MARJAN SEBAJ – SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com

vuajtje, më përcillnin pandërprerë edhe nga dhoma e tyredrejtuese, por unë do të thosha se çdo dhomë ishte në kuptimin eplotë dhomë kujdestare. Me sa dashuri sillen me pacientë, sikurtë ishim të gjithë ne vëllezër të tyre dhe sa të lumtura duken nëfytyra të tyre, atëherë kur nuk shohin dhimbje e vuajtje të mëdhanë pacientë. Në ndërrim të orarit të punës të gjithat vijnë tëpërshëndesin, të tjerat që vijnë për t’ia filluar punës me dashuri tëshikojnë, të përshëndesin e shumë nga to të përqafojnë.E gjitha këto sjellje ishin një lehtësim i madh për mua, sepse e didhe sheh se pandërprerë ke dikë afër, ke dike që kujdesët për ty,ke dikë që në momente më të rënda, në dhimbje, vuajtje tëdhurohet një buzëqeshje të ëmbël. Me sa dashuri qysh në fillimine punës, të pyesin si ke kaluar natën, a ke patur dhimbje, pastajthonë: sot do të jesh më mirë, meqë unë do të kujdesëm për ty!Me çfarë dashurie të madhe pranojnë të pastrojnë plagë, tëshërojnë shpirtra të shqetësuar, e prapë pranë të gjithave, nukpashë apo hetova asnjë herë të nervozuar, të padisponuar!Vazhdoja e notoja në mendime, duke bërë një analizë mbisjelljen e njerëzve mantelbardhë, mendime këto që mu nxitninduke pa sjelljen e personelit mjekësor në këtë ditë të parë timen“në natyrë”. Dhe, nga kjo gjithnjë e më tepër bindëm se dashurianuk njeh të afër, sepse të afërm janë të gjithë, nuk njeh gjuhë,sepse këtu ekziston e vetmja gjuhë, gjuha e dashurisë, edashurisë ndaj të afërmit me këtë ndaj Zotit. Sado shihet se kyspital në të cilin qëndroj tani afro tre muajve është i madh, muamë duket dhe kam bindje se i tërë personeli mjekësor, prejmjekëve kirurgë, motrave, teknikëve e deri tek pastrueset espitalit, më bëjnë vizitë e më ndihmojnë aq sa kanë mundësi, mëpërcjellin dhe vështrojnë, kanë besim e shpresë së bashku memua se një ditë, në të ardhmen, do të bëhet mirë. Mirëpo, pranëgjithë këtij kujdesi, pranë gjithë kësaj dashurie të treguar në76