MARJAN SEBAJ – SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com

kokën mbyllin derën, sikur dëshirojnë të më thonë, të kuptojmë,edhe ne jemi me ty, por nuk dimë sesi me të ndihmuar, s’kemimundësi, por mos u dorëzo, qëndro, mbaju! Me një rast, dukeparë gjithë vuajtjet e vajin tim, një punëtore në gjuhën kroateshau jetën dhe thirri me zë: ku je o Zot, ndihmoj, çka pret? Ekuptoja se këtë e bënë nga dhimbja që ka për mua.Natyra ime e çiltër, e hapur, kjo aftësi, dhuratë nga Zoti, aftësiapër komunikim, e me këtë afërsia me njerëz, kanë bërë që unë nëjetën time të kam shumë miq, të kam shumë dashamirë, shumëadhurues dhe përkrahës, shumë mbështetës, sikur të përgatiteshepër një ditë, për një ngjarje, për këtë në të cilën gjendem tani, përkëto ditë e këtë gjendje! Në këtë qytet e rrethinën e tij, po edhenë këtë shtet, kisha e njihesha më parë miq të dashur, njerëz tëmirë dhe të gatshëm për të ndihmuar të tjerët gjithnjë, tani për tëmë ndihmuar edhe mua.Sadopak, dhimbjet më zbuteshin përmes vizitës së tyre, pra, dukeparë kujdesin e tyre, brengosjen e tyre për fatin tim, duke parëdhimbjet e tyre ndaj meje e gjitha kjo më jep forcë të mosdorëzohem, të mos i dëshpëroj më të afërmit dhe dashurit e mi.Ata, jo vetëm se më gjinden mua në këto momente, por tani kurjam larg familjes, larg atdheut tim, larg dhe i izoluar nga bota,miqtë gjinden pranë dhe ndajnë dhimbjen e pikëllimin edhe mevëllain tim, i cili qëndron me javë të tëra pranë kokës time. Atë ekanë pranuar në familjet e tyre sikur një anëtarë të vetin. Banontenë një familje kroate mike e imja, të ardhur në këtë shtet vite mëparë për të siguruar ekzistencën. Shpeshherë, mendoj, sa njerëztë mirë më dhuroi Zoti. Ja se si kujdesen edhe përmes mirësisë sëtyre për mua, askurrë nuk më lënë të vetëm, çdo kund e në çdohap, në të mirë dhe vështirësi, në gëzime e pikëllime, ai mëpërcjell edhe përmes njerëzve që dërgon në jetën time.58