochronnych w rozległej skali przestrzennej, na poziomie całych zlewni.Odpowiednie użytkowanie lasu przy zastosowaniu rębni złożonych z długim okresemodnowienia, pozostawianie drzew starych i dziuplastych, a także pewnej części martwegodrewna do naturalnego rozkładu.132