MARJAN SEBAJ – SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com

lëvizje e çdo sekondë në dhimbje të padurueshme pyetsha vetentime: a më kupton kush?! A “më sheh” kush? A mund të mëndihmoj kush?!Është e vërtetë, se afër nuk kisha as babë e as nënë, por gjithëkëta e gjithë ngushëllimin gjëja në një grua, në një zonjë, në njëNënë, fytyra e së cilës më shfaqej pa ndërpre. Ajo ishte Zoja eBekuar, Nëna e të gjithëve, Nëna e Botës mbarë, Nëna eDhimbjes, por edhe Nëna e Këshillit të Mirë, Nëna eNgushëllimit dhe Ndihmëtarja e jonë! Me Të bisedoja, me Tëkomunikoja në heshtje e pa zë, më dukej se e vetmja Ajo mëishte pranë pa ndërpre dhe gjithnjë, më kuptonte, më jepte forcë,më jepte shpresë, vullnet, kuraje, e vetmja që më ndalte dhimbjetapo ndoshta këto dhimbje i ndante me zemrën e saj tëdhimbshme, i merrte mbi vete e në trupin e saj, sepse edhe fytyrae saj ato momente ashtu dukej, duke vuajtur, duke bartë dhimbatë mëdha. Zemra e saj, ishte e shporuar, ashtu siç ishte edhe trupiim gjithkah, së bashku bartnin plagë të rënda, bartnim kryqin eBirit të saj. Bisedoja pa zë me orë të tëra, komunikoja dhe lutjapa ndërpre të qëndrojë pranë meje, me mua…, të më ndihmojëdhe të më shpëtojë që të mos vdes, si askurrë më parë tanidëshiroja të jetoj! Më dukej se ishte e vetmja që më kuptonte,zemra e saj e madhe, e cila kishte përjetuar këso momentedhimbjeje që moti, Ajo e cila kishte parë të Birin e saj tëpërgjakur, të rraskapitur, të lodhur e të lidhur e në agonin evdekjes, më kuptonte më së miri…Nënën e kisha larg fizikisht dhe mendoja me siguri asaj as që ikanë treguar të vërtetën se çka është duke përjetuar biri i saj i“lidhur” për shtrati, i cili është duke bërë me ditë të tëra luftë përjetë, e cila ende nuk din e çka ka ndodhë vërtetë me të birin e sajtë dashur. Por, ja tani kisha Nënën tjetër, e cila më gjendej, e cilakujdesej për mua, e cila më fshinte djersët e vdekjes, e cila më52