MARJAN SEBAJ – SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com

Njeriu, edhe pse ndoshta shpeshherë kalon po edhe rrugëve tënjëjta, ai prapëseprapë ato si njeh sa duhet, e ndoshta aspak. E aqmë pak di se çka mund t’i sjellin ato! Njeriu, nuk është ivetëdijshëm, apo s’dëshiron të dijë se çka mund të sjell udhëtimi,ajo rrugë, por është e natyrshme të mendoj vetëm mirë. Por,shtrohet pyetja, sesa është kjo dëshirë e sigurt dhe përfundimabsolut?!Është e kotë të mundohemi me mendime, pyetje e përgjigje, kure dimë se rrugët e të gjithëve, si dhe gjitha rrugët i njeh vetëmNjëri, Ai i cili edhe i krijoi ato, i cili të përcjell gjatë çdoudhëtimi dhe “ndoshta” në atë rrugëtim edhe dëshiron më për sëafërmi të takoj, sepse gjithmonë dhe çdo kund, Ai ka plane memua dhe Ty. Mirëpo, shtroj pyetje: vallë, a jam i përgatitur përkëtë udhëtim-takim, sa jam apo je i përgatitur dhe pajisur memjete shpëtimi-sakramente? A jam pikërisht unë i përzgjedhuri iTij? Sepse: "Çdo ditë, çdo orë, çdo minutë, çdo sekondë janëspeciale, por Ne se dimë, a mos janë edhe të fundit!" Apo,ndoshta jam i pajisur vetëm me ato mjete, gjësende, për të cilatnjeriu mendon se janë të nevojshme, të pashme dhe dobishme,por të përkohshme (edhe për këto njeriu ka nevojë) d.m.th. përtrup e jo edhe për shpirt, për Hyjin, jetën e pasosur.Rrugë e paharruar!Te sa e sa njerëz, nisja, udhëtimi, rruga, mbetën udhëtim, nisje,por edhe rrugë pa kthim. Te sa njerëz, një udhëtim, bën që jeta etij të marrë një kuptim-kahe krejt tjetër, kahe që askurrë se kamenduar apo as parë në ëndërr. As unë, si shumëkush, nuk kammenduar se ky udhëtim, do të më jetë rruga e cila do të mindërronte rrënjësisht planet e mia, jetën e mëparshme, që do tëndërronte e shndërronte këtë udhëtim, këtë rrugë timen në “rrugëtë kryqit”. Unë, këtë nuk e dëshirova, sepse ndryshe planifikova,30