MARJAN SEBAJ – SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com

Mua, mu duk sikur këtë sjellje, këtë vepër të pahijshme e bërindoshta me qëllim, në krenari, sikur dëshironte të thoshte: nukjam më i varur nga ju! Nuk kam më nevojë për ju! Mundëm tanitë gjitha edhe vet! Nuk më nevojiteni më! Shkoi pa kthyer kokënmbrapa.Pas këtij episodi, të cilin aspak nuk kisha patur dëshirë ta shohmë, fillova të mendoj e të pyetëm: Si mundën njerëzit sot të janëaq të pafalenderueshëm, të sillën kështu ndaj personave, ndajnjerëzve, të cilët flijojnë gjithçka për ne, për të mirën tonë, për tëmirën e përbashkët, për të mirën e botës, për jetën tonë shkaku idashurisë ndaj krijesës hyjnore, njeriut?! Prandaj, mu deshtë tëpërfundoja se njësoj ndodh edhe me shumë të krishterë, sot, përtë cilët Jezusi flijoi jetën e vet, u mundua, vuajti e vuan së bashkume ne, barti dhimbjet dhe vdes në kryq, më shëroi nga sëmundjetë shumta, më liroi nga dhimbjet e trupit dhe shpirtit, namundësoi jetën në paqe dhe bën çmos prej dashurisë që pati e kapër ne, vetëm e vetëm që të kemi një jetë me bollëk, një jetë e tëardhme të mirë, një siguri dhe jetë të amshuar. E neve, prapë errallë, e ndoshta pikërisht sikur ky djaloshi, nuk dimë, nukgjejmë kohë, nuk gjejmë forcë e fuqi, nuk gjejmë guxim t’i themiFaleminderit. Kështu, të gjitha të mirat i harrojmë duke menduare duke u bazuar dhe shpresuar në fuqitë tona. Dhe nga e gjithakjo mu kujtonte një fjali të cilën gjithnjë përsëritë biografi injohur shqiptar i jetës dhe veprës së Nënë Terezë don LushGjergji, shembullin e jetës dhe veprës së cilës edhe vet epraktikon dhe jeton, thotë; E tërë jeta e jonë duhet të përbëhetprej dy fjalëve, që janë: FALEMINDERIT dhe MË FALË!Nga këto mendime më ndërprenë dhe shkëputën me kujdes sigjithnjë motrat e kujdesshme (duke hetuar se isha tërësisht “ihumbur”), të cilat vijnë, për të më marrë dhe më thërrasin, presinpër të më dhanë medikamente të cilat i merrja ende në kohë dhe79