MARJAN SEBAJ – SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com

6. ZGJOHU!“O ju të gjithë që udhës kaloni,shikoni e shihni a ka dhimbje si dhimbja ime…”( Vaj. 1. 12)Dalëngadalë, filloj të më vinte vetëdija. Fillova ta kuptoja sediçka paska ndodhur me mua. Fillova t’i hapi sytë, por, prapë bienë gjumë të thellë, ndoshta edhe të “detyruar“! Gjithçka mëduket se është mjegull para meje, diç sikur ëndërr. Askënd nukshoh pranë meje, askënd nuk njoh, askënd nuk e dëgjoj, gjithnjëbie në gjumë të thellë, para meje të gjithën e mbulon njëturbullirë, një errësirë e madhe, tunel, një heshtje.Mundohem, përpiqem të mendoj, të kuptoj se çka është dukendodhur?! Sa mundohem t’i hapi sytë, sa mundohem të mendojse çka ka ndodhur, e është duke ndodhur, prapë bija në gjumë,nuk ndeja asgjë, nuk dija asgjë. Nuk kisha dhimbje, nuk ndjejatrupin tim, nuk ndeja këmbë as duar, këmbët të cilët deri më taniishin shumë aktive, shumë të lëvizshme, atëherë se dija nëse ikisha apo jo.Shpeshherë më duket se më thërrasin disa zëra, mirëpo, sapohapi sytë bie në gjumë, s’kisha kurrfarë force, nuk kisha fuqi astë flas, as të mendoja, as të qëndroja i zgjuar për asnjë minutë. O,Zot çka ndodhi? Ku jam? A hoqe dorë prej meje? Vallë, u“larguan shputat” e Tua nga përcjellja ime, tani kur më së teprimë duket se kam nevojë, kur më së tepri më nevojitesh, kur mësë shumti dëshiroj dhe kërkoj përgjigje që së paku të kuptoj seçka ndodhi me mua?!48