Don Lenc Sopi - Famulliabinqes.com

Don Lorenc (Lenc) SopiDon Lenc Sopi, u lind me; 21. 05. 1959 ne Binçë, nga prindërit Ndue dhe Tereze, lind Llukes, ështëfëmija i pestë me radhë nga nentë sa ishin. Don Lenc Sopi, shkollën fillore e kreu në Binçë katër klasëtdhe katër të tjerat, në Viti. Pas mbarimit të shkollës fillore vijon gjimnazin klasik në seminarin “Paulinum”në Suboticë, në përgaditje për meshtar, ku pas mbarimit të suksesshëm të maturës vazhdon fakultetinfilozofiko-teologjik në Zagreb, në Kaptol.Don Lenc Sopi, shugurohet xhakon me; 29. 06. 1985 në katedralen e Zagrebit nga Kardinali iatëhershëm mosn. Franjo Kuhariq. Pas shugurimit vazhdon praktikumin (përvojën) e paraparë parashugurimit meshtarak në Zllakuqan. Kurse, me 12. 07. 1986., shugurohet meshtar në Binçë nga ImzotNikë Prela. Meshën e parë ja kushtoi Zotit me; 13. 07. 1986., poashtu në Binçë në praninë e thuajsegjithë meshtarëve nga dioçeza e kosovës e më gjerë, të motrave, familjarëve dhe miqëve të shumtë.Pas shugurimit meshtarak vazhdon punën për një vit në Zllakuqan si kapelan i Don Mark Sopit. Nështator të vitit 1987., emërohet kapelan në Pejë. Pas largimit të famullitarit Don Gjergj Gjergjit nga Peja,ipeshkvi Imzot Joakim Herbut ia beson don Lenc Sopit dëtyrën e famullitarit të cilën detyrë e kryen meshumë sukses për 20 vjet me rradhë. Emërimi për famullitar ishte një sfidë e madhë për te. Si meshtar iri, i besohet një famulli me një të kaluar të shndritëshme dhe të lavdishme, ku kishin vepruar më herëtklerik të shquar si psh: Pater Lorenc Mazreku, P. Bernard Llupi, P. Luigj Pali-Sopi, P.Shtjefen Gjeçovi,Don Marjan Glasnoviq, Don Rrok Matej e shumë të tjerë që me sukses kishin kryer detyrat e vetameshtarake dhe atdhetare. Ishte kjo periudhë e vështirë për mbarë Kosovën, ashtu edhe për Pejën. Pasfillimit të asgjësimit të çdo gjëje shqiptare nga pushteti i atëhershëm jugosllav, me maturi u deshë tëveprohej për ruajtjen e identitit si dhe vlerave fetare e kombëtare, në mënyrë të vaçant për ruajtjen ekulturës dhe arsimit shqip. Don Lenc Sopi, meshtar modest, i përvuajtur, i urtë, i thjesht, por bujar,zemërgjerë, i dashur dhe afërt e largëpamës, bashkoi rreth vetës njerëz, të rinjë e të moshuar dukeorganizuar dhe duke vënë në shërbim objektet përcjellëse të Kishës, të cilat do të shërbejnë përvendtakime të stukturave të ndryshme shoqëroro-politike të shtetit tonë Kosovës, të atyre karitative,shëndetësore, sportive, organizim i të rinjëve për pajtimin e gjaqeve, kurse pak më vonë këto godina tëKishës u bënë edhe vendarsmimi-shkolla e brezave të rinjë, të bij dhe bijave tona. Ishte kjo një periudhëtejet e vështirë dhe rrezikshme, rreziqet kanoseshin nga të gjitha anët e në mënyra të ndyshme, mirëpofalë Zotit dhe këtij prijsi të urtë, këtij meshtari shembull që dinte dëtyrën e tij të shenjt ta zbatoj nëpërpikëri, me përkushtim e dashuri, gjithnjë në shërbim të Zotit dhe vëllaut e motrës njeri, iu shmangëme dinakëri shumë të këqijave e rreziqeve që i kanosej rinisë e popullit në përgjithësi.Don Lenc Sopi, përveq që u dallua me përkushtimin e tij në pastoral, udhëheqëje shpirtërore të grigjëssë tij, ai me mund, vetmohime, por edhe sakrfica të mëdha iu përvesh punës në ndërtim të objektevesakrale. Kështu, Kisha si objekt kishte nevoj për një renovim të tërsishëm. Në periudhën 1992 – 1995.,ia arriti qëllimit, pra renovoi për mrekulli Kishën në Pejë për mbrenda dhe jashtë, duke ia kthyer këtijvendi të bukur në rrënjët e Bjeshkëve të Bekuara një bukuri të rrall, dhe duke ia dhënë qytetit dheKishës së bukur pamjen e dikurshme që kishte komunarja (kompanjeli).Gjatë marsit të vitit 1999., në botëkuptimin e qytetarëve Pejan ishte bindja se vendi i sigurt për strehimnga frika e forcave okupuese paramilitare, policoro-ushtarake serbe, është Kisha, dhe kështu të gjithë iamësynin Kishës. Kuptohet, si gjithmonë edhe tani, në momente dramatike për popullin tonë, në kohëlufte u hapen zemra e meshtarit të zellshëm dhe të butë, e të motrave si dhe dyert e Kishës dhewww.famulliabinqes.com

