Gazeta do pobrania w pliku *pdf - Solidarność

WystawaWrocławiankaEdyta SteinWystawa pt. „Edyta Stein.Portret własny” zostałaotwarta 9 sierpnia br.,w związku z 70. rocznicą śmierciEdyty Stein. Do sali wrocławskiegoRatusza na uroczystośćotwarcia przybyli m.in. wiceprezydentWrocławia MichałJanicki, dyrektor Muzeum MiejskiegoMaciej Łagiewski orazszef ośrodka Pamięć i PrzyszłośćMarek Mutor.Autorzy wystawy. Od lewej: Halina Okólska, Michał Bieganowski, Danuta Mrozowska, Michał Krawczyk,Bartosz Fingas, Bogna Piter– Dotychczasowe wrocławskieekspozycje poświęconeEdycie Stein miały charakterwyłącznie dokumentalny. Tymrazem historia tej wybitnej postaciopowiedziana jest jej własnymisłowami. Bogaty materiał ikonograficznydopełniają cytaty z jejautobiografii, listów oraz dzieł.– Edyta Stein – żydówka,wrocławianka, ateistka, filozof,pedagog, konwertytka, karmelitanka,święta, patronkaEuropy.Urodziła się 12października 1891 r.w żydowskiej niemieckiejrodzinie, jako najmłodszedziecko Zygfrydai Augusty Stein.Studiowała na WydzialeNauk HumanistycznychUniwersytetu Wrocławskiego.Doktorat z filozofii obroniłana Uniwersyteciew Getyndze, gdziestudiowała u znanegofenomenologaEdmundaHusserla. Zdecydowałasię przyjąćchrzest w Kościelekatolickim. Sakramentuudzielono1 stycznia 1922 r.w kościele w Bergzabern.W kwietniu1934 r. złożyłaśluby zakonneFOT. MARCIN RACZKOWSKIw Karmelu w Kolonii,przyjęła imięTeresa Benedykta od Krzyża.W 1938 r., kiedy w Niemczechnasiliły się antysemickie działania,Edyta wyjechała do Echtw Holandii. Jednak wkrótce i tamprześladowania Żydów przybrałyna sile i 2 sierpnia 1942 r. Gestapoaresztowało Edytę Stein. Zostaławywieziona do Auschwitz,gdzie 9 sierpnia 1942 r. zginęławraz z siostrą Różą Stein w komorzegazowej. Jan Paweł IIbeatyfikował Edytę Stein 1 maja1987 r., a 11 października 1998 r.odbyła się jej kanonizacja. Rokpóźniej papież ogłosił ją patronkąEuropy.Organizatorzy wystawy:Ośrodek „Pamięć i Przyszłość”,Towarzystwo im. Edyty Steinprzy współpracy Muzeum MiejskiegoMiasta Wrocławia.Autorzy wystawy: DanutaMrozowska, Halina Okólska,Michał Bieganowski.Opracowanie graficzne: AndrzejJerie.Wystawa pod patronatem:Metropolity Wrocławskiegoabp Mariana Gołębiewskiegoi Prezydenta Wrocławia RafałaDutkiewicza.Patronat medialny: RadioRodzina, Niedziela WrocławskaTermin: 9–31 sierpnia 2012,Wrocław – Rynek, przy pomnikuAleksandra Fredry.MARCIN RACZKOWSKIFOT. MARCIN RACZKOWSKILekcja demokracji cd. ze str. 6przez Region na prowadzącegoKZD. Na 2 tygodnie przez zjazdembrałem udział w warsztatachprzygotowanych przez KomisjęKrajową w celu przygotowaniaosób prowadzących zjazd. Tampoznałem Jerzego Buzka, któryprowadził śląskie WZD, TadeuszaSyryjczyka, który prowadził zjazdmałopolskiej „Solidarności”. Pamiętam,że bardzo się tymi warsztatamiinteresował Marian Jurczyk,który siedział w ostatnim rzędziei przyglądał się, jak ćwiczymy.Jednak, gdy Zjazd się zaczynał,w ostatniej chwili zrezygnowałemz pracy w PrezydiumZjazdu. Starałem się wpływać nabieg zdarzeń „z sali”. Zgłosiłemsię do zespołu ds. kultury, przewodniczyłmu Kazimierz Kaczor.Zaglądałem też do innych zespołów– ekonomicznego, któremuprzewodniczył Ryszard Bugaj,czy zespołowi do spraw masowegoprzekazu (kierował nimMarek Markiewicz).Z pewnością duże wrażenie,nie tylko na mnie, sprawiłoprzyjęcie posłania I KZD do ludzipracy Europy Wschodniej, choćpamiętam, że Karol Modzelewskiprotestował przeciwko przyjęciutego posłania. Uważał, że taki aktbędzie