Azja Wschodnia - KSNG Nazwy geograficzne - GÅówny UrzÄ d ...
Azja Wschodnia - KSNG Nazwy geograficzne - GÅówny UrzÄ d ... Azja Wschodnia - KSNG Nazwy geograficzne - GÅówny UrzÄ d ...
nalne, jeśli obowiązuje więcej niż jeden język urzędowy. W przypadku, gdy dlajednego obiektu podane zostały nazwy w kilku językach, zawsze po nazwie podanojęzyk, w jakim dana nazwa funkcjonuje. W przypadku niełacińskich systemówpisma najpierw podana jest transkrypcja (oznaczona skrótem trb.), a następnie, poprzecinku, transliteracja nazwy oryginalnej (oznaczona skrótem trl.). Obie formynazwy, w transkrypcji i w transliteracji, są dla porządku podane również wtedy, gdynie różnią się zapisem. W przypadku, gdy dla danego niełacińskiego systemu pismanie zaleca się stosowania uproszczonej polskiej transkrypcji, wtedy podana jest tylkojedna zlatynizowana forma nazwy, bez dodatkowego umieszczania po niej skrótu trl.Wyjątkowo dla nazw koreańskich w obu Koreach oraz chińskich na Tajwaniei tybetańskich podano zapis w dwóch przyjętych latynizacjach bez podawaniauproszczonej polskiej transkrypcji.Przykład ułożenia haseł:Cieśnina Koreańska; Taehan Haehyŏp (M.-R.), Daehan Haehyeop (MOE)Mazu Liedao (pinyin), Ma-tsu Lieh-tao (W.-G.)Mount Everest; Czomolungma; Zhumulangma Feng; Shengmu Feng [chiń.];Qomolangma (pinyin), Jo-mo-klungs-ma (Wylie) [tyb.]Ułan Bator; Ulaanbaatar (trb.), Ulaanbaatar (trl.)Yuan Lang [chiń.]; Jyun Long [chiń. kant.]; Yuen Long [ang.]Jeżeli podawane są polskie nazwy wariantowe (np. Kotlina Tarymska; KotlinaKaszgarska), to nazwa pierwsza w kolejności jest tą, którą Komisja uważa zanajwłaściwszą, uznając jednak pozostałe za dopuszczalne. Czasem podawany jesttylko egzonim; oznacza to, że dany obiekt geograficzny nie jest nazywany w kraju,w którym jest położony lub nie odnaleziono poprawnej lokalnej nazwy tego obiektu.W przypadku nazw wariantowych w językach urzędowych na pierwszym miejscupodawano nazwę główną danego obiektu. Kursywą podano nazwy nieoficjalne, leczczęsto spotykane w publikacjach.Starano się zawsze podawać oficjalne nazwy geograficzne, pochodzące z narodowychwykazów nazewniczych, oryginalnych map i innych urzędowych źródełkrajowych lub poważnych wydawnictw międzynarodowych. Jednak specyfikaregionu (przeważają w nim kraje posługujące się niealfabetycznymi systemamipisma) powoduje, że nie zawsze udało się takie znaleźć; często też zalecane nazwytych samych obiektów nie były jednakowe. Dotyczy to szczególnie Chin – dlanazewnictwa z obszaru tego kraju powszechnie stosuje się zlatynizowany zapispinyin, lecz nazwy podane w tym systemie dla chińskich regionów autonomicznychczęsto bardzo odbiegają od oficjalnej wersji nazwy. Na chińskich urzędowychmapach tych obszarów jako nazwy zlatynizowane mogą być podawane nazwychińskie w latynizacji pinyin (np. Kashi), ale mogą to być także nazwy w językachmniejszości zlatynizowane wg systemu pinyin (np. Ürümqi ), nazwy nie będącelatynizacją ani nazw chińskich, ani nazw z języków mniejszości (np. Harbin), jaki nazwy hybrydowe – nazwa jest w języku mniejszości, lecz termin rodzajowy już po12