objekteve tjera përcjellëse për të gjithë, pa dallim. Mirëpo, pas pak ditësh qëndrimi të një numëri tëmadh qytetarësh edhe nga këtu forcat e ndryshme paraushtarake, ushtarake e policore serbe i debuanthuajse të gjithë me dhunë. Prifti sypatrembur dhe trim nuk ju bind urdhërave e kërcnimeve të ushtrisëserbe për ta lëshuar e braktisur vendin-kishën, por ai stoikish e burrërisht së bashku me bashkëpuntorine vet Don Albert Krista, me motrat dhe njerëz të sëmuar dhe moshuar qëndroi gjatë tërë kohës së luftëspranë tyre dhe me ta, duke u kujdesur e duke iu ndihmuar të gjithëve sipas vet shembullit të Bariut tëmirë-Jezu Krishtit.Me përfundimin e luftës në Kosovë, don Lenci prapë hapi zemërn dhe dyert e shtëpisë, por tani përshumë organizata të ndryshme humanitare, bëmirëse nga të cilët përfitoj donacione të ndryshme e tëshumta për të mirën e gjithë qytatarëve në nevoj, e nevoj thuajse kishin të gjithë, iu ndihmoi aq samundi e dijti në rikthimin e dinjitetit dhe jetës normale të qytetarëve, të cilët sot e gjithnjë i janëmirënjohës për kontriboutin e madh që dha ky meshtar bujar. Menjëherë pas përfundimit të luftës filloime ndihma, ndihmoi në ndërtimin, rindërtimin dhe rënovimin e shumë shtëpive në qytet dhe fshatra përrreth pa dallim feje, ndhimoi në ushqim, veshmbathje, shtrojë e mbulojë të cilat u shpërndan metonelata. Nuk mungoj angazhimi as në ndërtimin e rregullimin e shumë institucioneve arsimore; sikopshte, çerdhe e shkolla, pastaj qendra të ndryshme rekreative e të të rinjëve dhe edukimit të tyre. Nëkuader të kishës ndërtoi zyret e Caritasit të famullisë dhe depot, qendrën rinore me objektet përcjellësesi dhe palestrën sportive të cilat objekte sot janë një vend i edukimit të mirë dhe të shëndosh por edhevend argetimi për të gjthë të rinjët e qytetit të Pejës.Vlen të përmendët edhe ndërtimi e kishës në bjeshkët e Rugovës së lashtë dhe kreshnike, në Kuqishtë.Ndërtimi i saj filloi në vitin 2004., për ta përfunduar dhe bekuar në vitin 2005., pikërisht në festën eShndërrimt të Krishtit, të cilit edhe i është kushtuar kjo kishë e bukur, nga ipeshkvi i devotshem dheudhëheqesi i matur, tashmë i ndjer Imzot Mark Sopi.Në shtator të vitit 2007., don Lenc Sopit, sipas urdhërit të ipeshkvit mons. Dodë Gjergji i besohet detyrae famullitarit në Klinë, ku njëkohësisht emrohet edhe dekan i dekanatit të Pejës. Edhe në Klinë këtëmeshtarë puntorë në vreshtën e Zotit e pret një punë e madhe. Klina për kah numëri i besimtarëve poredhe për kah sipërfaqja gjeografike është famullia e dytë me madhësi në administraturën apostolike tëPrizrenit. Pas punës së madhe dhe madhështore në kishën e filluar pas luftës nga Don Franë Sopi,famullitarin e ri e pret rregullimi i mbrendshëm në tërsi, si edhe rregullimi i ambijentit për rreth Kishës,pra oborrit, punë kjo të cilen për qudi, në heshtje si gjithnjë por me një organizim dhe mobilizim tëfamullisë ia arrinë ta përfundon në një kohë relativisht shumë të shkurtër, por prapë duke mos lënëanash asnjëherë dhe aspak detyrat dhe obligimet tjera pastorale (baritore) dhe jetën sakramentale nëfamulli.Kjo punë madhështore u kurorëzua më Shugurimin e Kishës e cila u bë me; 22. maj 2011., nga IpeshkviImzot. Dodë Gjergji në prani të shumë miqëve, bamirësve, e mijëra besimtarëve të ardhur nga të gjithaviset e trojet shqiptare dhe diaspora, si dhe në prani të instancave e individëve, krerëve shtetërorëedashamirëve të kësaj famullie. Kudo shërbeu ky meshtar i urtë dhe zellshëm, besimtarët e tij u ndienkrenar me te dhe punën e tij, siç ndihen të lumtur dhe krenar sot besimtaret e Klinës më mështarin evet vyer Don Lenc Sopi-n.Ky vit është jubilar për don Lencin, sepse ai pikrisht me; 22 tetor 2011., festoi edhe 25-vjetorin eshugurimt të tij meshtarak bashkë me rrethin e ngushtë të sivëllezërve meshtar, motrave të nderit,familjar dhe me miq e dashamirë të shumtë.Vlen për tu veçuar edhe puna dhe bashkpunimi i ngushtë i tij me institucione tjera fetare e shtetërore sinë Pejë poashtu tani edhe në Klinë e gjetiu në Kosovë, gjithnjë duke dhënë dëshmi e shembull të mirëtë jetës në dashuri me Zotin dhe njëri-tjetrin.Marjan Sebaj-SopiBinçë’2011www.famulliabinqes.com