MARJAN SEBAJ – SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com

e quanin jo të vështirë, pra intervenim në fyt-zanore për t’marikthyer zërin dhe ngjyrën e zërit që kisha më parë.Dhe erdhi momenti, pashë nga dritarja babën dhe xhaxhain tim tëmadh Ali Simani duke ardhur. Mua sa nuk më lëshoi zemra ngamalli, nga gëzimi i shoqëruar me pikëllim, i shikoja lëvizjet etyre…. Dridhesha, filluan të më dilnin lotët pareshtur e vetëm senuk më ngufatnin lotët. Luta Zotin të më jepte forcë për këtëtakim, të përmbahem, mos të dorëzohem, ta ngushëlloj veten dhemë tepër ata dy vëllezër të qetë e të lënduar rëndë. Sa u afruan emë nuk i pashë, sepse hyrën në godinën e spitalit për të ardhurtek unë, unë me të shpejt fshira lotët, u shtrira në shtrat ashtugjysmë i ulur që të dukesha “më mirë”!.Qëndroja i shtrirë dhe kinse duke lexuar diçka. Trokitën dhehyrën brenda. Unë, menjëherë iu dhashë një buzëqeshje të lehtë,por e kotë. Me ta ishte në përcjellje edhe mjekja dhe burri i sajZhelko Topic. (me të cilin isha i njoftuar tanimë dhe shpeshherëvinte e më vizitonte). Ishte një biznesmen e zotëri me reputacion,i cili, edhe i kishte pritur dhe strehuar në shtëpinë e tij babën exhaxhain tim. U përshëndetëm dhe përqafuam mallëngjyeshëm egjatë qëndruam ashtu duke na shkuar lotët të gjithëve, e dukemos fol me minuta të tërë asnjë fjalë, mes vete, por aty këtuheshtjen tonë e ndërprente Zhelko Topic dhe bashkëshortja e tij,mjekja shumë e dashur dhe afërt. Dhe pas një kohe filluam me zëtë shterur që të gjithë, me sytë të përlotur, me zemër të mbushurplotë shumëçka në te, filluam të komunikojmë e të pyesim njëritjetrin.Mua më interesonte për gjithçka rreth familjes, në rend tëparë për nënën, motrën e vëllezërit të mi, rreth fqinjëve ebashkëvendëseve, rreth fshatit dhe vendlindjes sime. Duket se nëkëto momente, Zoti më dha forcë dhe mbahesha, mundohesha tambaja një disponim dhe të zhvillonim biseda krejt normale, samë larg atyre gjërave që kisha pësuar e përjetuar deri më tani.95