chińsku (np. Qomolangma Feng, podczas gdy poprawna nazwa chińska ma postaćZhumulangma Feng). W wykazie starano się zatem dla Chin podać przedewszystkim poprawne chińskie nazewnictwo zapisane w latynizacji pinyin, a nienazewnictwo spotykane na mapach wydawanych w alfabecie łacińskim. Starano siępodać również nazewnictwo w językach urzędowych regionów autonomicznychchoć, ze względu na braki wiarygodnych źródeł, nie zawsze było to możliwe.Trzy języki urzędowe z obszaru Azji Wschodniej (angielski, czuang i portugalski)posługują się pismem łacińskim i dla nazw geograficznych w tych językachpodano oryginalny zapis. Dla nazw zapisanych w pozostałych językach przyjętouproszczony polski zapis (transkrypcję) tylko dla języka mongolskiego, natomiastdla zapisu w transliteracji lub międzynarodowej transkrypcji zostały przyjęte dlatych języków następujące systemy:– język chiński (Chiny, Tajwan): chiński alfabet fonetyczny (Hànyǔ Pīnyīn,potocznie zwany pinyin) bez znaków tonalnych (zalecany przez ONZ) oraz (tylkodla Tajwanu) latynizacja Wade’a-Gilesa z 1892 r.– język chiński w dialekcie kantońskim (Hongkong, Makau): alfabet fonetycznyjyutping Towarzystwa Lingwistycznego Hongkongu z 1993 r.– język japoński (Japonia): zmodyfikowana latynizacja Hepburna z 1972 r.(stosowana przez ONZ)– język koreański (Korea Południowa, Korea Północna): latynizacjaMcCune’a-Reischauera z 1937 r. (stosowana przez ONZ dla Korei Północnej) orazoficjalna latynizacja południowokoreańska z 2000 r. zwana zmodyfikowaną latynizacjąMinisterstwa Edukacji (MOE, stosowana przez ONZ dla Korei Południowej)– język mongolski (Mongolia, chińska Mongolia Wewnętrzna): zmodyfikowanatransliteracja Narodowego Centrum Standaryzacji i Miar Mongolii z 2003 r.– język tybetański (Tybet): chiński alfabet fonetyczny pinyin dla języka tybetańskiego(Zàngwén Pīnyīn; zalecany przez ONZ) oraz latynizacja Wylie’a z 1959 r.– język ujgurski (Sinkiang): chiński alfabet fonetyczny pinyin dla językaujgurskiego w zapisie uproszczonym i pełnym (zalecany przez ONZ)Pełne tablice transkrypcji i transliteracji zostały zamieszczone przy wykazachnazw geograficznych poszczególnych państw.Wykaz użytych skrótów:ang. – angielskichiń. – chińskichiń. kant. – chiński w dialekcie kantońskimhist. – nazwa historycznajap. – japońskikoreań. – koreańskiMOE – nazwa koreańska w oficjalnejlatynizacji południowokoreańskiej(zmodyfikowanejlatynizacji MinisterstwaEdukacji)mongol. – mongolskiM.-R. – nazwa koreańska w latynizacjiMcCune’a-Reischaueraport. – portugalskitrb. – transkrypcjatrl. – transliteracjatyb. – tybetańskiW.-G. – nazwa chińska w latynizacjiWade’a-Gilesazob. – zobacz13
- Page 1 and 2: KOMISJA STANDARYZACJI NAZW GEOGRAFI
- Page 3: Spis treściOd Wydawcy ............
- Page 7 and 8: PrzedmowaW 1954 roku ówczesna Komi
- Page 9: skorowidzów); w wersji ostatecznej
- Page 15 and 16: Wielkie regiony, oceanyAzja Wschodn
- Page 17 and 18: yang - jangyi - iz - dzzhzhizi- dż
- Page 19 and 20: andaobaohuqubeibei, beifangbingchua
- Page 21 and 22: shanfengshangshanhujiaoshankoushanm
- Page 23 and 24: AndaAnduo [chiń.]; Amdo (pinyin),
- Page 25 and 26: HechiHechuanHefeiHefengHegangHeiheH
- Page 27 and 28: Makau; Aomen [chiń.]; Oumun [chiń
- Page 29 and 30: UlanUrumczi; Wulumuqi [chiń.]; Ür
- Page 31 and 32: Hexi ZoulangKaszgariaMandżuria; Ma
- Page 33: Mafamu Cuo [chiń.]; Mapam Yumco (p
- Page 36 and 37: KanałyChuanchang HeFei Huang HeSub
- Page 38 and 39: KotlinyAlataw ShankouHanzhong Pendi
- Page 40 and 41: GangzhariGaszerbrum I; Kashu’erbu
- Page 42 and 43: Poyang Hu Houniao Guojia Ji Ziran B
- Page 44 and 45: TAJWAN *Taiwan (pinyin), T’ai-wan
