Nr 25. Pobierz w formacie PDF (3,9 MB) - Lubelska Okręgowa Izba ...

ISSN 1897-3868Biuletyn Lubelskiej Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa • styczeń-luty-marzec 2013 • (Nr 25)Mamy wymarzone lotnisko!• Ekspresem po Lubelszczyźnie • Bezpłatne szkolenia 2013• Konferencja Naukowa Krynica 2013 • Uprawnienia budowlaneLubelski Inżynier BUDOWNICTWA5

Lubelski InżynierBUDOWNICTWABiuletyn Lubelskiej Okręgowej IzbyInżynierów Budownictwa•styczeń-luty-marzec 2013 (Nr 25)•ISSN 1897-3868 Nr 4/2012Nr R. Pr. 895/06 LOIIB w LublinieNakład: 6 200 egz.WydawcaLubelska Okręgowa IzbaInżynierów Budownictwa20-150 Lublin, ul. Bursaki 19tel./fax 81 534-78-12www.lub.piib.org.ple-mail: lub@piib.org.plRedakcja20-150 Lublinul. Bursaki 19tel. 81 741-41-84Redaktor naczelnaUrszula Kieller-Zawiszatel. 81 741-41-84e-mail: u.kieller@lub.piib.org.plRada programowaJanusz Iberszer – przewodniczącyJerzy Ekiert – wiceprzewodniczącyWiesław Nurek – wiceprzewodniczącyAgnieszka Jaśkiewicz – sekretarzJerzy AdamczykStanisław BiczWiesław BocheńczykAndrzej PichlaWiesław PomykałaRyszard SiekierskiSkład i drukDrukarnia ALF-GRAFul. Abramowicka 6, 20-442 Lublintel./fax 81 532-15-12e-mail: info@alfgraf.com.plRedakcja zastrzega sobie prawoskracania i adiustacjipublikowanych tekstów.Lubelski Inżynier BUDOWNICTWAdostępny jest także w wersji elektronicznejna stronie internetowej LOIIB:www.lub.piib.org.plNa okładce:Port Lotniczy LublinFot. Mikołaj MajdaSPIS TREŚCINajserdeczniejsze życzeniaz okazji zbliżających się Świąt Wielkiej Nocyoraz wszelkiej pomyślności w pracy zawodowej,a także szczęścia i radości w życiu osobistymżycząOkręgowa Rada, działacze i pracownicyLubelskiej Okręgowej IzbyInżynierów BudownictwaSpowolnienie w budownictwie str. 4Nasza izba w liczbach str. 5Uroczyste wręczenie decyzjio nadaniu uprawnień budowlanych str. 659. Konferencja Naukowa Krynica 2013 str. 8Roboty nieskomplikowanew budownictwie komunikacyjnym str. 9Mamy wymarzone lotnisko! str. 10Ekspresem po Lubelszczyźnie! str. 12„Dzięki dobremu zespołowimożna naprawdę wiele zrobić…” str. 14Biblioteczka inżyniera str. 17Urokliwa willa Różana str. 18Kto jest kim w lubelskim budownictwie str. 20Harmonogram szkoleńdla członków LOIIB w I półroczu 2013 str. 22Zebranie ITS PolskaRegionalnego Oddziału Lubelskiego str. 26Lubelski Inżynier BUDOWNICTWA3

BudownictwoSpowolnienie w budownictwieRok 2013 będzie niełatwy dla branży budowlanej. Kolejnefirmy alarmują o swojej trudnej sytuacji. W 2014 r.mamy odczuć już zmianę, jak zapowiadają eksperci,a powrót do poprzednich wyników gospodarczych będziecoraz bardziej widoczny.Budownictwo w Polsce stanowi 7% PKB i zatrudnia ponad600 tysięcy osób. W minionym roku narastające problemy w zakresieregulowania zobowiązań doprowadziły do upadłości wielufirm budowlanych. Koniunktura w budownictwie ocenianajest coraz bardziej pesymistycznie, a problemy branży budowlanejprzekładają się bezpośrednio na sytuację gospodarczą kraju.W ubiegłym roku upadłość we wszystkich branżach ogłosiło 877przedsiębiorstw, a co czwarte z nich było firmą budowlaną. Sądownieogłoszono w 2012 roku upadłość 218 podmiotów.Z raportu firmy badawczej PMR wynika, że polski rynek budowlanyodnotuje w 2013 r. znaczące spadki. Do niedawna tylko firmybudowlane zapowiadały kryzys, pogarszanie się koniunktury i sytuacjiw budownictwie, natomiast rzeczywiste wskaźniki były jeszczecałkiem niezłe. Teraz już i one nie są dobre. Wszystko wskazujena to, że w 2013 r. polski rynek budowlany znacznie się zmniejszy.Rynek budowlanyWedług przewidywań PMR w roku 2013 rynek budowlany zanotujeredukcję rzędu 6-7%, przyczynią się do tego wstrzymywaneinwestycje mieszkaniowe czy opóźniająca się realizacja niektórychinwestycji energetycznych. Nadzieje na ożywienie w 2014 r. mogąbyć wynikiem rozpoczynającej się nowej perspektywy finansoweji dostępu do nowych środków unijnych oraz bardziej zaawansowanejrealizacji projektów energetycznych, które zaczną wpływaćna wzrost produkcji budowlano-montażowej.Za spadki w 2013 r. odpowiadać będzie głównie segment drogowy,który doprowadził wiele krajowych spółek budowlanych dobankructwa, a kilka zagranicznych skłonił do rezygnacji z inwestowaniana polskim rynku. Pozytywnie na rynek budowlany wpływaćbędzie natomiast budownictwo niemieszkaniowe, które w najbliższymczasie będzie najbardziej stabilnym segmentem rynku. Najego wzrost składać się będzie część handlowo-usługowa, w którejpoza budową nowych obiektów, widoczny jest także trend polegającyna modernizacjach wcześniej realizowanych obiektów. Takżerynek magazynowy oraz biurowy, gdzie nowe projekty ciesząsię dużym zainteresowaniem, będzie się intensywnie rozwijał.Prawdziwym kołem zamachowym polskiego budownictwaprzez najbliższą dekadę będzie branża energetyczna. Minione lataw polskiej energetyce upłynęły przede wszystkim na przygotowywaniuinwestycji energetycznych oraz przeprowadzaniu procedurprzetargowych na ich realizację.Rok 2012 w statystyceProdukcja budowlano-montażowa zrealizowana na terenienaszego kraju w 2012 r. zgodnie z prognozami ASM - CentrumBadań i Analiz Rynku była o 1,1% niższa niż w analogicznym okresiepoprzedniego roku. Ostatnie dwa kwartały ubiegłego rokuzanotowały gorsze wyniki niż przed rokiem. W III kwartale 2012 r.produkcja budowlano-montażowa była bowiem o 7,2% niższaw stosunku do analogicznego okresu poprzedniego roku, a w IVkwartale niższa o 6,6%. Pomimo, iż budownictwo mieszkalne i niemieszkalnezakończyło rok 2012 ze wzrostami, to budownictwo inżynieryjnew 2012 r. zanotowało spadek o 9% w stosunku do roku2011. Wpływ na to miało przede wszystkim zaangażowanie firmbudowlanych w inwestycje drogowe. Należy zauważyć, że produkcjaw infrastrukturze transportu drogowego zanotowała ponad15% spadek (15,4%). Prognozy wskazują, że tendencja spadkowautrzyma się również w 2013, w którym dynamika produkcjibudowlano-montażowej wyniesie -6,7%. Zapowiedź inwestycjikolejowych i w energetyce oraz budownictwo kubaturowe mogąprzyczynić się do ratowania sytuacji na rynku budowlanym.Mieszkania dołująDuża podaż nowych lokali, a z drugiej strony istotne ograniczenienowych inwestycji oraz trudności z uzyskaniem kredytu nakupno nowej nieruchomości to czynniki, które będą determinowałysytuację na rynku mieszkaniowym. Eksperci Instytutu ASMprognozują wyraźne wyhamowanie rynku, jeżeli chodzi o mieszkaniaoddawane do użytku i spadek dynamiki do 9,7%.W 2012 r. utrzymywała się dobra passa na rynku mieszkaniowym,w którym oddano prawie153 tys. mieszkań, czyli o 16,5%więcej niż w analogicznym okresie roku poprzedniego. Deweloperzyoddali do użytku 63 175 mieszkań (o 29,4% więcej niżw analogicznym okresie roku poprzedniego) a inwestorzy indywidualni81 244 mieszkań (o 10,5% w porównaniu do analogicznegookresu poprzedniego roku ). W 2012 r. rozpoczęto budowę141 798 mieszkań (o 12,6% mniej niż w poprzednim roku) oraz wydanopozwolenia na budowę 165 092 mieszkań, o 10,3% mniej niżw analogicznym okresie 2011 r.Światło w tuneluOd drugiego półrocza 2013 r. sytuacja w naszym kraju ma zacząćsię stopniowo poprawiać. W 2014 r. mamy odczuć już zmianę,a powrót do poprzednich wyników gospodarczych będzie corazbardziej widoczny. Część firm będzie gotowa do ponownych zatrudnień,a bezrobocie zacznie systematycznie maleć.Podczas spotkania ministra gospodarki Janusza Piechocińskiegoz przedstawicielami mediów regionalnych, które odbyło się 1 lutego2013 r. w Ministerstwie Gospodarki, wicepremier zauważył że:– W tej chwili patrząc na budownictwo, trzeba mieć świadomość,że w różnych segmentach tego rynku mamy określone kłopoty. Budownictwomieszkaniowe i deweloperskie odczuwa poważną nadpodażw stosunku do siły nabywczej. Trudna sytuacja dotyczy firmdrogowych. Rząd podjął decyzje o przesunięciu środków do tego, conazywamy inwestycjami polskimi. W niektórych segmentach jest torynek kolejowy, a przede wszystkim rynek telekomunikacyjny. Weszliśmytakże w konsumpcję środków unijnych. I będzie tu pewne istotneprzyśpieszenie. Teraz najważniejsze jest jedno, aby zachęcić firmy doinwestowania, bo przy takiej niepewności rynku, nawet przedsiębiorstwa,które posiadały duże zasoby finansowe tego nie robiły. Podejmujemytakże wszelkie możliwe działania w obszarze szeroko pojętejenergetyki. Zakładamy, że w drugiej połowie roku nastąpi ożywieniew sferze niektórych segmentów rynku inwestycyjnego.Wicepremier dodał także:– Chcemy również zwiększyć wskaźnik przeżywalności polskichprzedsiębiorstw zagrożonych likwidacją upadłości. Pomogą w tym:przygotowana w Ministerstwie Gospodarki „Polityka Nowej Szansy”oraz opracowane razem z resortem sprawiedliwości zmiany w prawieupadłościowym i naprawczym.Jak jednak zgodnie twierdzą wszyscy eksperci - zanim wzrostgospodarczy Polski będzie w pełni satysfakcjonujący – upłyniejeszcze sporo czasu.URSZULA KIELLER-ZAWISZA,ASM - Centrum Badań i Analiz Rynku, PMR4 Lubelski Inżynier BUDOWNICTWA

Samorząd zawodowyXII ZJAZD SPRAWOZDAWCZYLUBELSKIEJ OKRĘGOWEJ IZBYINŻYNIERÓW BUDOWNICTWA12 kwietnia 2013Nasza Izba w liczbachWedług stanu na dzień 31.12.2012 roku w LubelskiejOkręgowej Izbie Inżynierów Budownictwa zarejestrowanychbyło 7407 członków, w tym 6095 osób to członkowieczynni.Liczba członków Lubelskiej Okręgowej Izbie InżynierówBudownictwa w poszczególnych branżach przedstawia sięnastępująco:» konstrukcyjno-budowlana BO – 2844 członków (46,66%)» instalacje sanitarne IS – 1143 członków (18,75%)WAŻNIEJSZE WYDARZENIALOIIB W ROKU 2013Terminy posiedzeń Okręgowej Rady LOIIB(wtorki godz. 14.00–16.00)19 marca 2013 r.21 czerwca 2013 r.24 września 2013 r.13 grudnia 2013 r.Terminy posiedzeń Prezydium Okręgowej Rady LOIIB(wtorki godz. 14.00–16.00)» instalacje elektryczne IE – 1046 członków (17,16%)» drogowa BD – 615 członków (10,09%)» wodno-melioracyjna WM – 118 członków (1,94%)» mostowa BM – 97 członków (1,59%)29 stycznia 2013 r.5 marca 2013 r.23 kwietnia 2013 r.28 maja 2013 r.27 sierpnia 2013 r.22 października 2013 r.26 listopada 2013 r.» kolejowa BK – 137 członków (2,25%)» telekomunikacyjna BT – 93 członków (1,53%)» wyburzeniowa – 2 członków (0,03%)W 2012 roku przybyło 244 nowych członków.W wyniku przeprowadzanych w 2012 r. egzaminówna uprawnienia budowlane, podczas wiosenneji jesiennej sesji egzaminacyjnej, w Lubelskiej OkręgowejIzbie Inżynierów Budownictwa uprawnieniabudowlane uzyskało 327 osób.W czasie wiosennej sesji – 148 inżynierów i w czasie jesiennejsesji – 179 inżynierów.XII Okręgowy Zjazd Sprawozdawczy LOIIB12 kwietnia 2013 r.XII Krajowy Zjazd Sprawozdawczy PIIB28–29 czerwca 2013 r.Spotkanie członków LOIIB z okazji Dnia Budowlanych7 września 2013 r.Lubelski Inżynier BUDOWNICTWA5

Samorząd zawodowyUroczyste wręczenie decyzji o nadaniuuprawnień budowlanychW dniu 11 stycznia br. w siedzibie Lubelskiej Okręgowej IzbyInżynierów Budownictwa w Lublinie odbyło się uroczyste wręczeniedecyzji o nadaniu uprawnień budowlanych w sesji jesiennej2012 r. Uprawnienia budowlane uzyskało 179 osób.W ostatniej dekadzie listopada ubiegłego roku do egzaminu nauprawnienia budowlane została zakwalifikowana rekordowa liczbakandydatów. Po raz pierwszy od dziesięciu lat w jednej sesji byłoich 200. Nie dla wszystkich egzamin zakończył się pomyślnie. Ogółem,pozytywny wynik po części pisemnej (test) i ustnej, uzyskało179 osób. W poszczególnych specjalnościach uprawnienia uzyskało:architektura – 5 osób, konstrukcyjno-budowlana – 56 osób, drogowa– 18 osób, mostowa – 12 osób, kolejowa – 1 osoba, instalacyjna-sanitarna – 51 osób, instalacyjna-elektryczna – 36 osób.Uroczystość wręczenia uprawnień budowlanych, która odbyłasię 11 stycznia br., została podzielona na trzy grupy, ze względu naliczbę osób, które otrzymały uprawnienia. W pierwszej turze, decyzjęo nadaniu uprawnień budowlanych wręczano osobom reprezentującymspecjalność drogową, mostową i kolejową. W uroczystościudział wzięli: Joanna Gieroba wiceprzewodnicząca Okręgowej RadyLOIIB, Bolesław Horyński, przewodniczący i Edward Wilczopolskiwiceprzewodniczący Okręgowej Komisji Kwalifikacyjnej oraz ZbigniewSzcześniak i Wojciech Mazur reprezentujący biuro LOIIB.Joanna Gieroba pogratulowała zebranym uzyskania pozytywnychwyników egzaminów, a następnie omówiła działalnośćsamorządu zawodowego inżynierów budownictwa, który skupiaobecnie ponad 116 tys. osób w kraju oraz zaprezentowała LubelskąOIIB. Podkreśliła także znaczenie pracy inżyniera budownictwa wgospodarce oraz zaznaczyła rolę i prestiż wykonywanego zawodu,jako zawodu zaufania publicznego.Po złożeniu oficjalnego ślubowania, które odczytała JoannaGieroba, przybyli na uroczystość inżynierowie otrzymali decyzje.W czasie drugiej tury, decyzje o nadaniu uprawnień budowlanych,wręczano osobom ze specjalnością konstrukcyjno-budowlanąoraz architektoniczną. W tej części uroczystości uczestniczyli:Tadeusz Cichosz wiceprzewodniczący Okręgowej Rady LOIIB, BolesławHoryński przewodniczący, Anna Halicka wiceprzewodniczącai Wiesław Nurek sekretarz Okręgowej Komisji Kwalifikacyjnej orazZbigniew Szcześniak i Wojciech Mazur reprezentujący biuro LOIIB.6 Lubelski Inżynier BUDOWNICTWA

