AKAIDI dhe KELAMI - El-Hikmeh

Po qe se në zemrën e njeriut zë vend dashuria për botën dhe pasurinë, bëhet shkak për çdo tëkeqe. Muslimani përfiton nga të mirat e kësaj bote, por nuk e do atë sikur kishte për të jetuar këtupërjetësisht. Muslimani duhet të zotërojë mbi botën dhe ta përdorë atë, por dashuria për botëns’duhet t’ia pushtojë zemrën e ta dëmtojë, sepse, siç ka thënë poeti i madh Xhelaleddin Rumi,“për sa kohë që uji ndodhet poshtë gjemisë, i jep mundësi asaj të vozisë, por, po t’i hyjë brenda,e shkatërron dhe e fundos, ashtu si edhe zjarri në furrën e kazanëve të avullit që e bën gjeminë tëecë, por, po të dalë jashtë furrës e të ngjitet në kuvertë, e djeg gjeminë dhe e shkatërron!”Kështu, pra, robi, sa t’i pakësojë shprehitë e këqia, aq i afrohet Zotit. Dhe zgjidhje, për këtë,pa dyshim, është afërsia ndaj Allahut, orientimi vetëm nga Ai me të gjitha mundësitë e zemrës.Dashuria e fëmijës për prindët dhe e prindërve për fëmijët, dashuria burrë-grua, mundësitëmateriale e moralo-shpirtërore që kemi në dorë si dhe të mirat e tjera të kësaj bote janë favori imadh i Zotit për robtë e Tij. Prandaj të gjitha këto dashuri duhet të bëhen mjete për t’iu afruarZotit dhe në rrugën e Tij. Këto dashuri nuk duhet të na e robërojnë zemrën, sepse ata qëdashurohen pas “Bukurisë Absolute” (Allahut që është Bukuria Absolute), nuk dashurohen pasgjërave të vogla e relative. Kështu, ata që ua japin zemrën gjërave të vogla e relative, mbeten paAllahun dhe dashurinë për Të! Poeti Xhelaleddin Rumi shprehet kështu poetikisht për këtë:tij?“Kush ia jep zemrën kësaj bote, është si gjahtari që gjuan hijet. Si mund të bëhet hija mall iKështu, një i marrë deshi ta kapte e ta shtrëngonte fort hijen e një zogu; edhe zogu vetë nëmajë të degës u habit me të!”Çdo njeri që është në gjendje të kuptojë, e kupton lehtë se vënia kufi dëshirave që s’dinë tëngopur, kënaqësive e dëfrimeve, dashurive të çastit e kalimtare duke e orientuar dashurinë dheafërsinë e vërtetë për tek qëllimi hyjnor, është domosdoshmëri e qëllimit final të krijimit tonë.Bukuria absolute është bukuria e Allahut. Gjithashtu të gjitha bukuritë pas të cilave jepemime mahnitje, janë vetëm reflektime të Bukurisë Hyjnore.Aventura dashurore mes Mexhnunit dhe Lejlasë është një shembull kryevepër i kësaj tëvërtete. Po qe se Mexhnuni do t’ia dorëzonte zemrën Lejlasë duke mbetur aty, Lejlaja do të bëhejidhull për të. Kurse ajo luajti për Mexhnunin një rol kalimtar. Pasi zemra e Mexhnunit u ngjit nëatë nivel ku mund t’i përgjigjej dashurisë hyjnore, Lejlaja ra në sytë e tij. Megjithëse Mexhnuni unis për udhë me anë të Lejlasë, nuk e la zemrën te ajo por u tregua i aftë për ta drejtuar te Zoti!Dashuria për Allahun dhe fitimi i dashurisë së Tij është lumturia më e madhe për njeriun.Personi që ka arritur një lumturi të tillë, do të thotë se ka ditur ta vlerësojë siç duhet pasurinë equajtur jetë dhe e ka fituar provën e kësaj jete.Në një ajet, Allahu thotë: “Besimtarët e duan më shumë Allahun!” Kurse treguesi idashurisë sonë për Allahun është kryerja e gjërave që i pëlqejnë e që i kërkon Allahu. Pikërishtatëherë do ta dojë edhe Ai njeriun dhe njeriun që e do Allahu, e duan të gjithë. Shihni se ç’thotëProfeti ynë për këtë.Kur Allahu i Lartë e do një rob, i thotë Xhebrailit:41