MARJAN SEBAJ – SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com

fshinte lotët, e cila më i zbuste dhe lagëte buzët e thara me ujë tëfreskët, me ujë që është jetë, me shpresë e me dashuri, e cila nukpati se si t’i ndihmoj të Birit të saj e tani e gjithë atë e kthen teunë, më ndihmon e qëndron afër meje pandërprerë.Dikur para aksidentit, si i ri mu shfaqë figura e Jezusit tëpërgjakur e tani më shfaqet e gjithnjë sillet në kokën, nëmendimet e sytë e mi të përlotur Nëna e Tij, kjo Nënë tani poashtu e pikëlluar për mua, dhe sa ngushëlluese e shpresëdhënëseishin fjalët që pëshpëritsha: jo nuk dua të vdes, të jetoj dua! Dhegjithnjë, më dukej sikur merrja përgjigje nga kjo Nënë: mos kefrikë, unë jam me ty, mos u brengos sepse bashkë jemi duke ibartë e ndarë dhimbjet (edhe pse mua më dukeshin se nuk kakush dhimbje më të madhe, por nuk e dija se çfarë do ishin këtodhimbje pa Të, por me siguri të paqëndrueshme, tëpapërballueshme). Kisha ndjenë se here-herë të gjitha dhimbjet ibarte e merrte ajo, sepse në disa momente unë pushoja!Tani, kur filloj të më kthehet vetëdija, këtë që kishin pritur mepadurim dhe shpresë e besim edhe vëllai im që më qëndronpranë, edhe mjekët të cilët luftuan tani e shtatë ditë rreth jetëssime, pra të më kthejnë, të më mbajnë në jetë, mirëpo tani edhedhimbjet janë gjithnjë e më të padurueshme. Fillova të hap sytëhere-herë, të më kthjellohet të pamurit, shikimi, por shihja gjithëe më tepër mjete mbi kokën time, gjithnjë e më shumë shishe tëllojllojshme, gjithnjë e më tepër infuzione, e çka jo mbi mua erreth meje.Nuk kuptoja ende dot se unë isha i operuar tani, se operimi nëmua kishte zgjatur me orë të tëra (diku rreth 14 orë), e këtë endenuk e kuptoja saktësisht shkaku se isha nën sedative të forta. Nuke kuptoja se isha i operuar në boshtin kurrizor, ku kisha pësuarlëndime të rënda dhe që tani as unë dhe as ata që më ndihmuan53