Samorząd zawodowyTadeusz Cichosz zaprezentował działalnośćizby inżynierów budownictwa orazmożliwości funkcjonowania w strukturachnaszego samorządu. Omówił również obecnąsytuację polskiego budownictwa zwracającuwagę na kryzys, jaki dotknął branżębudowlaną.Po złożonym ślubowaniu inżynierowiereprezentujący specjalność konstrukcyjnobudowlanąi architektoniczną otrzymaliz rąk T. Cichosza i B. Horyńskiego decyzjeo nadaniu uprawnień budowlanych.Trzecia część uroczystości wręczaniauprawnień budowlanych poświęcona byłainżynierom reprezentującym specjalności:instalacje-sanitarne i instalacje-elektryczne.Udział w niej wzięli: Janusz Iberszer wiceprzewodniczącyOkręgowej Rady LOIIB, BolesławHoryński przewodniczący i EdwardWoźniak członek OKK oraz Zbigniew Szcześniaki Wojciech Mazur reprezentujący lubelskiebiuro LOIIB.Przybyli na uroczystość inżynierowiezłożyli ślubowanie, które odczytał JanuszIberszer, a następnie otrzymali z jego rąkdecyzje o nadaniu uprawnień. WiceprzewodniczącyOkręgowej Rady LOIIB, w czasieswojego wystąpienia, zwrócił uwagę naniebezpieczeństwa czyhające na osoby wykonującesamodzielne funkcji techniczne wbudownictwie, omówił sytuację dotyczącąodnawialnych źródeł energii oraz spowolnieniaw branży budowlanej. Przedstawiłtakże funkcjonowanie lubelskiego samorząduzawodowego oraz działalność biuraLOIIB.Na zakończenie uroczystości życzyłwszystkim przybyłym inżynierom spełnieniawszystkich planów zawodowych.URSZULA KIELLER-ZAWISZA,WIESŁAW NUREKLubelski Inżynier BUDOWNICTWA7

Samorząd zawodowy59. Konferencja NaukowaKrynica 2013W dniach 15-20 września 2013 r. odbędzie się w Krynicy-Zdroju 59. Konferencja Naukowa.Organizatorami jej są Komitet Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN oraz Komitet Nauki PZITB.Bezpośrednim organizatorem konferencji jest Wydział Budownictwa i Architektury Politechniki Lubelskiej.Patronat nad konferencją objęli: Ministerstwo Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej,Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz Marszałek Województwa Lubelskiego Krzysztof Hetman.Konferencja odbywać się będzie w dwóch częściach: części problemowej i części ogólnej.» Część problemowa BUDOWNICTWO NA OBSZARACH WIEJSKICH – NAUKA, PRAKTYKA, PERSPEKTYWYOrganizatorzy stawiają sobie za cel promocje wiedzy na temat budownictwa na obszarach wiejskich oraz jej transfer do środowiskapraktyków i inwestorów, bowiem inwestycje w rolnictwo i przemysł rolno-spożywczy są szansą regionów rolniczych. Pokazanazostanie specyfika obiektów budownictwa wiejskiego i rolniczego, w tym kształtowanie budynków wiejskich, konstrukcje i materiałybudynków rolniczych oraz zagadnienia fizyki budowli, zagrożeń korozyjnych i pożarowych w tych budynkach, silosy na płodyrolne, biogazownie rolnicze, obiekty związane z melioracją.» Część ogólna – PROBLEMY NAUKOWE BUDOWNICTWAObejmować będzie zagadnienia: Budownictwo ogólne, Fizyka budowli, Geotechnika, Inżynieria komunikacyjna – mosty, Inżynieriamateriałów budowlanych, Inżynieria procesów budowlanych, Inżynieria wiatrowa, Konstrukcje betonowe, Konstrukcje metalowe,Mechanika konstrukcji, Zabytkowe obiekty budowlane.Wszelkie informacje dla uczestników i autorów oraz obowiązujące terminy znajdują się na stronie internetowej:www.krynica2013.pollub.plAdres komitetu organizacyjnego:Wydział Budownictwa i Architektury Politechnika Lubelska20-618 Lublin, ul. Nadbystrzycka 40tel. 81 538 43 73, fax 81 538 44 60; e-mail: krynica2013@pollub.plOpłaty w 2013 rokuSkładki członkowskieSkładki członkowskie w Polskiej Izbie Inżynierów Budownictwaw roku 2013 są następujące:» na okręgową izbę 29 zł/miesiąc, płatne jednorazowo za 12m-cy 348 zł lub w dwóch ratach po 174 zł każda (za 6 miesięcy),» na krajową izbę 6 zł/miesiąc, płatne jednorazowo za cały rok 72 zł.Członkowie, którzy opłacili w roku 2012 składki (zarówno na okręgową,jak i Krajową Izbę) które obejmowały również miesiące w roku2013, przy najbliższej płatności będą zobowiązani do wyrównania należnychskładek do wysokości obowiązującej w roku 2013. Wielkośćdopłaty będzie zależała od liczby miesięcy, których dopłata dotyczy.UWAGAKomunikat Okręgowej Komisji KwalifikacyjnejPierwsza wiosenna sesja egzaminacyjna na uprawnieniabudowlane we wszystkich specjalnościach w roku 2013odbędzie się 17 maja 2013 r. Wnioski na uprawnienia budowlaneprzyjmowane były do dnia 15 lutego 2013 r.Dodatkowe informacje dotyczące egzaminu na uprawnieniabudowlane uzyskać można u pana Wojciecha Mazuraw siedzibie LOIIB (Lublin, ul. Bursaki 19) lub telefonicznie:tel. 81 741 41 83.Opłaty na obowiązkowe ubezpieczenie OCOd 1 stycznia 2013 r. roczna składka na obowiązkowe ubezpieczenieOC wynosi 79 zł. Opłatę tę należy regulować łącznie ze składką naizbę krajową. Składka na ubezpieczenie powinna być zapłacona, conajmniej 15 dni przed końcem poprzedniego okresu ubezpieczenia.Na stronie internetowej Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa:www.piib.org.pl w zakładce „Lista członków” uruchomiony jest serwisumożliwiający wydruk spersonalizowanych blankietów opłat narzecz izby oraz ubezpieczenia OC.8 Lubelski Inżynier BUDOWNICTWA

BudownictwoRoboty nieskomplikowanew budownictwie komunikacyjnymUPRAWNIENIABUDOWLANELiczne zapytania kierowane do Lubelskiej Okręgowej IzbyInżynierów Budownictwa w Lublinie dotyczą usprawnieńbudowlanych dotyczących budownictwa specjalnegow zakresie komunikacji, uzyskanych w latach 1964–1974.Usprawnienia te były nadawane na podstawie ustawyz dnia 21.01.1961 r. – prawo budowlane (Dz. U. nr 7poz. 46) oraz zarządzenia nr 195 Ministra Komunikacji zdnia 01.12.1964 r. w sprawie uprawnień budowlanych wbudownictwie specjalnym w zakresie komunikacji (Dz. Budownictwanr 7/ 1969 r. poz. 24 z późn. zm.). Do budownictwakomunikacyjnego zaliczone było: budownictwo drogowe,mostowe, kolejowe i lotnicze, służące do utrzymaniaruchu i transportu drogowego, kolejowego albo lotniczego.We wszystkich specjalnościach budownictwa specjalnegow zakresie komunikacji, znalazło się określenie: „do kierowanianieskomplikowanymi robotami budowlanymi lubdo projektowania nieskomplikowanych obiektów”.Określenie roboty czy obiekty nieskomplikowane, nie jest jednoznaczne.Wyjaśnienie tego określenia znajduje się w załącznikunr 2 do w/w zarządzenia nr 195 Ministra Komunikacji. Zgodnie, z którymwe wszystkich specjalnościach budownictwa w zakresie komunikacjiza roboty w obiektach nieskomplikowanych, uważało się:A Projektowanie obiektów lub elementów w postaci adaptacjiistniejących projektów typowych lub powtarzalnych bezwprowadzania zmian konstrukcyjnych.B Kierowanie robotami w obiektach realizowanych w oparciuo dokumentację, o której mowa w punkcie 1. W obiektach (robotach)budownictwa komunikacyjnego, należących do specjalnościdrogi, za nieskomplikowane uważało się również:a projektowanie i kierowanie robotami w zakresie budowyi przebudowy wszystkich dróg z wyjątkiem dróg projektowanychna warunkach I i II klasy technicznej oraz budowynowych dróg, projektowanych na warunkach III klasytechnicznej w terenach górskich,b projektowanie remontów dróg publicznych oraz kierowanierobotami z zakresu remontów dróg publicznych,z wyjątkiem projektowania remontów dróg klasy I i II,obejmujących zmianę konstrukcji nawierzchni,c projektowanie i kierowanie w zakresie budowy, przebudowyi remontów lotnisk o nawierzchniach darniowych(trawiastych),d projektowanie i kierowanie robotami w zakresie dróg samochodowychna terenach lotnisk,C Kierowanie robotami przy remontach lotniczych dróg startowychi manipulacyjnych o nawierzchniach sztucznych,D Projektowanie i kierowanie robotami rozbiórkowymi obiektówz zakresu specjalności drogi.Natomiast za obiekty (roboty) budownictwa komunikacyjnego,należące do specjalności mosty, za nieskomplikowane, uważało sięrównież:1. Projektowanie budowy (przebudowy):a mostów drewnianych i półstałych, rusztowań, kładek roboczych,konstrukcji odciążających itp.,b przęseł mostów żelbetowych, monolitycznych o rozpiętościteoretycznej do 20 m o schemacie statycznym belkiwolnopodpartej,c podpór betonowych i żelbetowych oraz murów oporowycho wysokości do 8 m na fundamentach płaskichi palowych z wyjątkiem podpór na terenach zagrożonychszkodami górniczymi,d przęseł stalowych o rozpiętości teoretycznej do 20 mi schemacie statycznym belki wolnopodpartej.2. Kierowanie robotami inwestycyjnymi w zakresie:a. mostów drewnianych i półstałych, rusztowań, kładek roboczych,konstrukcji obciążających itp., wykonywanychprzy zamkniętym ruchu kolejowym,b. mostów betonowych i żelbetowych o długości do 50 m,z wyłączeniem konstrukcji sprężonych,c. przęseł stalowych mostów o długości do 50 m oraz przęsełprefabrykowanych z betonu sprężonego o długoścido 30 m,d. wszystkich robót fundamentowych z wyjątkiem: robótfundamentowych specjalnych (na kesonach, głębokichstudniach, palach o dużych średnicach, fundamentów naterenach zagrożonych szkodami górniczymi itp.).3. Projektowanie i kierowanie robotami remontowymi na istniejącychmostach nie obejmującymi zmiany konstrukcji nośnejobiektu.4. Projektowanie i kierowanie robotami obejmującymi programrobót uzupełniających przy budowie i remontachobiektów mostowych (urządzenia odwadniające, zabezpieczeniap. poz., schody, zejścia, licowania podpór, krótkiedojazdy do mostów, rozbiórki itp.)Jednocześnie należy nadmienić, że osoby posiadające średniewykształcenie techniczne (tytuł technika) oraz odpowiednią praktykęzawodową na podstawie zarządzenia nr 195 Ministra Komunikacji,mogły uzyskać uprawnienia budowlane do kierowania robotamibudowlanymi bez ograniczeń. Powyższe, stanowi wyjątek od zasady,że osoby ze średnim wykształceniem technicznym, mogły uzyskaćuprawnienia budowlane jedynie w ograniczonym zakresie. Jednakprzedmiotowa zasada nie dotyczyła uprawnień projektowych, którebyły nadawane w ograniczonym zakresie, tj. do projektowania robót(obiektów) nieskomplikowanych. W świetle powyższego, jeżeli osobaposiadająca uprawnienia budowlane w danej specjalności, uzyskanena podstawie zarządzenia nr 195 Ministra Komunikacji, może je wykonywaćw pełnym zakresie, to należy traktować je jak uprawnieniabez ograniczeń. Natomiast, jeżeli na mocy posiadanej decyzji możewykonywać uprawnienia nie w pełnym zakresie specjalności drogowejczy mostowej (tylko w zakresie robót nieskomplikowanych), tonależy uznać, że są one uprawnieniami w ograniczonym zakresie.mgr inż. EDWARD WILCZPOLSKIPRZYPISY:1. Z. Dzierżewicz, J. Smarż:Uprawnienia budowlane w latach 1928–2011 wynikającez Prawa budowlanego i przepisów wykonawczych,Warszawa, Wolters Kluwer Polska Sp. z o.o., 2011.Lubelski Inżynier BUDOWNICTWA9

Port Lotniczy LublinMamy wymarzone lotnisko!17 grudnia 2012 r. Port Lotniczy Lublin przyjął i odprawiłpierwsze samoloty. Jest trzynastym pasażerskim portemlotniczym w Polsce i pierwszym w powojennej historiikraju wybudowanym od podstaw. Terminal Portu LotniczegoLublin zdobył także pierwsze miejsce w konkursiena Ulubieńca Polski w latach 2000–2012 w plebiscycie„Życie w Architekturze”.Na to lotnisko wszyscy czekali z utęsknieniem. I niewątpliwiejest to jedna z najważniejszych inwestycji ostatnich lat w naszym regionie.17 grudnia 2012 roku w Porcie Lotniczym Lublin wylądowałpierwszy rejsowy samolot z lotniska Londyn Stansted linii Ryanair,który tego samego dnia po zabraniu pasażerów wyruszył w drogępowrotną. Był to inauguracyjny lot w dniu oficjalnego otwarciaPortu Lotniczego Lublin. Biorący udział w tej uroczystości MinisterTransportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej Sławomir Nowakpodkreślił, że lubelskie lotnisko powstało dzięki wielkiej determinacjisamorządów i mieszkańców Lubelszczyzny. Zaproszeni na oficjalneotwarcie goście, także wielokrotnie podkreślali w swoich wystąpieniach,że powstanie portu lotniczego to zasługa wielu działaczyspołecznych i lokalnych władz samorządowych, którzy osiągnęliten cel, dzięki dobrej współpracy wszystkich ogniw państwowych,samorządowych i społecznych, niezależnie od opcji politycznych,które reprezentowali. I mieli rację. Marzenia i nadzieje związanez Portem Lotniczym w Świdniku mieli i mają wszyscy, zarówno władzeregionu, jak i przysłowiowy Kowalski, mieszkaniec Lubelszczyzny.Jest to duża szansa na przełamanie barier komunikacyjnychi zachęcenie potencjalnych inwestorów zagranicznych oraz krajowychdo zainteresowania się naszym regionem. Władze Portu LotniczegoLublin zakładają, że rocznie do 2015 roku lotnisko obsłużyokoło 500 tysięcy osób. W ciągu pierwszego miesiąca swojej pracyPort Lotniczy przyjął i odprawił ok. 12,6 tys. pasażerów. Natomiastprzewidywana liczba pasażerów, którzy mają być obsłużeni w roku2013 ma wynieść ok. 180 tys.Z otwarcia lotniska cieszą się mieszkańcy Lubelszczyzny, którzyteraz będą mogli łatwiej podróżować i przemieszczać się po kraju,jak i zagranicy.Tak to było…Budowa lotniska rozpoczęła się w 2010 r., kiedy na plac budowywjechał ciężki sprzęt budowlany i rozpoczęło się wycinanie lasuoraz równanie gruntu. W 2011 r. zaczęła się budowa terminala. Naprzełomie lat 2011/2012 powstawał pas startowy, płyta postoju samolotów,budynki techniczne i terminal. W marcu 2012 r. na terminaluzawieszono wiechę. W tym też roku obok prac budowlanychrekrutowano pracowników do pracy w porcie. W czerwcu 2012 r.Wizz Air, jako pierwszy przewoźnik ogłosił, że będzie latał ze Świdnikado Londynu i Oslo. W niedługim czasie dołączyły linie Ryanair.W październiku 2012 r. zakończono budowę, a Wojewódzki InspektorNadzoru Budowlanego w Lublinie wydał pozwolenie na użytkowanielotniska.1 grudnia 2012 r. zorganizowano dzień otwarty, na który przybyłoponad 20 tys. osób z całego regionu. 12 grudnia spółka otrzymałacertyfikat dla lotniska z Urzędu Lotnictwa Cywilnego, natomiast17 grudnia 2012 r. odbyło się uroczyste otwarcie terminalu, podczasktórego w Świdniku wylądował pierwszy samolot linii Ryanair i następnieodleciał do Londynu. Kolejnego dnia na płycie lotniska wylądowałpierwszy raz samolot linii Wizz Air, który przywiózł i zabrałSławomir Nowak minister transportu, budownictwa i gospodarki morskiej wswoim wystąpieniu zwrócił uwagę na zaangażowanie władz i społeczeństwaLubelszczyzny w budowę Portu Lotniczego LublinKrzysztof Żuk prezydent m. Lublin i Krzysztof Hetman Marszałek WojewództwaLubelskiego, podczas otwarcia lotniska w ŚwidnikuPort Lotniczy LublinPort Lotniczy Lublin ulubieńcem polskich internatuów w latach 2000-2012Fot. Mikołaj Majda10 Podpisy pod zdjęciaLubelski Inżynier BUDOWNICTWAFot. Mikołaj Majda/Port Lotniczy LublinOtwarcie JPG.

