AKAIDI dhe KELAMI - El-Hikmeh

* Vishej e jetonte thjesht.* Nuk u nënshnrohej dëshirave trupore e egoistike. Ndërkaq, përpiqej të përfitonte prejgjërave të mira e të lejueshme. Kurrë nuk e tepronte. Nuk i pëlqente të jetonte mes qejfit edëfrimit. Me drojtjen se bëhet pengesë për gjërat e domosdoshme e të dobishme, e pengonte dhetjetrin të zhytej tepër në dëfrim.* Pastërtia për të kishte rëndësi të pashmangshme. Tregonte kujdes gjer në fund që flokët,mjekrrën, veshjen, shtëpinë, etj. t'i kishte të pastra.* Nuk u jepte vlerë botës materiale dhe pasurive të saj. Veten e shihte si një udhëtar. Nuk iashtrinte dorën kujt, nevojat dhe kërkesat e veta i siguronte duke punuar e me djersën e vet.* Gjithë sendet e shtëpisë së tij përbëheshin prej një dysheku lëkure në formën e shilteve,prej një shtrati të ngritur, prej një rrogozi dhe një ibriku për ujë.* Hante e flinte pak. Nuk fliste kur s'duhej. Kur fliste, gjithmonë thoshte fjalë të mira e tëdobishme, ruhej shumë prej fjalëve pa dobi.* Natën flinte pak se merrej me adhurim. Agjëronte shpesh edhe jashtë muajit të ramazanit.Këndonte Kur'an shumë dhe dëgjonte edhe këndim nga shokët e tij.* Hajen e fillonte me emrin e Allahut dhe e përfundonte duke e falenderuar dhe lavdëruarAtë. Hante diçka në se i pëlqente, por s'kërkonte të meta në ushqim. Pa asnjë përjashtim, lanteduart edhe para ngrënies, edhe pas ngrënies, gjë që ua këshillonte edhe shokëve. Nuk vinte nësofër gjëra që lenin erë në gojë. Dhëmbët i pastronte vazhdimisht. Kishte kujdes që flokët dhemjekrrën t'i kishte të pastra.* Nuk e kalonte kohën kot. Kurrë nuk i linte pas dore punët e popullit.* Njerëzit i donte, i respektonte, sillej me ta vazhdimisht me të mirë dhe sinqeritet. Ishtefytyrëqeshur e fjalëmbël. Ai nuk qeshte me të madhe, vetëm buzëqeshte.* Ishte i pari që jepte selam (që përshëndeste) kur takohej me dikë dhe i pari që zgjaste dorënkur duhej ta tokte me dikë.* Nuk ua ndërpriste fjalën të tjerëve kur flisnin, por i dëgjonte gjer në fund. S'fliste me zë tëlartë e duke bërtitur. Fjalët i thoshte shkoqur.* Vizitorët i priste buzëqeshur e me delikatesë, i gostiste dhe po ashtu i përcillte.* Kishte një të ecur të shpejtë dhe, kur kthehej në një drejtim tjetër, kthehej me të gjithëtrupin.* Kur do të ulej mes shokësh, ulej ku të kishte vend, nuk shqetësonte kënd, nuk ngrinte këndnga vendi. Ndenjur, nuk i zgjaste këmbët, nuk rrinte këmbë mbi këmbë. Kur shkonte pranëshokëve, u thoshte që të mos ngriheshin në këmbë për të, nuk lejonte t'ia puthnin dorën.96