MARJAN SEBAJ – SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com

8. BESOJ…Ai u zgjua i urdhëroi erës dhe i tha detit:“Qetësohu! Shuaj!”Era pushoi e u bë fashë e madhe.Atëherë u tha:“Pse jeni frikacakë? Po a ende nuk besoni?”(Mk.4, 39-41)Kur kaluan dy muaj të “kalvarit” tim, pas dy muajve i “lidhur”për shtrati, pas shumë e shumë vuajtjeve, pas dhimbjeve tëtmerrshme, tani pas shumë “diskutimeve”, pas shumëmendimeve e lutjeve për shëndet tim, pas një kujdesi tëmrekullueshëm të personelit mjekësor ndaj shëndetit tim, unëfillova të mendoj, cila është e ardhmja ime, si të gjendem në këtësituatë?! Cila është mundësia e hapave të mijë, e ecjes sime, tëcilën nuk e shijova tani e dy muaj?! Eh, më kishte marrë malli tëqes shputat e mija në tokë, të shijoj kënaqësinë e të ecurit! A dotë gjejë forcë, a do të kamë fuqi të ngritëm? A do të di tani e tutjetë eci këmbë? Çdo çast shikoj këmbët e mia të shtangura, cilatnuk japin asnjë shenjë të lëvizjes, asnjë shenjë se janë “gjallë”, sejanë në funksion, të cilat gjithnjë e më tepër ishin dobësuar, tëcilat me të shpejt ndërruan pamjen e tyre. Nga këmbët të cilattani e 20 vite nuk kishin pushim, të cilat vrapuan shumë, të cilatkaluan shtigje të ndryshme të shkurtra e të gjata, të lehta e tërënda, të cilat nuk dinin e nuk kishin të ndalur, nga këto këmbëmuskuloze ata muskuj thuajse u shndërruan në shkumë, filluanme të shpejt të zhdukën, të tretën, të humbin, të atrofohen. Kjo,ishte shumë shqetësuese dhe brengosëse për mua e të tjerët. Ishikoja pandërprerë, mendoja çka është duke ndodhur, pse nuklëvizin?! Pse, të mos shijojnë ecjen?!64