Port Lotniczy Lublin.pasażerów do Londynu – Luton i Oslo – Standefjord. W ciągu pierwszegomiesiąca do Świdnika przyleciało 6055 osób, a wyleciało 6552.Największym akcjonariuszem w spółce Port Lotniczy Lublin jestmiasto Lublin. Ponad jedną trzecią udziałów ma samorząd województwa,przeszło 5 procent – samorząd Świdnika. Swoje akcje mateż powiat świdnicki.Budowa Portu Lotniczego Lublin kosztowała około 400 mln zł.144,5 mln zł pokryje dotacja z unijnego Regionalnego ProgramuOperacyjnego Województwa Lubelskiego. Pas startowy nowegolotniska ma 2,5 km długości. Terminal o powierzchni 11 tys. m kw.przystosowany jest do obsługi 1 mln pasażerów rocznie.Ulubieniec Polski w plebiscycie „Życie w Architekturze”W VII edycji konkursu „Życie w Architekturze” organizowanegow 2012 r. przez redakcję czasopisma „Architektura”, po raz pierwszyswojego ulubieńca wybierali internauci. W internetowym plebiscycieoddano 368 000 głosów, a Ulubieńcem Polski w latach2000–2012 został Port Lotniczy Lublin. Lotnisko w Świdniku pokonało120 najlepszych realizacji z całego kraju. Autorami obiektu sąGrzegorz Stiasny i Jakub Wacławek z warszawskiej pracowni ARÉ.Pierwszy kalendarzUkazał się pierwszy, wydany przez Port Lotniczy Lublinkalendarz. Każda kredowa karta kalendarza na 2013 rok to historialub postać związana z lotniczą historią Lubelszczyzny. Kalendarz jestprofesjonalnie przygotowany i elegancko wydany.Ze Świdnika w światRozbudowa sieci połączeń z innymi portami lotniczymi – to jednoz najważniejszych zadań, jakie stoją obecnie przed władzami PortuLotniczego Lublin. Prowadzone dotychczas rozmowy z innymi liniamidają nadzieję na szybki wzrost przewozów pasażerskich, o czymświadczyć może załączona mapka i zestawienie kierunków lotówz Portu Lotniczego Lublin.Zestawienie kierunków lotów z Portu Lotniczego LublinLoty rozkładowe:» Anglia – Londyn, Liverpool;» Irlandia – Dublin; » Norwegia – OsloPORT LOTNICZY LUBLINAdres: Świdnik – Lotnisko LublinInwestor: Port Lotniczy Lublin SAGłówni projektanci: konsorcjum Sener, ARE, PolconsultArchitekci: Grzegorz Stiasny, Jakub Wacławek (ARE)Wykonawcy:Budimex (terminal oraz budynki BTT, BTG, LSP),ZBS inż. Jacek Krzysiak (baza paliw)roboty ziemne – WAKOZ, a następnie Budimexroboty elektryczne – Elpomiar, Qumak, Mawilux-Zeusroboty drogowe DS, PSZ, DK – konsorcjum Mota Engildrogi patrolowe, techniczne, pożarowe – STRABAGroboty w części landside (sieci, drogi, parkingi) – BudimexKierownik budowy: mgr inż. Tadeusz KozyraPowierzchnia zabudowy: 1 500 000 m²Powierzchnia użytkowa: 11 465 m²Kubatura: 85 670 m³Projekt: 2008–2012Realizacja: 2010–2012Prognozowane loty krajowe już od kwietnia i maja 2013r.:» Kraków, Gdańsk, SzczecinPrognozowane loty zagraniczne:» Niemcy – Frankfurt; » Ukraina – KijówZagraniczne loty czarterowe:» Bułgaria – Burgas;» Turcja – Side, Mahmutlar, Alanya, Antalya, Kemer;» Grecja – Kreta, Rodos; » Jordania;» Izrael; » Egipt – Hurgada, Sharm El Sheikh, Marsa Alam;» Tunezja – Sousse, Port el Kantaoui, Mahdia, Nabeul, Hammamet;» Hiszpania – Costa Brava, Costa Dorada;» Wyspy Kanaryjskie – Teneryfa.URSZULA KIELLER, JERZY EKIERTZestawienie kierunków lotów z Portu Lotniczego LublinMapka. Zestawienie kierunków lotów z Portu Lotniczego LublinLubelski Inżynier BUDOWNICTWA11

DrogownictwoEkspresem po Lubelszczyźnie!Strategia Rozwoju Transportu zakłada, że do 2020 r. w Polscebędzie 2 tys. km autostrad i 2,8 tys. km dróg ekspresowych(w 2010 r. było to odpowiednio 857 i 675 km). Wszystkiemiasta wojewódzkie mają być połączone ekspresówkamilub autostradami, a także liniami kolejowymi. Lubelszczyznanie ma obecnie tak dobrych połączeń drogowych, jakinne województwa, ale sytuacja ta powoli się zmienia. Planyprzebudowy wybranych dróg są już gotowe.W ogólnokrajowej sieci drogowej, na terenie województwalubelskiego, zaplanowano:» autostradę A2 relacji: Warszawa – wschodnia granica państwa,o przebiegu po północnej części naszego województwa,» drogę ekspresową S-17 relacji: Warszawa (Zakręt) – Lublin– Piaski – Zamość – Hrebenne,» drogę ekspresową S-19 relacji: wschodnia granica państwa –Białystok – Lublin – Rzeszów,» drogę ekspresową S-12 relacji: Puławy – węzeł „Sielce”(na S-17) – Lublin – Piaski – Chełm – Dorohusk, przy czym naodcinku węzeł „Sielce” – Lublin – Piaski drogi S-12 i S-17 mająwspólny przebieg.Piętnaście lat temu, na zlecenie Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowychi Autostrad Oddział Lublin, podjęto prace projektowe nadopracowaniem koncepcji programowej dla drogi ekspresowejS-17 na odcinku od węzła „Sielce” (k. Kurowa) do węzła „Dąbrowica”(k. Lublina), łącznie z tymi węzłami. Nieco później, pracowanonad następnymi odcinkami S-17 tj. od węzła „Dąbrowica” do węzła„Witosa” (kierunek do Chełma i Zamościa), stanowiący północnąi wschodnią obwodnicę Lublina oraz nad S-19 od węzła „Dąbrowica”do węzła „Konopnica” (kierunek do Rzeszowa), stanowiący zachodniąobwodnicę Lublina. Ten kilkunastoletni okres obfitował w liczneprotesty, szczególnie na terenie gminy Konopnica (perturbacjetrwają do dziś), a po wielu konsultacjach, licznych uzgodnieniach ipozytywnych decyzjach, zakończył się opracowaniem dokumentacjiwykonawczej i rozpoczęciem realizacji.W okresie tym nastąpiło przewartościowanie pojęć i świadomościw odniesieniu do dróg ekspresowych zarówno wśród naszegospołeczeństwa, jak i wśród dziennikarzy, a nawet samych drogowców,zwłaszcza zaś po wstąpieniu Polski do Unii Europejskiej.Nastąpiło również częściowe odmłodzenie kadry w drogownictwiei zmniejszył się nacisk, by drogi ekspresowe wykorzystywały podswój przebieg, istniejące drogi krajowe.DROGI EKSPRESOWE – REALIZACJAObecnie na terenie Lubelszczyzny realizowanych jest kilka odcinkówdróg ekspresowych na ciągach dróg S-17 i S-19. Charakterystycznecztery odcinki znajdujące się na S-17 i S-19 to:1. Odcinek od węzła „Sielce” (na skrzyżowaniu drogi S-17 z drogąS-12) do węzła „Dąbrowica”(k. Lublina).2. Odcinek od węzła „Dąbrowica” do węzła „Lubartów” (na skrzyżowaniudrogi S-17 z drogą S-19).3. Odcinek od węzła „Witosa”(koniec obwodnicy Lublina) doPiask.4. Odcinek (już użytkowany) drogi S-19 na obwodnicy Kockai Woli Skromowskiej.Odcinki te, jako drogi ekspresowe, różnią się dość istotnie międzysobą, a wynika to z lokalnych możliwości realizacyjnych i prognozowanegonatężenia ruchu drogowego. Bardziej szczegółowyopis tych odcinków przedstawiamy poniżej:Ad. 1. Odcinek drogi S-17 od węzła „Sielce” do węzła„Dąbrowica”Jest to odcinek trasy, wspólny dla S-17 i S-12, o przebiegu ponowym terenie w stosunku do istniejącej drogi krajowej nr 17/12.Na przykładzie tego odcinka dokonam częściowego porównaniaparametrów drogi ekspresowej (S) z autostradą (A).Prędkość projektowa – 100km/h (S); – 120km/h (A).Realizowana droga ekspresowa na omawianym odcinku, w planiesytuacyjnym i profilu podłużnym, spełnia wymogi parametrówautostradowych. Parametry dla drogi S: – pasy ruchu 2x2x3,50 m;pasy włączenia/wyłączenia – 3,50 m (dot. węzłów drogowych);pasy awaryjne 2x2,50 m; opaski wewnętrzne – 2x0,50 m; pas dzielący(szeroki) z rezerwą terenu pod trzecie pasy ruchu. Szeroki pasdzielący umożliwi w przyszłości ich realizację, bez ingerencji w pozostałeelementy drogi ekspresowej.Na odcinku tym realizowane są następujące węzły drogowe:„Sielce”, „Kurów”, „Przybysławice”, „Bogucin” i „Dąbrowica”. Budowanesą dość liczne dwupoziomowe przekroczenia poprzeczne orazdrogi serwisowe.W przypadku autostrady (A) – dla omawianego odcinka – różnicapolegałaby na tym, że pasy ruchu dla (A) byłyby szersze o 0,25 m,a pas awaryjny o 0,50 m. Pozostałe parametry techniczne pozostałybybez zmian. Ilość węzłów drogowych ograniczyłaby się dodwóch, tj. węzła „Sielce” i węzła „Dąbrowica”.Biorąc powyższe pod uwagę, tj. węższe pasy ruchu i pasa awaryjnegodla dróg ekspresowych, lecz znacznie większą liczbę węzłówdrogowych na drodze ekspresowej w stosunku do autostrady,należy wątpić w dość powszechnie używane stwierdzenia, że drogiekspresowe są tańsze od autostrad. Można to również sprawdzićw Internecie, porównując wyniki przetargów na budowę odcinkówautostrad i dróg ekspresowych.Ad. 2. Odcinek drogi od węzła „Dąbrowica” do węzła„Lubartów”Jest to nietypowy odcinek drogi ekspresowej, bowiem na odcinkutym pokrywają się trzy ciągi dróg ekspresowych, tj. S-17/S-12i S-19. Droga ekspresowa na tym odcinku, o przebiegu po nowymterenie, stanowi północną obwodnicę Lublina. Realizowana jestjako dwujezdniowa o przekroju tzw. „docelowym”, tj. dwie jezdniepo trzy pasy ruchu w obu kierunkach z pasem awaryjnym i opaskamijw. oraz wąskim pasem dzielącym, bez rezerwy terenu podnastępne pasy ruchu.Określenie „przekrój docelowy” jest mało precyzyjne, gdyż naodcinkach podmiejskich i miejskich, stosowane są przekroje o liczbiepasów ruchu powyżej trzech dla poszczególnych kierunków,a wynika to z potrzeb natężenia ruchu.Ad. 3. Odcinek drogi od węzła „Witosa” do PiaskNa odcinku tym droga ekspresowa S-17/S-12 pokrywa sięz przebiegiem istniejącej drogi krajowej nr 17/12, której parametrytechniczne były możliwe do wykorzystania. Jest to przekrójdwujezdniowy, wykorzystujący istniejącą jezdnię – 2x2 pasy ruchuz pasem awaryjnym i opaskami wewnętrznymi jw., lecz z wąskimpasem dzielącym (jak istniejący).12 Lubelski Inżynier BUDOWNICTWA

