MARJAN SEBAJ – SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com

zemra aspak, dhe shpeshherë i kundërshtoja sepse mendoja, nukdua të përgatitëm për një jetë në karrocë, dua të ngritëm, të jemsiç kam qenë, por, pranë të gjithave motrat medicinale eterepeutët, ishin të durueshëm me mua, ishin të qetë, më lutnin epritnin, kishin durim të paparë.Dita e ditës, më arrinin shumë letra nga miq e mikesha, nga tënjohurit e mi, cilët ishin dhe duket se tani më shumë se kurrëjanë pranë meje, siç thonë edhe vet me lutje. Shprehnin parezervë përkrahjen, mbështetjen e tyre, më frymëzonin e jepninforcë për të vazhduar “luftën time”.Atë kohë, më lajmëroi mjekja që më pat pranuar, se pas nja dydite do e ishte në vizitë babai im. Eh, kjo më përmalloj shumë,kjo më mallëngjej e më trazoj në shpirt dhe zemër. Sa e pritjakëtë takim, sa më kishte marrë malli për prindër, vëllezër emotër, por isha i mërzitur për gjendjen në të cilën isha, ngasenuk kisha dëshirë që familjarët e mijë, miqtë e mijë, të njohurit tëmë shohin në këtë gjendje, të ulur në karrocë invalidore.Mendoja, e notoja në mendime, sa kisha dëshirë që pas tëgjithave ta takoj babën tim, mirëpo aq i frikësohesha dhedruhesha shëndetit të tij kur të më shihte. Mendoja në veti do elëshojë menjëherë zemra, kur ta sheh birin e tij në këtë gjendje,do të mërzitej e do të qaj pafundësisht e pandërprerë. Mendoja eçmendoja, çfarë të bëjë?! Isha i vetëdijshëm se nga kjo gjendjenë të cilën jam nuk mund të iki, apo siç themi, nuk mundëm tëdilja nga lëkura ime. Gjitha këto gjëra silleshin në kokën timepara takimit me babën tim, duke mos qenë aspak i vetëdijshëm eduke mos ditur se menjëherë me të dëgjuar lajmin mbifatkeqësinë time, atij i kishte shkuar lajmi se “vështirë që mundtë shpëtojë djali yt”. Pra, mund ta marrë me mend se çfarëpikëllimi ka përjetuar zemra e tij, çfarë plage ka marrë me tëdëgjuar këtë lajm. Plagë të pashëruar. Plagë në një zemër të qetë,93