MARJAN SEBAJ – SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com

gjitha dhimbjeve se nuk jam i vetmuar, se dikush (përveçfamiljes sime, miqve dhe dashamirëve, të njohurve dhepersonelit mjekësor ku gjendesha i shtritë dhe “lidhur” për shtratime javë të tëra) kujdeset dhe bashkëndan dhimbjet me mua.Fillova të pranoj këtë realitet “të hidhur” dhe të kuptoj se kësajnuk mund t’i shmangem, këtij realiteti nuk mund t’i ik, sepseështë planifikuar nga “dikush” tjetër. Kështu, fillova ta përqafoj,t’i dal në takim, ta shikoj këtë ngjarje me sy tjerë, ta pranoj këtësi dhuratë, si shpërblim dhe ta kuptoj se ndoshta kjo është dheduhet të jetë pjesë përbërëse e jetës sime, ndoshta pikërisht kjoishte ajo fytyrë e përgjakur e Jezusit, e cila mu shfaq para disavitesh, sa isha ende në shkollë të mesme. Mendoj, ndoshta qyshatëherë ma trasoi dhe tregoi rrugën time, të cilën unë atëherë asqë e mendoja, e aq më pak e kuptoja këtë vizion. Pikërisht kjomë shpinte të mendoj dhe shtroj pyetje vetes sime: pse tëbrengosëm, pse të mendoj se çka do ndodhë me mua në tëardhmen? Pse të frikësohem? Pse të mos i besoj Atij që më dhajetën dhe me siguri se edhe do kujdeset për jetën time? Dheprapë, vazhdoj të notoj në mendime dhe të pyetëm: po çfarë do tëndodhte (sikur që kundërshtoja unë), të kundërshtonte edhe biri ipatrikut tonë Jakobit, Jozefi? Kuptohet se as ai nuk e kishte lehtë.Edhe ai nuk dëshironte të gjitha ato ndodhi të pakëndshme,trishtuese, të dhimbshme, të ndodhnin rreth tij e me të, sepseedhe ai si djalë i ri, ishte i lumtur, kishte plane për jetën që epriste.Më kthehet kjo ngjarje, sikur unë të jetoja në kohën dhe lëkurën etij. Unë e kuptoj, e di se po ashtu planet e tija me siguri sedështuan, por nuk dështuan planet e Zotit që kishte me të.“Dikush” e zgjodhi edhe atë, e përzgjodhi atë djalosh të mirë, tëdashur, të afërt, të urtë, e zgjodhi që të vuante shumë gjëra, saqëndroi në humnerë, sa udhëtonte rrugës së cilës nuk dëshirontetë shkonte, pra rrugës së kryqit për në Egjipt, vend ky i pa25