DrogownictwoZ uwagi na duże natężenie ruchu na tym odcinku, przewidzianorezerwę terenu pod trzecie pasy ruchu po zewnętrznych stronachdrogi ekspresowej. Obiekty inżynierskie i inne elementy technicznerealizowano tak, by zminimalizować ewentualną ich przebudowęprzy realizacji trzecich pasów ruchu.Oprócz węzła „Witosa”, na odcinku tym zlokalizowano węzeł„Świdnik”, w którym jako zaletę należy wymienić zastosowanie drógzbiorczo-rozprowadzających w węźle. Pozwolą one na dobudowanietrzecich pasów ruchu bez ingerencji w sam węzeł drogowy.Węzeł ten ma natomiast dwie dość istotne wady. Pierwszaz nich to łącznice tego węzła (po obu stronach) na krótkich odcinkach(po ok. 100 m) tworzą jezdnię jednoprzestrzenną dla obukierunków ruchu, bez pasa dzielącego. Jest to iluzoryczna oszczędność,a znacznie zmniejszająca bezpieczeństwo ruchu. Drugą wadąjest zastosowanie (po obu stronach S17/S12) czterokierunkowychskrzyżowań prostych na połączeniach łącznic z drogą do Świdnikai drogami serwisowymi – bez kanalizacji wlotów/wylotów drógi bez dodatkowych pasów ruchu dla lewoskrętów na drodze głównej,co sprzyja kolizjom i ogranicza przepustowość skrzyżowania.Drogi serwisowe, w tych skrzyżowaniach, przenosić będą dośćduży ruch lokalny samochodów osobowych i ciężarowych, z rozległegoterenu od Świdnika do Piask, a ciążących do węzła „Świdnik”.Nie wyklucza się potrzeby zastosowania na tych skrzyżowaniachsygnalizacji świetlnej.Jest to jedyny węzeł, na całym realizowanym odcinku drogi ekspresowejS-17, z łącznicami jednoprzestrzennymi, dwukierunkowymi,ograniczającymi dość istotnie bezpieczeństwo ruchu.Nieopisany powyżej, a również realizowany jest odcinek od węzła„Lubartów” do węzła „Witosa”, po nowym przebiegu trasy. Stanowion wschodnią obwodnicę Lublina. Parametry tego odcinka sąanalogiczne, jak w omawianym powyżej punkcie Ad. 1., z węzłami„Włodawa” i „Mełgiewska” (dojazd do portu lotniczego).Ad. 4. Odcinek drogi S-19 na obwodnicy Kocka i WoliSkromowskiejOddana do użytkowania obwodnica jw. jest przykładem etapowejrealizacji drogi ekspresowej. Jest to droga jednojezdniowao szerokości (łącznej z poboczami) dostosowanej do przyszłościowej,normatywnej dwujezdniowej drogi ekspresowej. Jedna jezdniazapewni dostateczną przepustowość dla natężenia ruchu występującegona tej drodze na wiele lat.Na początku i końcu obwodnicy zrealizowano węzły drogowe,wybudowano dwa nowe mosty na rzece Wieprz i rzece Tyśmienicy,dwupoziomowe przejazdy poprzeczne i drogi serwisowe. Zastosowanorezerwę terenu pod drugą jezdnię i uwzględniają to równieżobiekty inżynierskie.UKŁAD KOMUNIKACYJNY PODSTAWOWYI UZUPEŁNIAJĄCYDrogi ekspresowe, krajowe i wojewódzkie tworzą podstawowyukład komunikacyjny w drogownictwie, poza układem miejskim.Miejsca skomunikowania dróg ekspresowych z drogami wojewódzkimii (wyjątkowo) powiatowymi – realizowane są w postaciwęzłów drogowych. Uzupełniający układ komunikacyjny tworząnatomiast drogi powiatowe i gminne, uzupełnione drogami serwisowymidla obsługi przyległego terenu.Drogi ekspresowe rozdzielają teren, przez który przebiegają.Skomunikowanie obu stron wymaga połączeń drogowych, bezkolizyjnychz drogą ekspresową. Generalnie, rozwiązania techniczneprzy drogach ekspresowych, zapewniają obsługę obustronnychterenów przez uzupełniający układ komunikacyjny.Innym zagadnieniem jest dostępność komunikacyjna z przyległychterenów do dróg ekspresowych. Drogi ekspresowe, z racjiwiększej częstotliwości występowania węzłów drogowych, w stosunkudo autostrad, są bardziej dostępne.Na całym realizowanym odcinku drogi S-17, gmina Jastków stanowispecyficzny wyróżnik. Na terenie tej gminy krzyżują się dwiedrogi ekspresowe S-17/S-12 z S-19 w węźle „Dąbrowica”. Czwartymkierunkiem w tym węźle jest (główny) dojazd do Lublina – drogaklasy GP (przedłużenie Al. Solidarności). Z tej racji teren gminy rozdzielonyzostaje na cztery części. Uzupełniający układ komunikacyjnydaje możliwość wzajemnego skomunikowania się poszczególnychczęści.Zdecydowanie większym problemem jest dostępność komunikacyjnado dróg ekspresowych z terenu gminy Jastków. Dla zapewnieniatakiej dostępności (węzeł „Dabrowica” łączy tylko trasygłówne), zaprojektowano w Dębówce węzeł na drodze klasy GPi dodatkowy łącznik drogowy do istniejącej drogi krajowej nr 17.Rozwiązanie takie spełniało kompleksowe wymogi komunikacyjnei normatywne oraz dostępność z terenu gminy. Na etapie uzgadnianiadokumentacji technicznej, w gminie Jastków stwierdzono,że łącznik drogowy i węzeł w Dębówce są zbędne (odwrotnie niż zapoprzedniej kadencji).GDDKiA Oddział Lublin była niezmiernie rada z takiego stanowiskagminy, gdyż znacznie obniżyło to koszty budowy. Mieszkańcytej gminy chcąc korzystać z dróg ekspresowych będą, zatemzmuszeni do dojazdów do węzłów zlokalizowanych na terenachsąsiednich gmin.PODSUMOWANIEBardzo dobrze się stało, że Lubelszczyzna dołączyła do resztykraju pod względem realizacji dróg ekspresowych. Coraz większenatężenia ruchu drogowego na drogach krajowych wymagają dostosowaniaich do wymogów przepustowości i bezpieczeństwaruchu.Następnymi odcinkami do realizacji powinny być: odcinek S-19od węzła „Dąbrowica” do węzła „Konopnica” (najbardziej kontrowersyjny),na zachodniej obwodnicy Lublina i jego kontynuacja doKraśnika, odcinek S-19 od Lubartowa do Lublina oraz odcinek S-12od Puław do węzła „Sielce” (na S-17). Na odcinkach tych występująnajwiększe na Lubelszczyźnie natężenia ruchu drogowego, dlategoteż będą to drogi ekspresowe o pełnych parametrach technicznych(dwujezdniowe).Pozostałe drogi krajowe na Lubelszczyźnie, przewidziane doprzebudowy (budowy) na drogi ekspresowe, mogą być realizowaneuwzględniając natężenie ruchu drogowego na danym odcinku,w tym etapowo, analogicznie, jak na obwodnicy Kocka i Woli Skromowskiej.Na zakończenie pragnę przypomnieć o potrzebie ujęcia w planachzagospodarowania przestrzennego południowej obwodnicyLublina. Życzę bezpiecznej jazdy po ekspresówkach!mgr inż. EDWARD PARTYKARzeczoznawcaAutor niniejszego artykułu jest również autorem koncepcjiprogramowych na budowę dużej części w/w dróg ekspresowychS-17 i S-19. Droga S-19 w rejonie Kocka zrealizowanazostała również wg propozycji autora, zmieniając poprzedniąkoncepcję obwodnicy samego Kocka na rzecz wspólnej obwodnicyKocka i Woli Skromowskiej, z dwoma nowymi mostamii węzłami drogowymi.Lubelski Inżynier BUDOWNICTWA13

Politechnika Lubelska„Dzięki dobremu zespołowimożna naprawdę wiele zrobić…”Rozmowa z Ewą Błazik-Borową dziekanem Wydziału Budownictwai Architektury Politechniki LubelskiejPani dziekan za Panią pierwsze miesiącepracy jako dziekana WydziałuBudownictwa i Architektury PolitechnikiLubelskiej. Jak się Pani czuje naswoim stanowisku?– Trudno mi jest mówić, jak się czuję natym stanowisku, gdyż w ogóle staram sięo tym nie myśleć, że mam takie stanowisko.Raczej podchodzę do tego w ten sposób,że mam pewne obowiązki, które trzebawypełnić. Na przykład jest Rada Wydziałuto trzeba ją przygotować, przeprowadzić,przypilnować wszelkich formalnościzwiązanych z uchwałami, czy zarządzeniami,później dochodzą kolejne obowiązkinp. bardzo dużo dokumentacji z zatrudnieniemi ocenami pracowników.Podchodzę do tego tak, jak do obowiązkówzwiązanych z zarządzaniem, natomiastto, że jestem dziekanem, to nadtym się nie zastanawiam.Teraz jednak jest tych obowiązkówwięcej i są nowe, które pojawiły sięwraz z tym stanowiskiem…– Są one dla mnie nowe w tym znaczeniu,że teraz ja za nie odpowiadam. Natomiastzawsze uczestniczyłam w pracachwiększości komisji funkcjonujących nawydziale i znane mi były jego problemy.Znałam na przykład pracę prodziekanado spraw studenckich, bo uczestniczyłamw Komisji ds. kształcenia. W zakresie pracprodziekana do spraw ogólnych i naukiprowadzone były prace statutowe – byłamw komisji odbierającej prace statutowe.Kiedy przygotowywaliśmy program KrajowychRam Kwalifikacji, który obowiązujeod tego roku akademickiego, to ja odpowiadałamza sylabusy.Znam pracę administracyjną wydziałui poprzednie zaangażowanie we wszelkiedziałania podejmowane na wydziale jestmi teraz bardzo pomocne. Gdybym tegonie wiedziała, na pewno, nie podjęłabymsię kandydowania na to stanowisko. Obecniedbam o to, aby zadania były terminoworealizowane.Jak udaje się Pani łączyć pracę dziekanaWydziału Budownictwa i Architekturyoraz kierownika Katedry MechanikiBudowlanej?– Tak, obecnie łączę pracę dziekanaWydziału Budownictwa i Architektury orazkierownika Katedry Mechaniki Budowlanej.Uważam jednak, że to nie jest dobrepołączenie. Staram się, aby przynajmniejjedna osoba w mojej katedrze zrobiłahabilitację i wówczas przekazałabym jejkierowanie katedrą. Mam nadzieję, że niedługoto nastąpi.Staram się dbać o wszystkich pracownikówzatrudnionych na wydziale, o ichnaukowy rozwój, pozytywne efekty pracy,itd. Dla pracowników mojej katedry, niestety,mam teraz mniej czasu niż poprzednio.Obecnie jedynie 1 dzień w tygodniu mogęim przeznaczyć. Znacznie mniej czasu poświęcamswoim doktorantom i młodympracownikom, z których właściwie składasię nasza katedra. Średnia wieku pracownikówKatedry Mechaniki Budowlanej wahasię pomiędzy 30-32 lata. Mamy 3 dokto-rantów około 25 letnich i pięciu doktorów,którzy mają od 35 do 40 lat. Katedra jestmłoda, prężna i stara się mi pomagać.Prowadzę także zajęcia ze studentami.Dziekani, zgodnie z zarządzeniem RektoraPL mają 120 godzin dydaktycznych, czyliokoło 4 godzin tygodniowo poświęcam naprowadzenie zajęć.Na zdjęciu od lewej stoją: dr hab. inż. Stanisła Fic, prof. PL (senator PL), dr hab. inż. Ewa Błazik-Borowa,prof. PL (dziekan WBiA PL), dr hab. inż. Anna Halicka, prof. PL (senator PL), dr hab. inż. Bogusław Szmygin,prof. PL (prorektor ds. rozwoju PL), dr inż. Anna Życzyńska (prodziekan ds. studenckich WBiA PL),dr inż. Wojciech Franus (prodziekan ds. ogólnych i nauki WBiA PL)Łączenie tych dwóch stanowisk, dziekanai kierownika Katedry Mechaniki Budowlanej,możliwe jest także dzięki pomocyprodziekanów. Pani prodziekan ds.studenckich dr inż. Anna Życzyńska pełniswoją funkcję drugą kadencję i ma bardzodużą wiedzę z zakresu prowadzenia dziekanatustudenckiego, i co najważniejsze,ma bardzo dużo cierpliwości dla studentów.Drugim z prodziekanów, tzn. prodziekanemds. ogólnych i nauki jest dr inż. WojciechFranus. Miesiąc temu skończył 40 lat.Ma wiele pomysłów w zakresie działań, jakiemu powierzyłam, i bardzo dużo energiido ich realizacji. Dzięki dobremu zespołowi14 Lubelski Inżynier BUDOWNICTWA

Politechnika Lubelskamożna naprawdę wiele zrobić, a myślę, żezarówno w katedrze, jak i w prodziekanachwydziału mam bardzo duże wsparcie.Jakie ma Pani plany na 4 lata swojejkadencji dotyczące zarówno organizacjii pracy Wydziału Budownictwai Architektury oraz programudydaktycznego realizowanego nawydziale?– Mamy plany dotyczące 3 frontównaszej działalności: organizacji, dydaktykii nauki. I tak, zaczynając od organizacji,to ta kadencja łączy się z oddaniem doużytku nowej części naszego budynkutzw. Wschodniego Centrum InnowacyjnegoArchitektury. Odbiór nastąpił w grudniuminionego roku. Przejęcie tej częściobiektu jest jednoznaczne z ponoszeniemwiększych kosztów, przy niezmienionymfinansowaniu. I z tym musimy się zmierzyć,czyli z utrzymaniem budynku oraz zdobyciemśrodków finansowych. W obszarzetym łączą się także 2 elementy – dydaktykai nauka. Chcielibyśmy, aby dwa kierunkifunkcjonujące na wydziale, czyli starszy– Budownictwo i młodszy – Architekturai Urbanistyka, miały tyle samo studentów.Zgodnie z tym, co zostało zapisane wewniosku do realizacji budynku WschodniegoCentrum Innowacyjnego Architektury,chcemy na kierunku Architektura i Urbanistyka,zwiększyć liczbę studentów na roku,na razie o 12 osób.W tym roku zaczęły obowiązywać takżeKrajowe Ramy Kwalifikacji, które objęły1 rok studiów I stopnia i 2 rok studiówII stopnia. Ideą tego systemu jest to, że studencikażdego kierunku muszą uzyskaćokreślone efekty kształcenia, które będąsprawdzane w następnych latach, aby studentbył jak najlepiej przygotowany dopracy w przemyśle. Programy będą modyfikowanei zmieniane, aby osiągnąć jak najlepszycel. Dlatego też powołaliśmy komisję,która po raz pierwszy będzie oceniałaefekty kształcenia, nasze siatki dydaktycznei możliwe, że będzie zalecała zmiany.Obecnie wprowadzamy także na naszejpolitechnice wewnętrzny system jakościkształcenia. Wymagał on powołaniado życia komisji, która będzie się tym zajmowała.Członkami komisji, poza pracownikamipolitechniki będą przedstawicieleprzemysłu. W naszym przypadku będąto przedstawiciele: Lubelskiej OkręgowejIzby Inżynierów Budownictwa, LubelskiejOkręgowej Izby Architektów, stowarzyszeń– Polskiego Związku Inżynierów i TechnikówBudownictwa oraz Stowarzyszenia ArchitektówPolskich. Mam nadzieję, że pracatej komisji pozwoli na rzetelną ocenę obowiązującychprogramów nauczania.Co do zmian, to chciałabym dodać, żeudało nam się uzyskać kolejne środki finansowe,które będziemy chcieli przeznaczyćna dodatkowe zajęcia dla studentówlub uatrakcyjnić stare. Dodatkowe zajęcia,o których wspomniałam to np. dla architektówzajęcia z planowania oświetlenia,natomiast dla inżynierów budownictwa -zajęcia z projektowania rusztowań budowlanychi deskowań, czy zajęcia w języku angielskimz wybranych przedmiotów.Mam nadzieję, że jak zwiększymy liczbęstudentów na kierunku Architekturai Urbanistyka, a następnie, co mam nadziejębędzie tego konsekwencją, liczbę pracownikówzwiązanych z tym kierunkiem,to dojdzie do zrównoważenia na obydwukierunkach – Budownictwie i Architekturze.Wówczas pomyślimy także o wprowadzeniustudiów komercyjnych na architekturzew języku angielskim. Nie przewiduję jednak,że będzie to w tej kadencji.Planujemy również uruchomienie studiówpodyplomowych. Będą to dwa kierunki:„Konstrukcje budowlane dla architektów”oraz „Aspekty prawne i techniczneeksploatacji budynków”, np. dla zarządcównieruchomości. Będą one obowiązywałyod nowego roku akademickiego, czyli odpaździernika 2013/2014.Należy dodać, że obecnie nasze planyzwiązane z nauką dotyczą bezpośrednioprac przy sprawozdaniu do kategoryzacjiwydziału. Mamy nadzieję, że nadal zostaniemyzakwalifikowani do kategorii B. Natomiast,oczywiście preferowana jest kategoriaA. Kategoria wydziału przekłada sięna finansowanie nauki, które jest bardzoważne, kiedy chcemy zdobywać pieniądzena rozwój naukowy naszych pracownikówi zdobywanie przez nasze koleżanki orazkolegów kolejnych stopni naukowych.Obecnie liczymy na to, że wydziałowe laboratoriumbędzie wykonywało usługi dlaprzemysłu i dzięki temu będzie zarabiałona część naukową, aby pracownicy mogliwykonywać badania do swoich prac badawczychi doktoratów.O pozyskiwanie większych pieniędzyna naukę będziemy się starali także poprzezzwiększenie liczby wniosków składanychdo Narodowego Centrum Badań i Rozwoju.Zachęcamy młodych pracowników naukowychdo opracowywania i zgłaszaniawniosków do NCBiR. Jeśli nawet nie uda imsię pozyskać dofinansowania, to zapoznająsię z obowiązującymi procedurami, któremogą im się przydać w przyszłości.ciąg dalszy na str. 16Dr hab. inż. Ewa Błazik-Borowa,prof. PLJest absolwentką Wydziału Budownictwai Architektury Politechniki Lubelskiej. Pracęjako nauczyciel akademicki w swojej macierzystejuczelni rozpoczęła w 1992 r. jako asystentw Katedrze Mechaniki Budowli. Stopień doktoranauk technicznych uzyskała 1997 r. i byłapierwszą osobą, która ten stopień uzyskała naWBiA. Po uzyskaniu stopnia doktora awansowałana stanowisko adiunkta. Stopień doktorahabilitowanego uzyskała w 2009 r. na WydzialeInżynierii Lądowej Politechniki Krakowskiej.Od listopada tego samego roku jest kierownikiemKatedry Mechaniki Budowli, a od 2010 r.została zatrudniona na stanowisku profesoranadzwyczajnego. Od roku 2012 jest członkiemRady Wyrobów Budowlanych przy GłównymInspektorze Nadzoru Budowlanego, jest członkiemtrzech komitetów naukowych konferencjikrajowych, a obecnie jest przewodniczącą KomitetuOrganizacyjnego 59. Konferencji NaukowejKomitetu Inżynierii Lądowej i WodnejPAN i Komitetu Nauki PZITB.Pracuje nie tylko jako nauczyciel akademicki,ale również jest czynnym zawodowoinżynierem budownictwa. W 2003 r. uzyskałauprawnienia do projektowania bez ograniczeńw specjalności konstrukcyjno-budowlanej i odtego czasu jest członkiem LOIIB. W poprzedniejkadencji LOIIB była sekretarzem KomisjiRewizyjnej.Specjalizuje się w mechanice konstrukcjioraz inżynierii wiatrowej. Tematem jej pracy doktorskiejbyły zagadnienia interferencji aerodynamicznejbudowli o przekroju kołowym. Tematykapracy habilitacyjnej także dotyczyła inżynieriiwiatrowej, ale w zakresie metod numerycznych,a konkretnie dotyczyła problemów związanychze stosowaniem modelu turbulencji k-ε do wyznaczaniaparametrów opływu budynków. Jestautorem lub współautorem siedmiu rozdziałóww monografiach, 38 artykułów i 48 referatów.Połączeniem pracy naukowo-dydaktycznej i zawodowejjest cykl artykułów z zakresu obliczeństatycznych rusztowań budowlanych, opublikowanyw kwartaliku „Rusztowania” Polskiej IzbyGospodarczej Rusztowań i częściowo przedrukowanyw „Inżynierze Budownictwa”.Natomiast jako inżynier budowlany byłaautorem lub współautorem ponad stu projektów.Obecnie specjalizuje się w projektowaniunietypowych konstrukcji rusztowań budowlanych,ale brała udział również w takich pracach,jak projekty budowlane hal przemysłowych,zbiorników stalowych, torowisk suwnic i kościołów.Na uwagę zasługuje również udział PaniDziekan w zespole, który wykonywał analizyaerodynamiczne mostów (most III Tysiącleciaim. Jana Pawła II w Gdańsku, most w ciągu trasySiekierkowskiej w Warszawie, most łukowyw Puławach) w ramach obliczeń sprawdzających.Lubelski Inżynier BUDOWNICTWA15

