AKAIDI dhe KELAMI - El-Hikmeh

analizoi që të tre. Më në fund, i bleu dhe më përgëzoi për punën e mirë që kisha bërë sipas tij. Uktheva e shkrova këtë radhë tre teuratë. Te i dyti lashë mangut, kurse te i treti bëra shtesa duke ibërë të paqenat, të qena. Dhe ia çova rabinit. Rabini i shqyrtoi, i pëlqeu, më pagoi duke mëfalenderuar veçanërisht për punën e mirë që kisha bërë!Radhën e kishte Kur’ani. Kur’ani ishte i madh, nuk e shkruaja dot të tërë. Shkruajta vetëm tripjesë. Pjesën e parë e kopjova pa asnjë ndryshim. Në pjesën e dytë lashë disa rrjeshta pa shkruar,kurse në pjesën e tretë shtova gjëra të paqena.Me një kujdes dhe përkushtim të veçantë, u bëra vizitë të gjithë dijetarëve. Ua tregova pjesëtqë kisha shkruar duke u kërkuar t’i merrnin. Në fillim të gjithë më pritën me kënaqësi duke mëthënë se do t’i merrnin por pasi t’i lexonin. Dhe që të gjithë më dhanë të njëjtën përgjigje:“Kjo pjesë është në rregull, kjo pjesë ka disa rrjeshta mangut, kurse në këtë pjesë ka shtesa tëcilat nuk ndodhen në Kur’an!”Atëherë e kuptova se Kur’ani është ruajtur po ashtu siç është zbritur. Në Kur’an nuk kamungesa apo shtesa. Kur’ani është i vetmi libër hyjnor origjinal. Dhe u bëra musliman!”Jahja bin Eksem që ishte atë kohë kadi i Basras, kur shkoi në haxh, ia tregoi këtë ngjarjeprijësit të madh Sufjan bin Unejne. Dhe prijësi i madh i tha kështu:“Kjo ngjarje është vërtetimi praktik edhe i Kur’anit, edhe i çdo ajeti të tij. Zoti ynë nuk kadhënë garanci për librat e tjerë se ka për t’i mbrojtur, kurse për Kur’anin ka një garanci të tillëhyjnore! Në ajetin e nëntë të sures Hixhr thuhet:“Pa dyshim, Ne e kemi zbritur Kur’anin dhe, pa dyshim, Ne jemi garant për të!”80