MARJAN SEBAJ – SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com

tani nuk isha mësuar të pësoj humbje. Ia arrita. Nuk vonoi shumëdhe shënova, e gëzimi ishte i paparë në zemrën e shpirtin tim,por edhe më i madh në mesin e spektatorëve. Dhe sa shkonte lojakah përfundimi, unë edhe më tepër lozja gjithë e më mirë dhethuajse në çdo aksion, edhe shënoja. Kështu, për habi time, mëdukej se nuk loznin këmbët e mija dhe më dukej sikur atoshkonin vet, sikur dëshironin t’ia qitnin pikën kësaj loje, shënojae shënoja gola. Shënova hiq më pak se 11 gola, ndërsa bilancipërfundimtar i ndeshjes ishte 14:2. Ishte ky rezultat, i cili do tëmbahej mend gjatë tërë jetës sime. S’di as vet, me sa kënaqësiloza “lojën time të fundit”. Ishte si një lojë rikapitulimi apopërmbyllje, një lojë që sikur të dëshiroja të them, po e lozi edhekëtë dhe po e përfundoj karrierën time të futbollit, apo sikur tëdëshiroja të them “mjaft” e kam treguar veten time në këtë sport,“mjaft” kam lozur e vrapuar, mjaft kam kënaqur veten dhe tëtjerët me paraqitjet e mia në fushë futbolli. Por, asnjë sportist nukdëshiron të ndërpres karrierën e tij, sidomos kur gjendet nëformën më të mirë të duhur, në vitet më të mira të jetës, nëmoshë rinore dhe plotë energji për lojë, por edhe për “lojëra”jete.Loja përfundoi. Unë u pikëllova kur dëgjova pipëzën e referit, sishenjë e përfundimit të kësaj loje. Në fakt, dëshiroja të lozsha nëpafundësi, pa ndërpre, nuk dëshiroja të përfundoj loja. Po tëpyetesha unë dhe sikur të mos kishte kjo lojë rregulla e caktimkohor, do dëshiroja t’i them referit, mos e ndal, vazhdoje deri nëpafundësi. Këtë e mendoja, pse nuk vazhdojmë tutje, të mos endalemi askurrë këtë lojë?! Unë i pikëlluar dhe tronditur nëshpirt, por edhe i dëshpëruar se përfundoi loja në të cilën itregova të gjitha aftësitë e mia maksimale, të tërën nga vetja ime,por, prapë i lumtur, shkaku i fitores së thellë, u ula jashtë fushëssë futbollit me bashkëlojtarë e familjarë të tyre, me miq edashamirë që komentonin lojën. Isha i habitur, i humbur dhe i38