Politechnika Lubelskaciąg dalszy ze str. 15Przez najbliższą kadencję będziemy takżezainteresowani rozszerzeniem współpracyz firmami budowlanymi, które na zasadziepartnerów uczestniczyłyby w naszychbadaniach naukowych, czy też wskazywałykierunki nauczania, na które rynek zgłaszazapotrzebowanie. Z naszej strony zaś moglibyliczyć na dobrze przygotowaną kadrętechniczną. Dlatego też prowadzimy rozmowyz przedstawicielami firm w związkuz obecną sytuacją, chociaż przyznać muszę,że na Lubelszczyźnie większość zakładówto małe przedsiębiorstwa i nie są za bardzozainteresowane taką działalnością.Jakie z przedstawionych zamierzeńmogą się nie udać? Czy w jakiejś kwestiiwidzi Pani zagrożenia?– Nigdy nie mamy gwarancji, że złożonewnioski otrzymają dofinansowanie.Obecnie szanse są na poziomie 10%, ale są.I następna kwestia, to problem korzystaniaprzez wydział z finansowania z funduszyeuropejskich. Otóż na nasze obiekty – modernizacjęstarego obiektu i budowę nowego– były pozyskiwane fundusze z unijnychprojektów, które pozwalają na wykonywanieprac naukowych na rzecz przemysłu,ale nie mogą to być prace zarobkowe. Tymsamym ogranicza to nam możliwości pozyskiwaniaśrodków finansowych na funkcjonowaniei rozwijanie naszego wydziału.Kolejnym problemem obecnie jest fakt,że mówi się o planach Ministerstwa Naukii Szkolnictwa Wyższego, polegających napodzieleniu uczelni na dwie kategorie: badawczei zawodowe. My kwalifikujemy sięteraz, niestety do drugiej grupy, w którejnie ma dofinansowania nawet do szkoleniawłasnej kadry. Jeśli nie będziemy mieliwłasnej kadry, to trzeba będzie pozyskać jąz zewnątrz, a ta z kolei nie zawsze identyfikujesię z nową uczelnią. Dlatego tak ważnejest, aby nasi młodzi pracownicy moglirobić habilitacje u nas, a następnie wspieraćdziałalność uczelni.Czy w związku z obserwowanym niżemdemograficznym ma Pani jakieśprojekty pozyskiwania studentów naswój wydział?– Mówi się o niżu, ale na szczęście nasten problem nie dotyczy. Jesteśmy jedynymwydziałem na Politechnice Lubelskiej,który rekrutuje na podstawie egzaminuz matematyki i fizyki, plus rysunek na Architekturzei Urbanistyce. Na nasze obydwakierunki – Budownictwo, Architekturęi Urbanistykę - stara się po kilka osób najedno miejsce. Kiedy my kończymy nabór,to inne wydziały organizują jeszcze dodatkoweprzyjęcia na studia. Mamy taką sytuację,że nawet mogliśmy sobie pozwolićna zwiększenie liczby studentów na dziennychstudiach architektonicznych. Obawymam jedynie, co do studiów niestacjonarnych,gdzie zajęcia są płatne.Czy Pani zdaniem absolwenci WydziałuBudownictwa i ArchitekturyPolitechniki Lubelskiej z łatwościąodnajdują się na współczesnym rynkupracy?– Dlaczego mamy kandydatów? Dlatego,że nasi absolwenci mają pracę. Przemysłczeka na gotowy, dobrze przygotowany„produkt” i my staramy się o to, abynasi studenci byli przygotowani do pracyna obecnym rynku.W związku ze zmianami związanymiz nauczaniem na uczelniach mamy terazobowiązek pilotowania kariery studentów,dzięki któremu będzie można uzyskać pełniejszyobraz losów naszych absolwentów.Wcześniej wspieraliśmy się ankietami, któreprzeprowadziła Polska Izba InżynierówBudownictwa wśród absolwentów wyższychszkół technicznych, starających sięo uprawnienia budowlane. Pokazywałyone, jakie zmiany, zdaniem absolwentównależy wprowadzić w programach nauczania,aby ułatwić później młodym ludziomstart w zawodzie.W związku ze zmianami w systemiekształcenia, liczę także na powołane dożycia komisje, których praca na pewnoprzyczyni się do obiektywnej oceny programównauczania i podnoszenia efektywnościkształcenia.Należałoby także zwrócić uwagę, żezmiana toku nauczania i wprowadzeniestudiów I stopnia inżynierskich i II stopniamagisterskich, nie sprzyja właściwemuprzygotowaniu studentów do pracy w zawodzie.Brak ciągłości niektórych przedmiotów,albo też ograniczenie liczby godzin,to jedne z tych przeszkód.W tym roku Wydział Budownictwai Architektury Politechniki Lubelskiejorganizuje wspólnie z Komitetem InżynieriiLądowej i Wodnej PAN orazKomitetem Nauki PZITB prestiżową59. Konferencję Krynicką. Jest toduże wyróżnienie…– Jest to dla nas duża szansa pokazaniawydziału i uczelni nie tylko na rynku lubelskim,ale także ogólnopolskim. Traktujemyto jako szczególne wyróżnienie. To, że nampozwolono organizować tę konferencję, towyraz zaufania, jakim nas obdarzono orazdocenienia, że potrafimy to zrobić. Jestto dla nas duże wyzwanie organizacyjne,w którym będzie uczestniczyło ok. 50 osóbz wydziału.Tematyka konferencji to „Budownictwona obszarach wiejskich, nauka, praktykai perspektywy”. Dlaczego taki temat? Popierwsze, że jesteśmy regionem rolniczymi budownictwo takie jest realizowane. Podrugie, że zabudowa wiejska traktowanajest na uczelniach po macoszemu. Nie mao nim za wiele informacji, a jest to bardzozłożony temat. Dotyczy on, bowiem m.in.fizyki budowli, czy też wszelkiego rodzajuelementów budynków energooszczędnych,realizacji obiektów, w których przebywajązwierzęta, itp. Obecnie nie są prowadzonebadania w tym obszarze, a wymaganetechnologie sprowadzane są z krajów EuropyZachodniej. Na politechnikach powinnybyć prowadzone zajęcia z budownictwawiejskiego, ale niestety ich nie ma. Jedyniena uczelniach rolniczych spotkać możnaczasami zajęcia z budownictwa wiejskiego,ale o bardzo ogólnym zakresie.Czy w czasie swojej pracy na PolitechniceLubelskiej były wydarzenia,czy też sytuacje które wspomina Paniz satysfakcją?– 1 października 2012 r., czyli w tymroku akademickim minęło dokładnie 20 lat,jak pracuję na Politechnice Lubelskiej. Cieszyłamsię z obrony pracy magisterskiej,doktoratu, habilitacji – to duże wydarzenia.Ale cieszę się także, jeśli wyjdę z 3 godzinnegowykładu i wiem, że przekazałam studentomswoją wiedzę w sposób zrozumiały,przejrzysty, że zrozumieli temat. Cieszymnie także to, że budynek, na którego remonti wyposażenie razem z koleżankamii kolegami przygotowaliśmy projekt unijny,został zrealizowany zgodnie z naszymizałożeniami. Taki nasz zespołowy sukces.Są wielkie i małe sprawy, które potrafiąsprawić wiele radości i ja potrafię się z nichna równi cieszyć.Czy Wydział Budownictwa i Architekturynadal będzie aktywnie współpracowałz LOIIB, której Pani jest takżeczłonkiem?– Oczywiście, że tak. Doceniamy tęwspółpracę i chcemy ją rozwijać rozszerzająco kolejne tematy, jak np. wspólnychkonferencji, popularyzacji wyróżniającychsię prac dyplomowych, czy też konsultacjizwiązanych z oceną programów nauczaniarealizowanych na naszym wydziale. Sądzę,że wiele jeszcze przed nami wspólnychdziałań.Dziękuję za rozmowę.URSZULA KIELLER-ZAWISZA16 Lubelski Inżynier BUDOWNICTWA

Projektowanie zbiorników żelbetowychNakładem Wydawnictwa NaukowegoPWN ukazał się pierwszy tomnowej książki pt. „Projektowaniezbiorników żelbetowych”. Autorkamisą Anna Halicka i DominikaFranczak.Książka skierowana jest do studentówstudiów magisterskich kierunkuBudownictwo, ale także doprojektantów konstruktorów. Jejautorki postawiły sobie za cel zestawienie,w sposób współczesny,danych dotyczących zbiorników żelbetowych z uwypukleniemkwestii obciążeń i ich wpływu na powstającesiły wewnętrzne. Zaprezentowały zarówno tradycyjny, jaki numeryczny sposób obliczania sił wewnętrznych. Całość opartajest o zalecenia norm europejskich (Eurokodu 1-4 i Eurokodu 2-3)i ilustrowana interesującymi fotografiami.Tom pierwszy zatytułowany „Zbiorniki na materiały sypkie”zawiera:» krótką historię silosów,» klasyfikację i ogólną charakterystykę silosów,» opis operacji technologicznych, które mają miejsce w zbiornikachsłużących do przechowywania różnych materiałówsypkich,» zasady obliczania obciążeń silosów według Eurokodu 1-4w zależności od smukłości silosu,Biblioteczka inżyniera» zasady tradycyjnych obliczeń sił wewnętrznych w silosachsmukłych, średniosmukłych, niskich i retencyjnych,» podstawowe zasady modelowania zbiorników na materiałysypkie i obliczania sił wewnętrznych metodą elementówskończonych,» zasady kombinacji obciążeń w silosach według Eurokodu1-4 oraz wymiarowania ścian i den w takich zbiornikach,» charakterystykę i zasady konstruowania elementów silosów(fundamenty, ściany i leje),» podstawowe informacje o sposobach sprężania silosów,» zagadnienia trwałości, diagnostyki i napraw silosów.Autorki nie poprzestały na podaniu teorii. Prawie jedną trzeciąksiążki stanowią przykłady obliczeniowe. Obliczono parciai siły wewnętrzne w silosach o różnych smukłościach i kształtach.W większości przypadków obliczenia wykonywano równoleglew sposób tradycyjny, jak i za pomocą MES, porównując uzyskanewyniki.Powstał podręcznik nowoczesny, ilustrujący prezentowanetreści przykładami. Z pewnością wypełni lukę wydawniczą, gdyżod 20 lat nie było kompleksowego podręcznikowego opracowaniaproblematyki zbiorników.Publikacja jest tym bardziej godna polecenia, że autorki sąpracownikami Politechniki Lubelskiej i członkami naszej Izby.W swojej książce nie zapomniały o obiektach z terenu Lubelszczyzny,prawie już dziś zabytkowych. W książce zawarły ciekawezdjęcia silosów wzniesionych w latach 20-tych XX wielu: silosówna cement w cementowni Rejowiec z i elewatora zbożowegow Lublinie.Dokładność realizacji a potrzeba modernizacjibudynków wielkopłytowychTeresa TaczanowskaAnna OstańskaDokładność realizajia potrzeba modernizacjibudynków wielkopłytowychDom Wydawniczy Medium wydałw ubiegłym roku książkę pt. „Dokładnośćrealizacji a potrzeba modernizacjibudynków wielkopłytowych”.Autorkami są Teresa Taczanowskai Anna Ostańska.Monografia stanowi cenny wkładw publikacje na temat technologii budowania,realizowanych w latach 1955–1995,tj. wielkiej płyty. Substancja mieszkaniowatej technologii stanowiła w roku1985 ponad 50% zabudowy kraju, a problemy z nią związane byłyz nieznajomością technologii realizacji. Połączenie wyników badańz czasów realizacji i ostatnich badań technicznych oraz ankietowych,pozwoliło na nowo spojrzeć na potrzebę modernizacjitego rodzaju zasobów mieszkaniowych.W wyniku badań dokładności realizacji budynków wielkopłytowychzastosowano nową – w tamtych latach – metodę montażuwymuszonego, którą wprowadzono w trzech systemachprefabrykowanych: WWP,W-70 i Wk-70. Niniejsza książka zawieraporównanie metod: montażu swobodnego z metodą montażuwymuszonego.Termomodernizacja budynków z wielkiej płyty zamknęła problemprzewiewania i przemakania przez spoiny na styku. Przeprowadzonaw XXI wieku analiza termograficzna potwierdziła błędy projektowei wykonawcze, które wskazują szczegółowo newralgiczne punkty, jakienależy jeszcze poprawić w budynkach wielorodzinnych.W monografii zawarto informacje, które mają za zadanie uzmysłowićczytelnikowi, z jakim rodzajem zasobów mieszkaniowychmają do czynienia i w jaki sposób można je modernizować (przebudowywać,nadbudowywać, uzupełniać we współczesne urządzeniatechniczne, itp.). Zanim podjęte zostaną jakiekolwiek systemowedziałania na terenach polskich blokowisk, należy zapytać:Czy dokładność realizacji i stan techniczny uzasadnia potrzebęprzebudowy budynków z wielkiej płyty?Czy dokładność wykonania wielorodzinnych budynkówprefabrykowanych jest na tyle zła, aby faktycznie można by lubwręcz należało je w Polsce wyburzać?Czy jest to tylko marzenie pewnych grup społecznych chcącychw końcu odpowiednio zagospodarować „nazbyt rozproszonązabudowę wielkopłytowych osiedli”?Jako inżynierowie, nauczyciele akademiccy i osoby biorąceudział zarówno w projektowaniu, realizacji obiektów prototypowych,jak i ocenie wielokrotnych procesów termomodernizacjibudynków wielkopłytowych, a także byli, bądź obecni mieszkańcybudynków prefabrykowanych, autorki wyrażają swoją opinięwywodzącą się z badań „in situ”, niepublikowanych materiałówarchiwalnych i wiedzy praktycznej.Lubelski Inżynier BUDOWNICTWA17

