MARJAN SEBAJ – SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com

zonjë e mrekullueshme, e dashur, bujare, humane e hapur dhedashamirëse.U ndamë. Unë shkova në kapelë të spitalit, të cilin e vizitojakohën e fundit shpeshherë. Dhe qëndroja pranë altarit nëmendime, rikujtoja të gjithë jetën time, bisedoja e shtroja pyetje,në të cilat nuk shihesha e nuk gjeja përgjigje për momentin…Analizoja dhe pyetja Zotin dhe vetveten: Çka, si dhe kah tani?Pyetja: quo vadis Domine?Malli për vendlindje…Unë, kurrë në jetën time, nuk isha ndier kështu, i tronditur, ipërmalluar, i mërzitur. Më dukej vetja, përkundër gjithë atyrenjerëzve që më rrethonin se isha tepër i vetmuar, sepse, tëshumtën e kohës, kaloja në kujtime, në mendime. Thjesht, nëkokën time sillej gjithçka rreth planeve jetësore dhe të ardhmessime. Por, as që më shkonte mendja se me gjithat jeta ima do tëmarrë kahe tjetër, se e gjitha ka ndryshuar në jetën dhe planet emia. Nuk e kuptoja se tani e tutje “të tjerët“ do të më udhëheqin,ku tani e tutje fati im do të varet nga dëshira dhe vullneti i tëtjerëve, se ata do të vulosin shumëçka rreth fatit tim.Isha përmalluar tepër shumë për familjen time të ngushtë, përmiq e dashamirë, për kolegë të cilët tani kanë filluar vitin e rishkollor, me një vend të zbrazur në një bankë shkollore në fundtë klasës. Më kishte marrë malli për vendlindjen time, për fshatintim të dashur, për të gjithë.Isha përmalluar, edhe pse dalje ime jashtë vendlindjes nuk ishtediçka e panjohur tani e shtatë vite. Mezi pritja të kthehem nëfshatin tim, që tani më dukej shumë i afërt dhe dashur. Më tepërse kurrë më parë, kujtoja mëngjeset në fshatin tim, rrezet e84