MARJAN SEBAJ – SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com

kam fuqi as dorë e as këmbë të lëviz. Unë mendoja dhe po ekuptoja se e gjithçka paska ndodhur, e mua që më duket para disasekondash, paska qenë një aksident komunikacioni, fatkeqësi kupaskam pësuar rëndë. Dhe prapë gjumi i thellë!Vëllai im, me të dëgjuar këtë lajmë të hidhur të fatkeqësisë sime,paska pas ardhur të më jetë pranë. Pranë kisha edhe njerëz tjerëtë cilët nuk po i njoh dot! Mund t’i kuptoj dhimbjet e tyre përmua. Mund t’i kuptoj dhimbjet e prindërve nëse iu kanë treguarse çka ndodhi me mua gjatë këtij udhëtimi? Ndodhi kjo të cilëngjë nuk e kam dëshiruar unë, të cilën gjë nuk e kam pritur dhe asëndërr parë asnjë herë, ndodhi kjo të cilën nuk e ka dëshiruaraskush. Tani ndodhi e unë jam në agoni të vdekjes.Por, gjithmonë, më shkonte mendja në vdekje, gjersa unë dojamë tepër se kurrë të jetoja, nuk dëshiroja të vdisja, sepse mëshkon mendja që misionin time ende nuk e kam filluar e lëre mëpërfunduar, më shkonte mendja tek më të dashurit e mijë! Nukdëshiroja të vdisja, por të jetoja doja, nëse shkoja dhedorëzohesha më dukej se i tradhtoja të gjithë, e ika pa iu thënëlamtumirë, prandaj në këtë gjendje nuk më mbetet gjë përposgjumi, lutja për jetë. E unë, jetën e doja më tepër se askurrë, mëmbeti vetëm biseda me ata që më kuptonin në këtë gjendje, ata tëcilët dëgjonin zërin tim të pa nxjerrë nga goja, ende tëpashqiptuar, cilët dëgjonin zërin e heshtjes sime, të cilët kuptoninzërin e brendisë sime, të cilët kuptonin ndonjë fjalë të turbullta etë paqarta të dalur nga goja ime e tharë, por, që i kuptoninplotësisht mendimet, dëshirat. Në rend të parë, dëshirën për tëshpëtuar, për të jetuar tutje. E, mbi të gjitha, aty më mbeti tëkomunikoja, vetëm me ata që më kuptuan të tërë jetën, që mëkuptojnë plotësisht edhe tani në këtë gjendje, me ata që askurrënuk më lanë të vetëm e në të cilët tërë jetën shpresova, besova.50