Ocalić od zapomnieniaUrokliwa willa RóżanaWilla Różana należy do jednych z najpiękniejszychbudynków w Nałęczowie.Odrestaurowana, po wielu latachniszczenia, nabrała nowego blaskui znów zachwyca, jak dawnej.Nałęczów to jedno z najbardziej niezwykłychmiast regionu lubelskiego.Zlokalizowany jest na terenie powiatupuławskiego w granicach KazimierskiegoParku Krajobrazowego. Jest to takżejedyne w Polsce uzdrowisko o profilukardiologicznym. Leży w południowowschodnimregionie bioklimatycznym,najcieplejszym w kraju. Jego specyficznymikroklimat wytworzył się dzięki naturalnymwarunkom klimatycznym. Ogółemna terenie miasta i gminy Nałęczów,zajmującej około 63 km 2 , żyje około10 tys. mieszkańców. Dawniej miejscowość,której początki datuje się naVIII-IX wiek, nazywano Bochotnicą. Napoczątku XIX wieku zostały odkryte leczniczewłaściwości tutejszych wód. Prawamiejskie Nałęczów uzyskał w 1963 r.Oprócz funkcji uzdrowiskowej pełniobecnie również rolę letniskową. Znanyjest również z przepięknej zabudowy willowej.Jedną z tych willi, której piękno jestwprost urzekające chciałabym Państwuw niniejszym artykule zaprezentować.Przywrócona świetnośćUrokliwa willa Różana jest obiektemzabytkowym. Powstała w XIX wieku(w 1893 r.) według projektu Adama i MichałaGórskich dla Adama i WalentynyNagórskich. Stąd też jej pierwsza nazwa- willa Nagórskich. Obiekt zrealizowanow stylu klasycystycznym połączonymz polskimi tradycjami architektonicznymi.Budynek pierwotnie charakteryzowaładuża prostota w bryle i formie, jakrównież skromność w rozmiarach. Frontbudynku był usytuowany w kierunkupółnocnym, ku Alei Lipowej, ozdobionytarasem i czterema filarami podtrzymującymidaszek nad wejściem głównym.Obiekt powstał na planie prostokątai posiadał murowane ściany z cegły orazkamienia wapiennego, tynkowane. Dachnatomiast miał konstrukcję drewnianą,dwuspadową. Budynek częściowopodpiwniczony, jednokondygnacyjnyod początku pełnił funkcję mieszkalną,o charakterze dworkowym. Zgodniez intencją pierwszych projektantów zostałzharmonizowany z zielonym terenemuzdrowiska, bowiem już wówczas zwracanoszczególną uwagę na to, aby nowopowstającewokół parku zdrojowegoobiekty, posiadały odpowiednie fasady.Aktualnie, do rejestru zabytków województwalubelskiego pod nr A 907 wpisanyjest nie tylko budynek – willa Różana,ale również oficyna (wybudowana odstrony zachodniej, pod koniec XIX wieku,jako zaplecze willi) oraz ogród. Zabytekoprócz walorów architektonicznych posiadateż bardzo ciekawą historię. Jestznany z faktu, że w maju 1916 r. zawieszonona nim polską flagę narodową.Pierwsza właścicielka willi Różanej– Walentyna Nagórska była niezwykleutalentowaną aktorką, patronką sztukii duszą towarzystwa znanych artystów,aktorów, pisarzy takich, jak między innymi:Stefan Żeromski, czy Bolesław Prus.Nieopodal, w ubogiej chatce ogrodnikaurodziła się Ewa Szelburg-Zarembina,o czym informuje tablica upamiętniającaosobę poetki. Tak, więc obecna willaRóżana od samego początku stała sięmiejscem tętniącym życiem kulturalnymi politycznym. Ogród państwa Nagórskichpełnił funkcję reprezentacyjnego salonuletniego, do którego zapraszani byli znamienicigoście. Podział przestrzeni ogrodowegownętrza wyznaczały drogi przecinającesię prostopadle, a w najbliższymotoczeniu domu, ścieżki i drogi posiadałyukład promienisty. Analiza zabytkowegodrzewostanu świadczy, że ogród charakteryzowałsię regularnością i symetrią.Nowi właściciele i remontyOd 2006 r. właścicielami opisywanejnieruchomości są państwo Barbara i StanisławBurzyńscy. Ponieważ stan technicznyobiektów był zły, to nowi właściciele postanowiliwykonać remont z adaptacją williRóżanej oraz budynku gospodarczegoz przeznaczeniem na pensjonat. W tymcelu inwestorzy uzyskali następujące pozwoleniai akceptacje:» decyzję organu konserwatorskiego– Lubelskiego Konserwatora Zabytkóww Lublinie z dnia 4 czerwca2009 r.,» decyzję o ustaleniu warunków zabudowyz dnia 4 kwietnia 2010 r.wydaną przez Burmistrza Nałęczowa18 Lubelski Inżynier BUDOWNICTWA

Ocalić od zapomnienia(niestety, Miasto i Gmina Nałęczównie posiadają dla tego obszaru planówmiejscowych, co w znacznymstopniu opóźnia i komplikuje procesybudowlane),» decyzje o pozwoleniu na budowęwydane przez Starostę Puławskiegoz dnia 6 czerwca 2010 r., a następniezmianę warunków pozwoleniaw dniu 10 listopada 2010 r.,» Powiatowy Inspektor NadzoruBudowlanego w Puławach wyraziłswoją akceptację wydając zaświadczeniew dniu 12 października2012 r., o przyjęciu zgłoszeniao zakończeniu budowy i nie wniósłsprzeciwu w sprawie przystąpieniado użytkowania.Willa Różana po adaptacji i wykonaniunowych wnętrz pełni obecnie funkcjemieszkalno-pensjonatowe z 7 pokojamido wynajęcia. Każdy z nich posiadaodmienną nazwę, indywidualneumeblowanie, luksusowy wystrój,z pełnym wyposażeniem (łazienką, telewizjąsatelitarną, internetem, telefonem,klimatyzacją). Łączna liczba gościodwiedzających willę jednocześnie niepowinna przekraczać 16 osób. Budynekgospodarczy (dawna oficyna) użytkowanyjest natomiast jako kuchnia zestołówką. Obiekty nie były rozbudowywane,ani nadbudowywane, ale zmianieuległa forma architektoniczna poddaszabudynku willi.Willa Różana posiada północny trakttrójdzielny, symetryczny z pomieszczeniemna osi pełniącym rolę sieni –recepcji. Trakt południowy jest nieregularny.Od strony zachodniej w elewacjiszczytowej usytuowane jest całorocznewejście do budynku oraz schody na poddasze.Piwnice pod obiektem znajdująsię pod zachodnimi działami obydwutraktów. Poziom posadzki parteru usytuowanyjest metr powyżej poziomu terenu.Elewacje północna i południowa (odstrony ogrodu) mają układ trójosiowym.Na osiach środkowych znajdują się przeszklonedrzwi wyjściowe na dobudowanedo obydwu elewacji tarasy. Budynekposiada okna typu ościeżnicowego dwuskrzydłowe,czterokwaterowe z naświetlami.Charakterystyczne są elewacjeszczytowe – wschodnia i zachodnia, którezwieńczone są schodkowymi attykami.Elewacja wschodnia jest symetryczna,trójosiowa, z przeszklonymi drzwiamiwychodzącymi na pierwotnie istniejącytaras. Na poddaszu, na osi usytuowanesą wychodzące na balkon kwadratowedrzwi, a z obu ich stron umieszczonookna w układzie karo. Przebudowa poddaszapolegała na wzniesieniu neogotyckichszczytów z lukarnami na osiachelewacji frontowej i ogrodowej, któreumożliwiły doświetlenie istniejących napoddaszu pomieszczeń.Duży taras wejściowy od północyokolony jest sześcioma, stojącymi w narożnikachi flankującymi osiowe schodywejściowe, murowanymi prostokątnymikolumnami, przykrytymi daszkiem pulpitowym.Ponad daszkiem umieszczonoherb rodowy Burzyńskich ORMONDERESORTS.W ramach robót budowlano-konserwatorskichw obu obiektach wykonanowiele ważnych prac m. in. roboty rozbiórkowetarasów, czy też wtórne zadaszeniezejścia do piwnicy na elewacji wschodniej.Dokonano wyburzeń związanychz przemurowaniem istniejących przewodówkominowych, ścian i klatki schodowejoraz zniszczonej więźby dachowej,a także stropu nad parterem. Zostaływyremontowane i zaizolowane fundamenty.Naprawiono sklepienia i stropynad piwnicami oraz nad gruntem,wzmocniono nadproża w kondygnacjiparteru i wykonano nowy strop nadparterem. Przemurowano i wzmocnionoistniejące ściany konstrukcyjne,a także zrekonstruowano tarasy. Wykonanazostała nowa więźba dachowawraz z pokryciem. Obiekt został na nowootynkowany wewnątrz i na zewnątrz.W budynku położono nowe podłogii posadzki oraz wykonano wykładzinyścienne i schody na poddasze. Wstawiononową stolarkę drzwiową i okiennąstosując repliki dotychczasowych. Zrealizowanonowe instalacje: elektryczną,wodociągową, kanalizacji sanitarnej,instalacji grzewczej i klimatyzacyjnej,telefonicznej. Dodatkowo, w ramachaneksu do projektu zrealizowane zostałoprzyłącze gazowe, zewnętrzna instalacjadoziemna oraz podświetlony basen zewnętrzny.Cieszy mnie fakt, że na terenie powiatupuławskiego pojawił się pięknyluksusowy obiekt w zamian niszczejącej,zaniedbanej nieruchomości.mgr inż. ELŻBIETA DUDZIŃSKALubelski Inżynier BUDOWNICTWA19

Teczka personalnaKto jest kimw lubelskim budownictwieinż. Janusz ŚliwaUrodził się 7.09.1932 r. w Krakowie.Absolwent Gimnazjum PrzemysłowegoEnergetycznego w Elbląguoraz Liceum Energetycznego w Gdańsku.W 1952 r. rozpoczął studia naPolitechnice Gdańskiej na WydzialeElektrycznym, które ukończył w 1956 r.z tytułem inżyniera elektrotechnika.Praca inżynierska poświęcona była tematowi:„Zabezpieczenia różnicowegoszyn zbiorczych rozdzielni 10/60 kV w elektrowni „Ołowianka”w Gdańsku”. We wrześniu 1956 r., zgodnie z nakazem pracy, rozpocząłpracę zawodową w Lubelskim Przedsiębiorstwie ElektryfikacjiRolnictwa na stanowisku kierownika budowy. Zajmował sięrobotami związanymi z elektryfikacją województwa lubelskiegom.in. takich miejscowości, jak Borzechów, Bychawka, Krasnobród,Jeleniec, Ulan, Świerże. Kierował także budową linii magistralnej15 kV Dęblin – Ryki.W 1959 r. podjął pracę w Kieleckim Przedsiębiorstwie ElektryfikacjiRolnictwa „KLPER” w Kielcach, jako kierownik Działu Wykonawstwa,a następnie awansował na stanowisko naczelnego inżynierai zarazem zastępcy dyrektora. W Kielcach sprawował nadzórnad budowami związanymi z powszechną elektryfikacją województwakieleckiego. Zajmował się także elektryfikacją MuzeumTechniki w Sielpi i Muzeum Henryka Sienkiewicza w Oblęgorku.Następnie od 1 marca 1967 r. pracował w Zakładzie Energetycznymw Kielcach jako kierownik Działu Sieci i Stacji. Sprawowałwówczas m.in. nadzór nad budowami rozdzielni energetycznychzasilających trakcję elektryczną na odcinku Skarżysko– Kielce–Jędrzejów oraz nad budową zasilania energetycznego do stacjinadawczej radiowo-telewizyjnej Święty Krzyż (Radiowo-TelewizyjneCentrum Nadawcze Święty Krzyż) na Łysej Górze.W 1968 r. rozpoczął pracę w Lubelskim PrzedsiębiorstwieInstalacji Elektrycznych jako kierownik Działu Wykonawstwa.W latach 1969–1975 pracował w Lubelskim PrzedsiębiorstwieElektryfikacji Rolnictwa pełniąc funkcję naczelnego inżyniera i jednocześniezastępcy dyrektora.W 1975 r. rozpoczął pracę w Zakładach Budowy Sieci Elektrycznych„ELBUD” w Lublinie na stanowisku głównego inżynierai zastępcy dyrektora. Za jego czasów zbudowano wiele obiektówdla potrzeb lubelskiej energetyki, m.in. szereg stacji energetycznych110/SN, linii 110 kV zasilających te stacje, w tym stacje o nowoczesnychrozwiązaniach technicznych (m.in. stacja 110 SN w Lubliniena Wrotkowie, w Łęcznej, w Białej Podlaskiej, w Krasnystawie,w Hrubieszowie, w Zamościu – Mokre i w Horodyszczu.). Zajmowałsię budową linii 110k V, montażem i stawianiem słupów kratowychprzy pomocy śmigłowców w terenach trudno dostępnych.W latach 1980–1985 pracował w Przedsiębiorstwie Elektryfikacjii Technicznej Obsługi Rolnictwa „ELTOR” w Lublinie , gdzie sprawowałfunkcję dyrektora. Następnie od sierpnia 1985 r. – przez rok – zatrudnionybył jako główny specjalista ds. wykonawstwa sieci elektrycznych,ponownie w Zakładach Budowy Sieci Elektrycznych „ELBUD” w Lublinie.W kwietniu 1986 r. przeszedł do PKP Zakłady Budownictwa Kolejowegow Lublinie na stanowisko kierownika Zespołu Budów InstalacyjnychKB-10, gdzie pracował przez cztery lata. Kierował m.in. robotamielektrycznymi związanymi z modernizacją stacji przeładunkowej wMałaszewiczach oraz wagonowni Lublin – Tatary. W latach 1990–1993pracował w Przedsiębiorstwie „ELTOR” Elektryfikacji i Technicznej ObsługiRolnictwa w Lublinie, gdzie sprawował funkcję dyrektora i pracowałdo przejścia na emeryturę, czyli do 30 września 1993 r.Posiada uprawnienia budowlane w specjalności instalacjii urządzeń elektrycznych do sporządzania projektów, kierowaniarobotami budowlanymi w zakresie budowy wszelkiego rodzajuinstalacji i urządzeń elektrycznych budownictwa powszechnego.Od 1960 r. jest aktywnym członkiem Stowarzyszenia ElektrykówPolskich. W latach 1963–65 był sekretarzem i członkiem zarząduSEP O/Kielce, następnie uczestniczył w pracach Sekcji ElektryfikacjiRolnictwa w Kielcach i Lublinie. Od 2010 r. jest zastępcąprzewodniczącego Koła Seniorów SEP O/Lublin.Za aktywną pracę zawodową i społeczną odznaczony zostałm.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, ZłotymKrzyżem Zasługi, Złotą Honorową Odznaką Zasłużony dla MiastaLublina, Złotą Odznaką Zasłużony dla Energetyki, Srebrną i ZłotąOdznaką Honorową SEP, Srebrną Odznaką Honorową NOT.Doktorat z inżynierii środowiskaNa Wydziale Inżynierii Środowiska Politechniki Lubelskiejutworzone zostały studia doktoranckie w dyscyplinieinżynieria środowiska. Pierwszy nabór na studia stacjonarneuruchomiony zostanie od roku akademickiego2013/2014, natomiast na studia niestacjonarne odbyłsię w lutym br.Kształcenia trwa 4 lata. Studia mają na celu umożliwienie zdobyciawiedzy i umiejętności niezbędnych do przygotowania i pomyślnejobrony pracy doktorskiej oraz stanowią podstawę do dalszegosamodzielnego prowadzenia pracy naukowej, dydaktycznej, doświadczalnej,czy też projektowej w dziedzinie nauk technicznych.Utworzenie studiów doktoranckich to efekt uzyskania przezWydział Inżynierii Środowiska pełnych akademickich uprawnieńtzn. wydział może nadawać stopnie naukowe doktora oraz doktorahabilitowanego nauk technicznych w dyscyplinie inżynieriaśrodowiska. Prowadzone na wydziale badania naukowe wdziedzinie szeroko rozumianej inżynierii środowiska i energetykiodnawialnej pozwalają kandydatom zaoferować szeroki wybórtematów ich przyszłych rozpraw doktorskich. Dotychczas PolitechnikaLubelska prowadziła studia doktoranckie w zakresie 2dyscyplin: mechanika i budowa maszyn oraz elektrotechnika.Kształci się na nich 97 doktorantów.Źródło: materiały prasowe PL20 Lubelski Inżynier BUDOWNICTWA

