MARJAN SEBAJ – SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com

e vajit tim kur kisha dhimbjet e padurueshme. Por, nën vetëdijegjithnjë pritja dhe mendoja se dita-ditës do të më kthehej ngjyradhe zëri im natyror. Dhe thënë të vërtetën, këtë gjë disi edhe ekisha harruar, por ja kësaj zonje i ra ndërmend të më pyeste edhepër këtë. I tregova se absolutisht jo, këtë zë nuk e kam patur parafatkeqësisë. Më shikoi dhe më kontrolloi edhe fytin dhe tha sendoshta duhej një intervenim i vogël kirurgjik edhe këtu, por këtëdo të analizojë specialisti i kësaj lëmie. Unë i thashë: a nukpërfunduam me operime? I erdhi keq për këtë pyetje dhe medhimbje e buzëqeshje të lehtë më tha: mos ke dert, sepse nukështë kjo diç e madhe dhe ndonjë gjë e rrezikshme. U pajtova mekëtë që tha, sepse as që kisha rrugëdalje tjetër pos të sillem, ashtusiç më thonë, sepse ka kohë që tani u binda se të gjithë rreth mejemë dëshirojnë vetëm të mirën dhe të rehabilitohesha sa mëshumë që është e mundur. Përfunduam bisedën “zyrtare” dhe nëfund më tha se duhej të largohej meqë kishte mjaft punë. Nëmbarim më tha: “Të lutem, për çka do që ke nevojë mu drejtomua, dhe mos u brengos fare për këtë punë, dhe pavarësishtkohës, lirisht mund të më drejtohesh”. Më tregoi se në këtë spitalpunon qe disa vite dhe se banon po ashtu afër kësaj qendre meburrin e saj Zh.T dhe një vajzë të vogël. Më përshëndeti dhe tha:Të lutem, pa brenga, më konsidero mua sikur të më kisheanëtarë të familjes.Mendova në veti: O Zot, si gjen e më dërgon gjithnjë këso qenietë mrekullueshme, aq të afërta, të dashura, të përgatitur gjithnjëpër të ndihmuar e në këtë rast edhe mua, njerëz plotë mirësi egatishmëri për të zbutur dhimbjet e shëruar plagët e trupit dheshpirtit. Motrat të cilat menjëherë pas bisedës së zhvilluar memjeken, erdhën dhe gjithnjë përgatitnin diçka rreth meje, sollëndrekën dhe më thanë që atë ditë nuk kanë parashikuar asgjë, veçtë pushoja. Ndërsa të nesërmen, do të merrja programin, të cilinduhet t’i përmbahem, dmth. ushtrimeve fizikale, etj. Meqë isha i91