MARJAN SEBAJ – SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com

10. QUO VADIS DOMINE?“Shko lirisht! Feja jote të shpëtoi!”(Mk. 10, 52-53)Kah tani? Shëndeti filloi të përmirësohej. Çdo ditë e më tepërkisha vizita dhe dilja e shëtisë në kopsht. Dhimbjet janë tëherëpashershme, por, më tepër e më të rënda tani janë dhimbjetdhe vuajtjet shpirtërore. Gjithnjë e më tepër vetëdijesohem dhe ekuptoj se çka ndodhi me mua, por nuk e kuptoj pse e gjithë kjo tëndodhë?! Shtroj pyetje vetvetes: me çka “meritova” gjithë këtëvuajtje, gjithë këto dhimbje trupore e shpirtërore?! Por, pyetjet qëgjithnjë e më tepër më imponohen këtyre ditëve vjeshte saqëndroj ende në spital janë: si dhe çka tutje? Tani, kur duket seshumëçka ndryshoi në jetën time edhe atë sa mbyllen e hapensytë, ndryshoi radikalisht, e pra, tani kah t’ia mbajë? Mundohemtë gjej përgjigje, por vështirë i gjej në gjitha pyetjet që sillen nëkokën dhe shpirtin tim.Unë u nisa për të shkuar e punuar në një spital, edhe atë me tëhendikepuar. Tani, vetë jam i hendikepuar dhe lëvizi me karrocë,është më se e sigurt se këtë gjendje assesi nuk mund ta pranoj,kurrsesi të pajtohem me gjendjen në të cilën jam, me realitetin ehidhur se jam i ngujuar në karrocë, e s’mund të ecë. Shikoj trupintim, vetveten, dhe nga vetvetja, pa dashje “turpërohem” dhepyetëm: a jam unë ky njeri?! A jam ai djalë që deri “dje” ishtetepër i lëvizshëm, shumë aktiv dhe sportiv?!Tani, për çdo ditë e më tepër, vijnë e më vizitojnë miq,dashamirë, nga të gjitha vendet, dhe them të vërtetën, duke parëfytyrat e tyre, duke parë nga sytë e tyre sesa vuajnë, e si lotojnëpër mua e që nuk e kishin pritur dhe dëshiruar gjithë këtë, dukehetuar që ata po mundohen të përmbahen së paku para meje,81