MARJAN SEBAJ – SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com

Por, për çudi edhe baba e xhaxhai mbaheshin mirë. Së paku ashtuparaqiteshin para meje, dhe nuk më pyetnin edhe shumë. Ata,gjithnjë më jepnim kuraje e shpresë se do të bëhej mirë dhe tëmos brengosëm shumë meqë Zoti do dhe e bën mirë. Vazhduambisedën, duke u çmallur, për disa orë, deris mjekja iu shpjegoi see kisha një intervenim të vogël e aspak të rrezikshëm. Ata upajtuan e që unë isha i pajtuar dhe përgatitur edhe për këtëintervenim.Erdhën disa motra medicinale, e më përgatitën. Hetova se umërzitën shumë baba e xhaxhai, por më shtrënguan duart, dukemë thënë: mos ke frikë, asgjë nuk ishte kjo, kalon menjëherë dhebëhet mirë. Më morën e më dërguan në sallë të operimit e këtaduke më mbajt për dore, ndërsa unë i shtrirë. Ata erdhën deri tekdera e sallës së operimit, e mua koka e ngritur dhe sytë tëdrejtuar kah ta më mbetën në korridor, duke shikuar e duke iubërë me dorë, në shenjë se do kalonte edhe kjo.Më duket se nuk kishte zgjatur ky operim shumë, sepse së shpejtimë kthyen në dhomë (së paku mua mu dukë shpejt). Unë i lodhurdhe jo shumë i kthjellur ende, fillova të komunikoja me babëntim dhe axhën që më kishin pritur që të shihnin se si do të kalojanë operacion. Për çudi, unë menjëherë komunikoja me ta qetëdhe me ngjyrë të zërit tim origjinal, të cilin e kisha patur parafatkeqësisë. Për të mos më lodhur, sepse isha i rraskapitur,mjekja propozoi që për sot të përfundonte vizita dhekomunikimi, meqë tha se preferohej një ditë të mos flisja.Kështu, ajo, si çdo ditë pas orarit të punës, erdhi e mori babëndhe axhën tim e shkuan në shtëpinë e familjes së saj ku do bëninkonak tani e tutje.Unë, gjithnjë e për çdo ditë, ndihesha më mirë. Gjithë ditën kishaorar të caktuar për ushtrime të ndryshme fizioterepeutike,96