Kto jest kimw lubelskim budownictwiedr inż. Wiesław NurekUrodził się 9.10.1936 r. w miejscowościSarny (przed II wojnąświatową województwo wołyńskie).Absolwent lubelskiego LiceumOgólnokształcącego im. HetmanaJ. Zamoyskiego, a następnie studentPolitechniki Warszawskiej na WydzialeInżynierii Lądowej i Wodnej.Pracę zawodową rozpocząłw 1961 r. w Lubelskim PrzedsiębiorstwieBudownictwa Przemysłowego jako stażysta, przechodząckolejne stanowiska, na kierowniku budowy kończąc.W grudniu 1967 r. podjął pracę w Lubelskim PrzedsiębiorstwieBudownictwa przejmując obowiązki zastępcy kierownikabudowy, a po 3 miesiącach kierownika budowy.W latach 1969-1970 pracował w Zjednoczeniu BudownictwaKomunalnego jako starszy inspektor ds. techniki.1 października 1970 r. rozpoczął pracę w Wyższej SzkoleInżynierskiej (obecnie Politechnika Lubelska) w Lublinie początkowojako asystent naukowo-techniczny na WydzialeInżynierii Budowlanej i Sanitarnej. Prowadził zajęcia dydaktycznez dwóch przedmiotów: konstrukcje metalowei konstrukcje drewniane.W 1973 r. na Politechnice Warszawskiej obronił pracędoktorską pt. „Nośność graniczna klejono-zgrzewanychpołączeń elementów stalowych”. W 1978 r. i w 1980 r. odbyłstaże naukowe w Liege w Belgii, gdzie wygłosił referatydotyczące badań poświęconych zastosowaniu tworzywsztucznych do konstrukcji przekryć prętowych.W latach 1977-1978 pełnił funkcję zastępcy dyrektorads. nauki Instytutu Inżynierii Budowlanej i SanitarnejPolitechniki Lubelskiej. Równocześnie w latach 1989-1992z pracą na uczelni był weryfikatorem w Biurze Projektów„Proexmot” w Lublinie.Od 1995 r. do 2003 r. był członkiem Komisji Egzaminacyjnejna uprawnienia budowlane funkcjonującej przy LubelskimUrzędzie Wojewódzkim.W latach 2007-2011 piastował stanowisko kierownikaKatedry Budownictwa Wydziału Nauk Technicznych w Collegium„Mazovia” Innowacyjna Szkoła Wyższa w Siedlcachoraz prowadził zajęcia z zakresu konstrukcji metalowychi drewnianych.W roku 2003 przeszedł na emeryturę, lecz wspiera nadalkadrę akademicką PL i prowadzi zajęcia z zakresu konstrukcjimetalowych na Wydziale Budownictwa i Architektury PolitechnikiLubelskiej.Ma na swoim koncie prowadzenie ponad 215 prac dyplomowych– inżynierskich i magisterskich – na PolitechniceLubelskiej oraz 10 prac inżynierskich w Collegium„Mazovia” WSI. Jest autorem lub współautorem kilkunastuwzorów i patentów, m.in. belki stropowej, śruby montażowejw konstrukcjach metalowych, węzła konstrukcji stalowej,Teczka personalnawzoru użytkowego przekrycia kasetonowego. Za patent nastalowe zbiorniki na materiały sypkie otrzymał wyróżnieniehonorowe NOT w 1984 r.Jest autorem i współautorem licznych publikacji, artykułówi referatów zamieszczonych w czasopismach krajowychi zagranicznych dotyczących m.in. konstrukcji stalowych.Opracował szereg ekspertyz odnośnie konstrukcjistalowych takich, jak maszty, wieże, kominy m.in. masztyw: Piaskach, Bożym Darze, Tarnawatce, Łosicach i Starachowicach;stalowych wież w m.in.: Kraśniku, Bychawie, Chełmie,Kielcach, Busku, Włodawie.Jego dziełem są liczne projekty konstrukcji kościołówi kaplic znajdujących się na terenie Lublina i województwalubelskiego, m.in. w Lublinie kościołów – p. w. „Świętej Rodziny”,p.w. „Dobrego Pasterza”, p.w. „Błogosławionej UrszuliLedóchowskiej”, p.w. „Wieczerzy Pańskiej”, p.w. „Matki BoskiejKrólowej Polski”, p.w. „Niepokalanego Serca Maryi i św.Franciszka z Asyżu”. Autor konstrukcji i kierownik budowyołtarza papieskiego zbudowanego na lubelskich Czubachw związku z wizytą Jana Pawła II w Lublinie w 1987 r.Kierował wykonawstwem oraz sprawował nadzór nadlicznymi inwestycjami m.in. nad budową masztów radiowotelewizyjnychw Rykach i w Przysusze. W 1994 r. projektowałstalowe zbiorniki przy Elektrociepłowni „Żerań” w Warszawie.Aktywny działacz stowarzyszenia PZITB Oddział Lublin.Członek Komisji Nauki i Komitetu Konstrukcji Metalowychfunkcjonujących przy Zarządzie Głównym PZITB. CzłonekSekcji Konstrukcji Metalowych Komitetu Inżynierii Lądoweji Wodnej PAN oraz Komitetu Rzeczoznawców przy ZG PZITB.Od 2003 r. należy do LOIIB i działa w Okręgowej KomisjiKwalifikacyjnej – w pierwszej kadencji jako wiceprzewodniczący,w drugiej i trzeciej – jako sekretarz. Prowadził pierwszespotkanie założycielskie LOIIB.Jest laureatem wielu nagród rektora Politechniki Lubelskiejza prace naukowo-badawcze. W 1977 r. otrzymał zespołowąnagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego zadziałalność dydaktyczno-wychowawczą.Posiada uprawnienia budowlane pełne do wykonawstwaoraz projektowania w specjalności konstrukcyjno-budowlanej.Jest rzeczoznawcą budowlanym w specjalnościkonstrukcyjno-budowlanej w zakresie projektowania orazbudowy, rozbiórki i utrzymania obiektów budowlanych, zapisanyna liście GUNB. Jest również rzeczoznawcą budowlanymPZITB w zakresie budownictwa ogólnego - konstrukcjei ustroje budowlane oraz do konstrukcji metalowych - konstrukcjew budownictwie kubaturowym.Za swoją działalność społeczną i zawodową odznaczonym.in.: Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem KEN, MedalemZasłużony dla Budownictwa (dwukrotnie), Srebrną i ZłotąOdznaką Honorową PIIB, Medalem Zasłużony dla m. Lublin,Srebrną i Złotą Odznaką PZITB, Srebrną i Złotą OdznakąNOT oraz Odznaką Honorową z Diamentem NOT.Lubelski Inżynier BUDOWNICTWA21

SzkoleniaHARMONOGRAM SZKOLEŃDLA CZŁONKÓW LOIIB W I PÓŁROCZU 2013TEMATYKA SZKOLENIABRANŻA OgólnobudowlanaDATASZKOLENIAGODZINA I MIEJSCESZKOLENIARenowacja systemów dociepleń, wzmocnienia wielkiej płyty przed dociepleniem, elewacja idealna BOLIX(odporna na zabrudzenia, uszkodzenia mechaniczne, temperaturę, wodę, odrywanie)– Paweł Gaciek, firma BOLIXOdpowiedzialność inwestora, projektanta, kosztorysanta za składowe dokumentacji przetargowej, zabezpieczenieinteresu prawnego stron postępowania – Maciej Sikorski, firma Orgbud-Serwis PoznańSystemy wentylacyjne Aereco:–wentylacja pożarowa w budynkach,– wentylacja w budynkach mieszkalnych.Tomasz Kulnianin, firma AerecoStal zbrojeniowa o wysokiej ciągliwości ze znakiem EPSTAL. Dokumenty kontroli dla stali zbrojeniowej –przypadki i schematy ich fałszowania:– ciągliwość stali zbrojeniowej – definicja,– znaczenie ciągliwości stali zbrojeniowej w praktyce,– klasyfikacja stali zbrojeniowej wg PN-B-03264:2002 i Eurokodu 2,– wprowadzenie wyrobów budowlanych do obrotu wg ustawy o wyrobach budowlanych,– znak budowlany B,– problem podrabiania dokumentów kontroli,– rodzaje dokumentów kontroli,– wzór świadectwa odbioru,– w jaki sposób weryfikować dokumenty kontroli,– rozpoznanie gatunku stali poprzez wzór użebrowania,– trwałe znakowanie prętów przez producenta,– Hanna Popko, Centrum Promocji Jakości Stali3 kwietnia201315 kwietnia201329 kwietnia2013LUBLINBiuro LOIIB w Lublinieul. Bursaki 19sala 116godz. 10.00–15.00Izolacje termiczne ścian zewnętrznych budynków wykonywane od wewnątrz – Andrzej Wanat, firma Sto-Ispo 22 maja 2013BRANŻA: Ogólnobudowlana, SanitarnaWykonywanie i zabezpieczanie wykopów pod budynki i instalacje podziemne:– problematyka głębokich wykopów,– przepisy, w tym BHP, normy i wytyczne w zakresie wykonywania i zabezpieczania wykopów,– rozpoznanie geotechnicze podłoża,– metody wykonywania wykopów,– rodzaje obudów głębokich wykopów,– sposoby posadawiania instalacji saniatrnych, elektrycznych i innychw wykopach ze słabą warstwą w podłożu,– wpływ wykopów na otaczające instalacje i obiekty kubaturowe,– zagrożenia i awarie.Piotr Jermołowicz, Politechnika Szczecińska3 czerwca 2013LUBLINBiuro LOIIB w Lublinieul. Bursaki 19sala 116godz. 10.00–15.00BRANŻA ElektrycznaEnergooszczędne oświetlenie drogowe. Technologie oparte o lampy wysokoprężne i półprzewodnikowe:– aktualny stan prawny normatywów i unijnej strategii efektywności energetycznej,– postęp technologiczny opraw oświetlenia drogowego ze źródłami światła LED,– informacja o rozwiązaniach konstrukcyjnych sprzętu oświetleniowego Grupy Schreder CIE Belgia,– warunki racjonalnej eksploatacji i konserwacji sprzętu oświetleniowego.Stanisław Pieniążek, firma SchrederAparatura rozdzielcza, projektowanie rozdzielnic nn:– aparatura łączeniowa nn: Masterpacty, Compacty NSX,– oferta aparatury modułowej Acti 9,– selektywność i kaskadowość w sieci,– obudowy Prisma i Pragma,– oprogramowanie projektowe: Ekodial, Rapsody, nakładka Autocada, oferta LS.Dariusz Boguń, Andrzej Łodziński, firma Schneider-Elektric10 kwietnia201310 maja 2013LUBLINBiuro LOIIB w Lublinieul. Bursaki 19sala 116godz. 10.00–15.0022 Lubelski Inżynier BUDOWNICTWA

SzkoleniaBRANŻA DrogowaZajęcie pasa drogowego dróg publicznych w świetle ustawy o drogach publicznych oraz prawa budowlanego.Zajęcie przystanków – naliczanie i pobieranie opłat– Piotr Ziemiński, Naczelnik Wydziału Dróg GDDKiA O/LublinBRANŻA KolejowaOchrona przeciwprzepięciowa i przeciwporażeniowa w urządzeniach i obiektach kolejowych– Grzegorz Pawłowski, PKP Energetyka Oddział Dystrybucji Warszawa, Lubelski Rejon DystrybucjiKomputerowe sterowanie i kierowanie ruchem kolejowym – Marek Chmielowski, firma Kombud RadomBRANŻA Wodno-melioracyjnaNajciekawsze budowle wodne i melioracyjne na Lubelszczyźnie – Andrzej PichlaProblemy budowy i eksploatacji przydomowych oczyszczalni ścieków – Krzysztof JóźwiakowskiWizualizacja koncepcji rewitalizacji systemu Kanału Wieprz-Krzna – Jan SzajdaBRANŻA Ogólnobudowlana8 kwietnia20135 kwietnia201317 kwietnia201319 kwietnia2013LUBLINBiuro LOIIB w Lublinieul. Bursaki 19sala 116godz. 10.00–15.00LUBLINBudynek PKP PLKw Lublinieul. Okopowa 5sala 132, I piętrogodz. 10.00–15.00LUBLINHotel „Victoria”w Lublinieul. Narutowicza 58/60godz. 9.00–15.00Renowacja systemów dociepleń, wzmocnienia wielkiej płyty przed dociepleniem, elewacja idealna BOLIX(odporna na zabrudzenia, uszkodzenia mechaniczne, temperaturę, wodę, odrywanie)– Paweł Gaciek, firma BOLIXOdpowiedzialność inwestora, projektanta, kosztorysanta za składowe dokumentacji przetargowej,zabezpieczenie interesu prawnego stron postępowania – Maciej Sikorski, firma Orgbud-Serwis PoznańSystemy wentylacyjne Aereco:– wentylacja pożarowa w budynkach,– wentylacja w budynkach mieszkalnych.Tomasz Kulnianin, firma AerecoStal zbrojeniowa o wysokiej ciągliwości ze znakiem EPSTAL.Dokumenty kontroli dla stali zbrojeniowej – przypadki i schematy ich fałszowania:– ciągliwość stali zbrojeniowej – definicja,– znaczenie ciągliwości stali zbrojeniowej w praktyce,– klasyfikacja stali zbrojeniowej wg PN-B-03264:2002 i Eurokodu 2,– wprowadzenie wyrobów budowlanych do obrotu wg ustawy o wyrobach budowlanych,– znak budowlany B,– problem podrabiania dokumentów kontroli,– rodzaje dokumentów kontroli,– wzór świadectwa odbioru,– w jaki sposób weryfikować dokumenty kontroli,– rozpoznanie gatunku stali poprzez wzór użebrowania,– trwałe znakowanie prętów przez producenta,Hanna Popko, Centrum Promocji Jakości Stali26 marca 201317 kwietnia20137 maja 2013BIAŁA PODLASKABialskie Wodociągi i Kanalizacjaul. Narutowicza 35Agodz. 10.00–15.00Izolacje termiczne ścian zewnętrznych budynków wykonywane od wewnątrz – Andrzej Wanat, firma Sto-Ispo 23 maja 2013BRANŻA: Ogólnobudowlana, SanitarnaWykonywanie i zabezpieczanie wykopów pod budynki i instalacje podziemne:– problematyka głębokich wykopów,– przepisy, w tym BHP, normy i wytyczne w zakresie wykonywania i zabezpieczania wykopów,– rozpoznanie geotechnicze podłoża,– metody wykonywania wykopów,– rodzaje obudów głębokich wykopów,– sposoby posadawiania instalacji sanitarnych, elektrycznych i innych w wykopach ze słabą warstwąw podłożu,– wpływ wykopów na otaczające instalacje i obiekty kubaturowe,– zagrożenia i awarie.Piotr Jermołowicz, Politechnika Szczecińska4 czerwca2013BIAŁA PODLASKABialskie Wodociągi i Kanalizacjaul. Narutowicza 35Agodz. 10.00–15.00Lubelski Inżynier BUDOWNICTWA23

