MARJAN SEBAJ – SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com

qendër spitalore, me sukses u shërua duke iu falënderuar kujdesittë mjekëve dhe motrave, meqë lëndimi i tij nuk ishte edhe aq irrezikshëm e serioz. Mirëpo, kryesorja ishte se ai që nga dita epranimit, pastaj operimit të suksesshëm, ishte për ditë të tëra ivarur nga të tjerët, nga motrat. Dhe për habi, sa ishte i shtrirë,ishte i dashur dhe i sjellshëm. Por, tani edhe i lumtur që u shëruasuksesshëm. Pasi u forcua, një ditë erdhën prindërit e tij për tamarrë e nxjerrë nga spitali të shëruar thuajse plotësisht. Deri nëkëtë moment motrat, si zakonisht, u munduan rreth tij, edhe taniia përgatiten rrobat e gjësendet tjera të tija për të marrë rrugënpër në shtëpi. Në një mënyrë, unë mendoja kur do të vijë kjo ditëtë dal edhe unë, por i shëruar, këtë e mendoja. Gëzoheshim që kydjalë po shkon në shtëpinë e vet, pranë prindërve, vëllezërve emotrave, e unë…ne?! Pikëlloheshim se po na lë ky djalë i mirë,sepse të gjithë iu përshtatnim shpejt vendit, shoqërisë e bisedavemeqë na lidhte fati i njëjtë, na lidhnin vuajtjet e dhimbjet qëkalonim, me një fjalë, u mësonim së bashku.Por ç’ndodhi? Djali i lumtur u përqafua me ne, na falënderoj përshoqërim e ditët që kaluam bashkërisht. Na përshëndeten edheprindërit e tij të sjellshëm, duke na uruar shërim sa më të shpejt.Po, ai u përshëndet me ne të gjithë, por si nuk gjeti forcë, fuqi eguxim, as dashuri, si nuk gjeti asnjë fjalë mirënjohje efalënderimi t’iu shpreh atyre motrave të cilat me ditë e net, derinë minutat e fundit, u kujdesën për te sikur ta kishin vëlla tëvetin?! Ky fakt më habiti dhe vetëm me habi e shikoja deri diltenga dhoma e motrat qëndronin duke e shikuar se si shkonte.Mendova, pse e bënë ai këtë sjellje në fund?! Çfarë “të keqe”,apo “çfarë faji” kanë këto motra, këto fytyra engjëllore, të cilatshkrijnë jetën rreth nesh e për ne?! Çfarë “faji” kanë motrat, pseunë apo ky djalosh i pafalenderueshëm, jemi lënduar e kemipësuar dhe tani gjendemi këtu?!78