MARJAN SEBAJ – SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com

vizitonin familjarët, njerëz të veshur në veshje me ngjyra tëndryshme e jo vetëm në të bardhë, siç mu kishin mësuar sytë tanie gati tre muaj. Shikoja gjithkah dhe vetëm mendoja.U afrova pranë një tavoline, meqë aty ishte edhe një kafeteri.Porosita një kafe dhe luta motrën medicinale, e cila më përcilltetë më lente në vetmi, sepse i tregova se ndihem mirë dhe nuk dotë ketë problem.Mendimet më fluturonin gjithandej, por edhe shikimet të cilatshihnin pandërprerë njerëz të sëmurë, njerëz në karroca e melëndime të ndryshme dhe mendoja e thosha në vete; O Zot, sanjerëz vetëm këtu, vetëm në këtë spital, sa dhembje, sa vuajtje.Tërë kohën, natë e ditë, aty dëgjohet sirenat e autoambulancësduke sjellur njerëz të lënduar lehtë e rendë. Por, njëkohësishtedhe sa i dashur është Zoti kur dinë të krijoi edhe krijesa tëmrekullueshme, njerëz të cilët kanë gjetur kuptimin e jetëspikërisht këtu, duke iu ndihmuar sa e sa të sëmurëve, tëlënduarve. Sa kujdes, sa mirësi, sa butësi e dashuri?! Këtokrijesa, janë njerëzit me mantela të bardhë, mjekë e motra,teknikë, e persona tjerë rreth tyre. Të gjithë këta njerëz, kanë njëprofesion, një mision të caktuar edhe jo fort të lehtë dhe tëlakmueshëm. Këto, të gjitha i bëjnë pa përtesë, me dashuri dhepër dashuri. Pyetëm, po të mos ishin këta, çka kishte për tëndodhur me miliona njerëz nëpër botë, të cilët gjinden po në këtëgjendje në të cilën ishim edhe ne?!Nga mantelbardhët kisha frikë, sikur ndonjë fëmijë, kisha frikëmë parë nga injeksionet, sepse, nuk kisha përvojë me këto qenie.Po tani, duke parë e gjithë këtë punë, gjithë këtë dashuri, unë ikuptoj mirëpo shumëkush nuk i kupton këta njerëz! Sa fjalë eëmbël motër, e nëse pak jeton me këta, sikur edhe unë tani, do tëbindesh dhe dita-ditës do të kuptosh se këta i caktoi vetë Zoti për74