Miłujcie się

świadectwoZnalazłemreceptęTyle zmarnowanychdni i nocy. Takie„podziękowanie”Bogu za mnóstwołask, jakimi mnieobdarzył. Stan tentrwał 6 długich lat.Doświadczałem wciążswojej bezsilnościi słabości. Po każdymupadku pozostawałouczucie smutku i jakaśdepresjaZacząłem się onanizować w II klasietechnikum, ostatni raz zrobiłemto 2 miesiące temu. Trwało to (bo wierzę,że już nie wróci) jakieś 6 lat. Chciałbymprzez to świadectwo podzielić się swoimdoświadczeniem. Jestem bowiem przekonany,że wiem, jaka jest recepta na teni inne nałogi: tylko Bóg.Zapomnij o swojej silnej woli, zapomnijo tym, że może małżeństwo cośzmieni. Zmieni się tylko sposób popełnianiaprze Ciebie grzechu – tym razemposłużysz się współmałżonkiem. RozumiemTwój smutek: tyle prób zerwaniaz nałogiem i nic. Trzeba jednak uwierzyć,że można z tego wyjść – to nie jest aż taktrudne, jak Ci się teraz wydaje. Musiszuwierzyć – ale nie w siebie, tylko w PanaBoga. Próbowałem z tym skończyć kilkadziesiątrazy. Wreszcie dotarło do mnie,że straciłem kontrolę – że to już nie ja decyduję,czy i kiedy to zrobić.Świadomość tego, że to już jest nałóg,nie była dla mnie jakimś przełomem,momentem zwrotnym. Moje wcześniejsze,nieudane próby wyglądały mniej więcejtak: na początku spowiedź – niestety bardzopłytka i powierzchowna – potem przyjmowałemKomunię św. i na tym koniec.Znowu upadłem – przez telewizor, komputer,zdjęcia. Wpadłem w trans.Gdy dzisiaj wracam do tego myślą,jest mi przykro. Tyle zmarnowanych dnii nocy. Takie „podziękowanie” Boguza mnóstwo łask, jakimi mnie obdarzył.Stan ten trwał 6 długich lat. Doświadczałemwciąż swojej bezsilności i słabości.Po każdym upadku pozostawało uczuciesmutku i jakaś depresja.Jak to się skończyło? Najpierw byłaspowiedź, ale już inna: naprawdę szczera,w której nie tylko wyznałem grzech,ale i powiedziałem Bogu, że mam prawdziwyproblem, że nie wiem, co będziedalej, że już straciłem nadzieję. Nie umiałempowstrzymać łez. Wierzę, że właśniepodczas tej spowiedzi nastąpił przełom,że Pan Bóg właśnie wtedy, przez ustakapłana, przemówił do mnie. Spojrzałna mnie, pochylił się nade mną, pocieszył.Przywrócił mi nadzieję. Przygarnąłmnie z powrotem do siebie, tak jaksię przygarnia małe dziecko... Ważny byłi kapłan. Wybrałem właśnie jego na swojegokierownika duchowego.Po tej przełomowej spowiedzi wydawałosię, że to już koniec moich problemów.Jednak kilka dni później, przedtelewizorem, gdy zaczął się film z czerwonymkwadracikiem i doszło do scen erotycznych,nie wytrzymałem. Pan Bóg byłwtedy przy mnie i słyszałem słowa: „wyłącztelewizor, wyjdź z pokoju”, ale je zagłuszałem,nie słuchałem ich. Pokusa grzesznejfot. Archiwum Ms!przyjemności była silniejsza. Upadłem…W jednej sekundzie zapomniałem o spowiedzisprzed kilku dni.Wiem, że nawet dzisiaj, po tych 2 miesiącachczystości, gdybym usiadł nocąprzed telewizorem, znowu bym upadł.Znowu zapomniałbym o całym świeciei o Bogu. Dlatego nie oglądam już dzisiajtelewizji nocą, w ogóle rzadko ją oglądam.Nie mam już na to czasu. Mamnatomiast czas na modlitwę. Zaczynamdzień z Panem Bogiem. Noszęprzy sobie różaniec i odmawiam go.Modlę się na nim, gdy jadę autobusemi kiedy stoję na przystanku. Punktualnieo godz. 15 odmawiam koronkędo Miłosierdzia Bożego. Codzienniena zakończenie dnia staram się odmawiaćróżaniec. I choć nie zawsze umiemsię skupić na tej modlitwie, to jednakpróbuję i modlę się dalej. Dlaczego?Bo czuję moc tej modlitwy! Bo dzięki tejmodlitwie wiem na przykład, kiedy mamwyłączyć telewizor, kiedy wyjść z pokoju.Dzięki tej modlitwie pokusy są słabszei zaczynam kroczyć Bożą drogą. Wstąpiłemdo duszpasterstwa akademickiego,choć zawsze bardzo się tego bałem.Pięknie jest być wolnym. Oczywiście,że mam i inne problemy, nawet28 • RUCH CZYSTYCH SERC