MARJAN SEBAJ – SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com

thosha: sa mirë që më gjinden dhe sa mirë që më afrojnë më afërvendit ku dëshiroj të shkoj. Pushuam mirë këtë mbrëmje. Bëranjë gjumë shumë të qetë dhe u zgjuam të gjithë. Por, këtë ditë,unë ndihsha pakë i padisponuar, i trazuar në shpirt dhe zemër,sikur nuk kisha dëshirë të nisëm. Ndihesha i ligështuar, mëdukej sikur i kisha këmbët e këputura, edhe pse gjer atë momentmezi prisja të vazhdoja rrugën për aty ku isha nisur. Këtë ditë,nuk më shkohej, mendoja të pres të nesërmen, mos të udhëtojsot, sepse edhe moti ishte i trazuar, i errët, sikur në vaj itmerrshëm, me shi e erë, gjithkah errësirë e turbullirë, gjithkahmjegullinë dhe paqartësi. Mendoja, të pushoj edhe një ditë tekmiqtë?Mirëpo, diçka me nxiste, me tërhiqte, më thoshte dikush, duheshtë nisësh tani, të vazhdosh rrugën, këtë rrugë të cilën ta kamcaktuar unë që nga lindja?!Dhe gjithçka ishte mirë. Ne u përgatitëm dhe të lumtur u nisëmpër udhëtim. Vazhduam rrugën, e cili me këta miq, mund tëzgjaste edhe diku rreth dy tre orë vozitje me automobil. U nismënë mesditë dhe udhëtonim, unë dhe tre bashkudhëtarë, me të cilëtishim që disa ditë së bashku. Këta miq, patën dëshirë tëqëndronim së bashku më shumë. Por, meqë doja të punoja, edheata ishin dakord.Sa kam hyrë në automobil, ishte diçka e çuditshme. Unë,menjëherë ndihesha shumë lodhur, i përgjumur sa nuk e kuptojakëtë punë assesi. Nuk mbaja mend që gjatë ndonjë udhëtimi nëjetën time të deriatëhershme (me tren, autobus, automobil…) tëkisha bërë gjumë, edhe pse udhëtimi ka mundur të zgjas me orë eorë të tëra, me ditë e net. Gjatë udhëtimeve, unë nuk flija, sepse,gjithnjë kisha dëshirë të shikoj, të njoh vende të ndryshme, tëshijoj bukuritë e natyrës, fshatra e qytete, pra të vëzhgoja. Por,45