SzkoleniaBRANŻA ElektrycznaAparatura rozdzielcza, projektowanie rozdzielnic nn:– aparatura łączeniowa nn: Masterpacty, Compacty NSX,– oferta aparatury modułowej Acti 9,– selektywność i kaskadowość w sieci,– obudowy Prisma i Pragma,– oprogramowanie projektowe: Ekodial, Rapsody, nakładka Autocada, oferta LS.Dariusz Boguń, Andrzej Łodziński, firma Schneider-Elektric25 kwietnia2013BIAŁA PODLASKABialskie Wodociągi i Kanalizacjaul. Narutowicza 35Agodz. 10.00–15.00Systemy grzewcze w budownictwie – projektowanie i budowa – Michał Kołaciński, firma Danfoss 14 maja 2013BRANŻA OgólnobudowlanaSystemy wentylacyjne Aereco:– wentylacja pożarowa w budynkach,– wentylacja w budynkach mieszkalnych.Tomasz Kulnianin, firma AerecoStal zbrojeniowa o wysokiej ciągliwości ze znakiem EPSTAL.Dokumenty kontroli dla stali zbrojeniowej – przypadki i schematy ich fałszowania:– ciągliwość stali zbrojeniowej – definicja,– znaczenie ciągliwości stali zbrojeniowej w praktyce,– klasyfikacja stali zbrojeniowej wg PN-B-03264:2002 i Eurokodu 2,– wprowadzenie wyrobów budowlanych do obrotu wg ustawy o wyrobach budowlanych,– znak budowlany B,– problem podrabiania dokumentów kontroli,– rodzaje dokumentów kontroli,– wzór świadectwa odbioru,– w jaki sposób weryfikować dokumenty kontroli,– rozpoznanie gatunku stali poprzez wzór użebrowania,– trwałe znakowanie prętów przez producenta,Hanna Popko, Centrum Promocji Jakości StaliIzolacje termiczne ścian zewnętrznych budynków wykonywane od wewnątrz – Andrzej Wanat, firma Sto-IspoOdpowiedzialność inwestora, projektanta, kosztorysanta za składowe dokumentacji przetargowej,zabezpieczenie interesu prawnego stron postępowania – Maciej Sikorski, firma Orgbud-Serwis PoznańRenowacja systemów dociepleń, wzmocnienia wielkiej płyty przed dociepleniem, elewacja idealna BOLIX(odporna na zabrudzenia, uszkodzenia mechaniczne, temperaturę, wodę, odrywanie)– Paweł Gaciek, firma BOLIXBRANŻA: Ogólnobudowlana, Sanitarna28 marca 201310 kwietnia201318 kwietnia20136 maja 2013CHEŁMChełmska Biblioteka Publicznaul. Partyzantów 40godz. 10.00–15.00Wykonywanie i zabezpieczanie wykopów pod budynki i instalacje podziemne:– problematyka głębokich wykopów,– przepisy, w tym BHP, normy i wytyczne w zakresie wykonywania i zabezpieczania wykopów,– rozpoznanie geotechnicze podłoża,– metody wykonywania wykopów,– rodzaje obudów głębokich wykopów,– sposoby posadawiania instalacji saniatrnych, elektrycznych i innychw wykopach ze słabą warstwą w podłożu,– wpływ wykopów na otaczające instalacje i obiekty kubaturowe,– zagrożenia i awarie.Piotr Jermołowicz, Politechnika Szczecińska6 czerwca2013CHEŁMChełmska Biblioteka Publicznaul. Partyzantów 40godz. 10.00–15.00BRANŻA ElektrycznaAparatura rozdzielcza, projektowanie rozdzielnic nn:- aparatura łączeniowa nn: Masterpacty, Compacty NSX,- oferta aparatury modułowej Acti 9,- selektywność i kaskadowość w sieci,- obudowy Prisma i Pragma,- oprogramowanie projektowe: Ekodial, Rapsody, nakładka Autocada, ofetrta LS.Dariusz Boguń, Andrzej Łodziński, firma Schneider-Elektric26 kwietnia2013CHEŁMChełmska Biblioteka Publicznaul. Partyzantów 40godz. 10.00–15.00Systemy grzewcze w budownictwie – projektowanie i budowa – Michał Kołaciński, firma Danfoss 15 maja 201324 Lubelski Inżynier BUDOWNICTWA

SzkoleniaBRANŻA OgólnobudowlanaSystemy wentylacyjne Aereco:– wentylacja pożarowa w budynkach,– wentylacja w budynkach mieszkalnych.Tomasz Kulnianin, firma AerecoStal zbrojeniowa o wysokiej ciągliwości ze znakiem EPSTAL.Dokumenty kontroli dla stali zbrojeniowej – przypadki i schematy ich fałszowania:– ciągliwość stali zbrojeniowej – definicja,– znaczenie ciągliwości stali zbrojeniowej w praktyce,– klasyfikacja stali zbrojeniowej wg PN-B-03264:2002 i Eurokodu 2,– wprowadzenie wyrobów budowlanych do obrotu wg ustawy o wyrobach budowlanych,– znak budowlany B,– problem podrabiania dokumentów kontroli,– rodzaje dokumentów kontroli,– wzór świadectwa odbioru,– w jaki sposób weryfikować dokumenty kontroli,– rozpoznanie gatunku stali poprzez wzór użebrowania,– trwałe znakowanie prętów przez producenta,Hanna Popko, Centrum Promocji Jakości StaliSystem izolacji termicznej nakrokwiowej Divodamm – Przemysław Spych, firma BraasIzolacje termiczne ścian zewnętrznych budynków wykonywane od wewnątrz – Andrzej Wanat, firma Sto-IspoOdpowiedzialność inwestora, projektanta, kosztorysanta za składowe dokumentacji przetargowej,zabezpieczenie interesu prawnego stron postępowania – Maciej Sikorski, firma Orgbud-Serwis Poznań8 maja 20139 kwietnia201316 kwietnia2013ZAMOŚĆLUW Delegatura w Zamościuul. Partyzantów 3godz. 10.00–15.00Renowacja systemów dociepleń, wzmocnienia wielkiej płyty przed dociepleniem, elewacja idealna BOLIX(odporna na zabrudzenia, uszkodzenia mechaniczne, temperaturę, wodę, odrywanie)– Paweł Gaciek, firma BOLIX24 maja 2013BRANŻA: Ogólnobudowlana, SanitarnaWykonywanie i zabezpieczanie wykopów pod budynki i instalacje podziemne:– problematyka głębokich wykopów,– przepisy, w tym BHP, normy i wytyczne w zakresie wykonywania i zabezpieczania wykopów,– rozpoznanie geotechnicze podłoża,– metody wykonywania wykopów,– rodzaje obudów głębokich wykopów,– sposoby posadawiania instalacji saniatrnych, elektrycznych i innychw wykopach ze słabą warstwą w podłożu,– wpływ wykopów na otaczające instalacje i obiekty kubaturowe,– zagrożenia i awarie.Piotr Jermołowicz, Politechnika Szczecińska5 czerwca2013ZAMOŚĆLUW Delegatura w Zamościuul. Partyzantów 3godz. 10.00–15.00BRANŻA ElektrycznaSystemy grzewcze w budownictwie – projektowanie i budowa – Michał Kołaciński, firma DanfossAparatura rozdzielcza, projektowanie rozdzielnic nn:– aparatura łączeniowa nn: Masterpacty, Compacty NSX,– oferta aparatury modułowej Acti 9,– selektywność i kaskadowość w sieci,– obudowy Prisma i Pragma,– oprogramowanie projektowe: Ekodial, Rapsody, nakładka Autocada, oferta LS.Dariusz Boguń, Andrzej Łodziński, firma Schneider-Elektric11 kwietnia20139 maja 2013ZAMOŚĆLUW Delegatura w Zamościuul. Partyzantów 3godz. 10.00–15.00Powyżej przedstawiamy harmonogram bezpłatnych szkoleń branżowych dla czynnych członków LOIIB w I półroczu 2013 roku. Ze względóworganizacyjnych prosimy o wcześniejsze potwierdzanie planowanego uczestnictwa w szkoleniach telefonicznie 81 534-78-17 lub e-mailem:a.koralewski@lub.piib.org.pl. Możliwe jest uczestnictwo w dowolnej liczbie szkoleń z różnych branż.Serdecznie zapraszamy.Arkadiusz KoralewskiGłówny specjalista ds. szkoleń LOIIBLubelski Inżynier BUDOWNICTWA25

Nasze sprawyOtwarte zebranie ITS PolskaRegionalnego Oddziału LubelskiegoW dniu 29 stycznia 2013 r. odbyło się otwarte zebranieczłonków Regionalnego Oddziału Lubelskiego ITS Polskaw Domu Nauczyciela w Lublinie. W zebraniu uczestniczyliczłonkowie, sympatycy ITS Polska oraz zaproszeni goście.Tematyka zebrania obejmowała między innymi problemyzwiązane z usprawnianiem organizacji ruchu w miastach, wzrostemjego bezpieczeństwa i sposobami nadzoru. Techniki rozwiązywaniatych problemów zilustrowała relacja z seminarium, jakieodbyło się w Szczecinie z okazji uruchomienia Centrum SterowaniaRuchem w tym mieście, którą przedstawił dyrektor RegionalnegoOddziału Lubelskiego ITS Polska Jerzy Ekiert. Relacja wzbudziładuże zainteresowanie zebranych, gdyż aktualnie w Lublinieznajduje się w budowie podobne Centrum.Drugim ważnym tematem budzącym duże zainteresowaniebyła przyszłość realizacji korytarza transportowego tzw. „Via Carpatia”(droga krajowa nr 19) w świetle aktualnej sytuacji prawnejpowstałej w wyniku negatywnego głosowania w Komisji TransportuUnii Europejskiej, w ramach trwającej obecnie rewizji korytarzytransportowych TEN-T. Wsparcie UE otrzymał tylko odcinekLublin – Rzeszów. Natomiast odcinki od granicy państwa do Rzeszowaoraz od Lublina do granicy z Litwą nie zostały tam ujęte cooznacza, że ich budowa może być odciągnięta aż do roku 2040.Zgromadzeni udzielili poparcia i dali rekomendację członkomRegionalnego Oddziału Lubelskiego ITS Polska, do występowa-nia do polskich parlamentarzystów w Parlamencie Europejskimw sprawie wznowienia starań o współfinansowanie przez UE budowytrasy „Via Carpatia” na terenie Polski, jako szlaku międzynarodowego,wpisanego w sieć bazową TEN-T.Na otwarte zebranie przybyli m.in. Anna Dembińska dyrektororganizacyjny ITS Polska, Jędrzej Jędrzejewski reprezentujący posłana Sejm RP Jacka Czerniaka, Marek Żmijan reprezentujący posłana Sejm RP Stanisława Żmijana oraz Generalną Dyrekcję DrógKrajowych i Autostrad, Eugeniusz Janicki przedstawiciel UrzęduMiasta Lublin, przedstawiciele Zarządu Dróg i Mostów w Lubliniewraz z naczelnikiem Wydziału Inżynierii Ruchu Andrzejem Bałabanem,Krzysztof Tajer prezes SITK RP Oddział w Lublinie orazJerzy Gryz prezes Stowarzyszenia Lubelszczyzna w Europie.ITS PolskaZ nimi zbudujesz bezpiecznie…Dnia 30 listopada 2012 roku podhonorowym patronatem WojewodyLubelskiego w Sali KolumnowejUrzędu Wojewódzkiego w LublinieOkręgowy Inspektorat Pracy zorganizowałgalę wieńczącą działalnośćpromocyjno – prewencyjnąw 2012 roku. Podczas imprezy nagrodzenizostali m.in. laureaci konkursu„Buduj Bezpiecznie”.W imprezie wzięli udział także zaproszenigoście, m.in. Stanisław Żmijanposeł na Sejm i Marzena Strok-Sadłodoradca Wojewody Lubelskiego orazprzedstawiciele lokalnych władz z urzędówi instytucji państwowych, wojewódzkichi samorządowych, zarządóworganizacji związków zawodowychi pracodawców oraz stowarzyszeniepracowników służby bhp.Laureaci konkursu „Buduj bezpiecznie”III miejsce Przebudowa Akademickiego Centrum Kultury UMCS „Chatka Żaka” w Lublinierealizowana przez SKANSKA S.A. z siedzibą w Warszawie, ul. Gen. Zajączka 9II miejsce Realizacja zadania nr 1 przebudowy drogi ekspresowej S17 realizowanaprzez MOTA-ENGIL CENTRAL EUROPE S.A. z siedzibą w Krakowie, ul. Wadowicka8WI miejsce Budowa Portu Lotniczego Lublin w Świdniku realizowana przez Port LotniczyLublin S.A. z siedzibą w Lublinie, ul. Hempla 6Dodatkowo komisja konkursowa przyznała 4 wyróżnienia dla:1. Przedsiębiorstwa Wielobranżowego „BIALBUD” Sp. Jawna Stanisław Lewczuk,Czesław Niczyporuk z siedzibą w Białej Podlaskiej ul. Kopernika 12 za przebudowęi rozbudowę Zajazdu Wiejskiego w miejscowości Rogoźniczka.2. Radzyńskiej Spółdzielni Mieszkaniowej w Radzyniu Podlaskim przy ul. Stefana KardynałaWyszyńskiego 14 za budowy związane z termoizolacją budynków mieszkalnychwielorodzinnych.3. SKANSKA S.A. z siedzibą w Warszawie ul. Gen. Zajączka 9 za budowę hali magazynowejz wiatą w Lubartowie.4. Przedsiębiorstwa Usługowo-Produkcyjnego „RENOBUD” s.c. Antoni Bogusław Kuszmiruk& Bogdan Pawluk z siedzibą w Sitańcu za budowę budynku handlowo-usługowegow Zamościu przy ul. Piłsudskiego.(Źródło: PIP OIP w Lublinie)26 Lubelski Inżynier BUDOWNICTWA

Wręczenie uprawnień budowlanychw LOIIB(II sesja egzaminacyjna 2012)

Port Lotniczy Lublinotwarty