AKAIDI dhe KELAMI - El-Hikmeh

1. Besimi te Allahu e çon njeriun në rrugë të drejtë dhe e orienton për të bërë punë të mira.“Atij që e beson, Allahu ia drejton zemrën...” 692. Ai që e beson Allahun, duke menduar se ekziston një qenie që di gjithçka, që sheh dhevëzhgon gjithçka dhe se një ditë ka për të dhënë llogari për çdo gjë që ka bërë, largohet prej tëkëqiave, u nënshtrohet urdhrave të Allahut.3. Ai që e beson Allahun, druhet t’i idhujtarizojë të tjerët, të jepet pas pasurisë, pozitës efamës, të vejë një ndërmjetës mes Zotit dhe njeriut.4. Ai që i beson Allahut, e di se Allahu është i vetmi që jep rizk, që furnizon, prandajlargohet prej sjelljeve të shëmtuara si koprracia, vjedhja, pangopësia, etj., priret nga sjelljet ebukura si bujaria, falja, dorëgjerësia, etj.5. Besimi te Allahu zgjon te njeriu guximin, trimërinë, nënvleftësimin e vdekjes, dëshirën përtë rënë dëshmor për të drejtën dhe të vërtetën.6. Besimi te Allahu kënaq ndjenjën fetare që ndodhet e bashkëlindur te njeriu, ndjenjën ebesimit te fuqia e lartë dhe absolute, siguron qetësinë dhe kënaqësinë ndiesore. Njeriu i qetë, përrrjedhojë, u gjen lehtë zgjidhje problemeve të vështira; edhe po s’u gjeti, di të durojë, pra, s’bienë pesimizëm dhe rënie shpirtërore.7. Sipas njeriut që i beson Allahut, koncepti mbi vëllazërinë dhe njerëzoren është i gjerë sa,po të duhet, mund t’i përfshijë të gjithë njerëzit që jetojnë mbi tokë. Sipas tij, pavarësisht ngaraca, kombi dhe kultura, të gjithë njerëzit janë krijesa të Zotit.Shkurt, njeriu që i beson Allahut me dije, me dashje e me arsye, është i qetë, i sigurtë, ipërgjegjshëm, i drejtë, që nuk u bën keq të tjerëve dhe me lidhje të forta njerëzore me të tjerët. Aiqë e beson Allahun, i do të gjithë dhe dëshiron për të tjerët atë që dëshiron edhe për vete!B. EKZISTENCA DHE NJESIA E ALLAHUTMe që besimi te Allahu është cilësi e krijimit të njeriut, pra, i bashkëlindur, njeriu duhet tapranojë ekzistencën dhe njësinë e Allahut edhe sikur të ndikohet negativisht prej mjedisit.Prandaj, shumica e ajeteve të Kur’anit që flasin për Allahun, kanë për temë atributet e Tij. Nëkëto ajete, duke u ndalur mbi besimin monoteist (tevhid), është theksuar me këmbëngulje seAllahu nuk ka të njëjtë e të ngjashëm me vetveten. Çështja e ekzistencës së Allahut në Kur’anështë pranuar për njeriun si çështje që ai duhet ta dijë në mënyrë të natyrshme, si një e vërtetëkrejt e qartë dhe e pamënjanueshme. Eshtë bërë e ditur se njeriu me natyrë të padëmtuar e njehnormalisht krijuesin e vet.Ndërkaq, në çdo shoqëri mund të gjenden njerëz që nuk besojnë për shkaqe të ndryshme oseqë dyshojnë. Pikërisht për këta ka rëndësi vërtetimi i ekzistencës së Zotit. Dhe kjo, së pari, mund69 Kur’ani, Tegabun: 11.31