- Page 46 and 47: Fuli (pinyin), Fu-li (W.-G.)Fuxing
- Page 48 and 49: MorzaMorze Filipińskie; Feilübin
- Page 50 and 51: Yuanbei Yu (pinyin), Yüan-pei Hsü
- Page 52 and 53: Daitian Fu (pinyin), Tai-t’ien Fu
- Page 54 and 55: 54たtaちchiつ 1tsuてteとtoち
- Page 56 and 57: 1 pomniejszony znak tsu oznacza pod
- Page 58 and 59: -kawakazankazantai-kenkishikitakok
- Page 60 and 61: -tōtōtōbutōgetōhokutōnantonne
nalne, jeśli obowiązuje więcej niż jeden język urzędowy. W przypadku, gdy dlajednego obiektu podane zostały nazwy w kilku językach, zawsze po nazwie podanojęzyk, w jakim dana nazwa funkcjonuje. W przypadku niełacińskich systemówpisma najpierw podana jest transkrypcja (oznaczona skrótem trb.), a następnie, poprzecinku, transliteracja nazwy oryginalnej (oznaczona skrótem trl.). Obie formynazwy, w transkrypcji i w transliteracji, są dla porządku podane również wtedy, gdynie różnią się zapisem. W przypadku, gdy dla danego niełacińskiego systemu pismanie zaleca się stosowania uproszczonej polskiej transkrypcji, wtedy podana jest tylkojedna zlatynizowana forma nazwy, bez dodatkowego umieszczania po niej skrótu trl.Wyjątkowo dla nazw koreańskich w obu Koreach oraz chińskich na Tajwaniei tybetańskich podano zapis w dwóch przyjętych latynizacjach bez podawaniauproszczonej polskiej transkrypcji.Przykład ułożenia haseł:Cieśnina Koreańska; Taehan Haehyŏp (M.-R.), Daehan Haehyeop (MOE)Mazu Liedao (pinyin), Ma-tsu Lieh-tao (W.-G.)Mount Everest; Czomolungma; Zhumulangma Feng; Shengmu Feng [chiń.];Qomolangma (pinyin), Jo-mo-klungs-ma (Wylie) [tyb.]Ułan Bator; Ulaanbaatar (trb.), Ulaanbaatar (trl.)Yuan Lang [chiń.]; Jyun Long [chiń. kant.]; Yuen Long [ang.]Jeżeli podawane są polskie nazwy wariantowe (np. Kotlina Tarymska; KotlinaKaszgarska), to nazwa pierwsza w kolejności jest tą, którą Komisja uważa zanajwłaściwszą, uznając jednak pozostałe za dopuszczalne. Czasem podawany jesttylko egzonim; oznacza to, że dany obiekt geograficzny nie jest nazywany w kraju,w którym jest położony lub nie odnaleziono poprawnej lokalnej nazwy tego obiektu.W przypadku nazw wariantowych w językach urzędowych na pierwszym miejscupodawano nazwę główną danego obiektu. Kursywą podano nazwy nieoficjalne, leczczęsto spotykane w publikacjach.Starano się zawsze podawać oficjalne nazwy <strong>geograficzne</strong>, pochodzące z narodowychwykazów nazewniczych, oryginalnych map i innych urzędowych źródełkrajowych lub poważnych wydawnictw międzynarodowych. Jednak specyfikaregionu (przeważają w nim kraje posługujące się niealfabetycznymi systemamipisma) powoduje, że nie zawsze udało się takie znaleźć; często też zalecane nazwytych samych obiektów nie były jednakowe. Dotyczy to szczególnie Chin – dlanazewnictwa z obszaru tego kraju powszechnie stosuje się zlatynizowany zapispinyin, lecz nazwy podane w tym systemie dla chińskich regionów autonomicznychczęsto bardzo odbiegają od oficjalnej wersji nazwy. Na chińskich urzędowychmapach tych obszarów jako nazwy zlatynizowane mogą być podawane nazwychińskie w latynizacji pinyin (np. Kashi), ale mogą to być także nazwy w językachmniejszości zlatynizowane wg systemu pinyin (np. Ürümqi ), nazwy nie będącelatynizacją ani nazw chińskich, ani nazw z języków mniejszości (np. Harbin), jaki nazwy hybrydowe – nazwa jest w języku mniejszości, lecz termin rodzajowy już po12
Change language