MARJAN SEBAJ – SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com

Nuk e di sa kam fe, por një e di: në Të shpresoj, Atij dhe vetëmAtij i besoj dhe për këtë nuk kam frikë.Vet fakti se tani kam mundësi, po edhe për një kohë të shkurtërtë qëndroj edhe ulur në shtrat, pas të gjithave që kalova, ekonsideroja këtë si të arritur të madhe, si sukses, por jo vetëmsukses timin, por të të gjithëve, të mjekëve, motrave medicinale,vëllait tim, familjes që më jepte përkrahje e kuraje, të afërmve tëmijë, të miqve që më qëndruan e qëndrojnë pranë meje, që ngadita e aksidentit. Sukses i madh, e arritur, shpresë dhe besim.Nga e gjitha kjo linden në mua edhe lutje spontane. Këtu, e nëkëto momente, takova Atin qiellor, takova Nënën, Zojën eBekuar dhe vet Birin e Saj, kurrë nuk isha më i lidhur se tani meTa, kurrë nuk isha më afër tyre e ata afër meje. Ishin dheqëndronim duke u shikuar sy më sy. Të gjithat i kalonim, ibartnim së bashku!Besoj se jam i shënjuar në shuplakën e dorës së Tij!Gjithnjë e më tepër, pra, dita ditës, po më duket se e kam të qartëpak a shumë se çka është duke më pritur, prandaj lutesha: mëndihmo e Zot që me vullnet e me gëzim të vazhdoj këtë“udhëtim” këtë rrugë të nisur, sepse, po e zbuloj rrugën e cila mëshpie kah Ti, ka lumturia. Është ky udhëtim i shënjuar, me plotëdhembje, vuajtje, mundime. Megjithatë, të jam mirënjohës që jeaq i drejtë dhe i hapur, i mirë, sepse më tregove se kush dëshirontë ndjek, duhet t’i lë të gjithat, ta marrë kryqin e të eci pas teje,ku është gëzimi e lumturia e përjetshme! Kështu, të lutem,vazhdo të qëndrosh me mua, sepse vetëm në Ty po gjejngushëllimin, shpresën, qetësinë dhe besimin. Ti, qenke ai“medaljoni”, shpërblimi i gjithë atyre, i secilit njeri i cili pranondhe bartë kryqin. Edhe pse kjo rrugë e shënjuar nga Ti, qenka evështirë, ajo, prapë paska kuptim, qenka kuptimplote, sepse nuk66