pretekstem dla władzykomunistycznej do interwencji.Tutaj racje się dzieliły w zależnościod intuicji politycznej. Drugiobraz, który mi utkwił to debatana temat bojkotu artystów środkówmasowego przekazu w razieinterwencji władzy i złamaniadialogu. Pamiętam, że zabrałemgłos i przekonywałem zebranych,że milczenie artystów to jedynywyraźny sygnał, jaki dotrze dospołeczeństwa, świadczący o niezgodziena siłowe rozwiązanie.Wiadomo, że stan wojennyprzerwał to, co zaczęło siętworzyć podczas I KZD. Czybyliśmy tym zaskoczeni? Raczejnie, aczkolwiek popełniliśmygrzech zaniechania. Wprawdziejuż długo przed zjazdem mówiłemna spotkaniach, że trzebasię przygotować do opuszczeniaswojego mieszkania i znalezieniatajnego lokum. Gdyby ważniejsidziałacze przygotowali się na to,to pewnie od razu by nie wpadli.We Wrocławiu mieliśmydużo szczęścia, bo w terminiewprowadzenia stanu wojennego12/13 grudnia mieliśmy odbyćspotkanie przygotowujące dokolejnej tury zjazdu.Nasze wrocławskie takżemiało się odbyć 12 grudnia i poproszonomnie, abym je prowadził.Odmówiłem Władkowi Frasyniukowi,bo w Warszawie byłw tych dniach Kongres KulturyPolskiej. Zatem przełożyliśmy jena następny weekend. Dlategowe Wrocławiu trochę osób poukrywałosię, a w Wałbrzychuprzyszło SB łatwiej aresztować.Stan wojenny dopadł KazimierzaHelebrandta w Warszawie.Kongres Kultury Polskiejzostał rozwiązany. Kilku przywódcówKomitetu PorozumiewawczegoSTiN z prof. KlemensemSzaniawskim zostałoaresztowanych.– Z częścią uczestników kongresuspotkaliśmy się w zakrystiipobliskiego kościoła, gdzie zredagowanoszybko oświadczenieprotestacyjne, które za chwilę,po skończonej właśnie mszy św.odczytał śp. Andrzej Łapicki. –wspomina.MARCIN RACZKOWSKINie umiera ten, kto trwa w pamięci żywychZ głębokim smutkiem i żalem zawiadamiamy,że 14 czerwca 2012 odszedł od nas do wiecznościnasz Przyjaciel, Człowiek szlachetny, uczynny i ofiarnyŚ PWładysław KrawiecW „Solidarności” od września 1980, Członek oddanyi wierny ideałom „Solidarności” do końca.Organizacja Zakładowa NSZZ „Solidarność”w Politechnice WrocławskiejZ głębokim smutkiem i żalem zawiadamiamy,że 23 czerwca 2012 roku zmarł nagleŚ PWIESŁAW ANDRZEJEWSKIDo Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” należałod początku jego powstania na Uczelni, tj. od 1980 roku. Bardzo zaangażowanyw sprawy „Solidarności”, był do końca jej aktywnym członkiem.Wiesław Andrzejewski pełnił funkcję Przewodniczącego Komisji Oddziałowejprzy Instytucie Organizacji i Zarządzania w latach 1990–1991 oraz 1995–1998.Był delegatem z ramienia Komisji Oddziałowej przy Instytucie Organizacjii Zarządzania na Zakładowe Zebranie Delegatów NSZZ „Solidarność”w Politechnice Wrocławskiej w latach: 1991–1995; 1995–1998; 2002–2006.W roku 2006 przeniósł się do Komisji Oddziałowej Emerytów i Rencistów NSZZ„Solidarność’ w Politechnice Wrocławskiej, gdzie brał czynny udział w pracachKomisji. Był również delegatem KOEiR na Zakładowe Zebranie Delegatóww kadencji: 2006–2010 oraz 2010–2014. Po przejściu na emeryturę w 1995roku nadal aktywnie uczestniczył w „Solidarności”.Wiesław Andrzejewski za wspieranie, aktywną działalność w „Solidarnościw 2006 roku otrzymał Dyplom „Solidarności” a w 2011 Medal „Solidarności”.Wiesław, dla niektórych Sławek, był prawym, ciepłym i dobrym człowiekiem,oddanym sprawom „Solidarności’, wspaniałym nauczycielem.Organizacja Zakładowa NSZZ „Solidarność”w Politechnice Wrocławskiej21 sierpnia 2012 Dolnośląska Solidarność 9