MARJAN SEBAJ – SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com

Dhe kur një ditë të bukur kisha një vizitë mjekësore në Prishtinë,në të kthyer nga spitali, ja papritmas sapo dola nga oborri ispitalit, si nga qielli edhe një sprovë për mua e për nënën e babëtimin, për vëllezër e motër, për familjar, miqtë e dashamirët emijë. Pësova fatkeqësi të rëndë komunikacioni me disa frakturatë rënda në këmbë, një lëndim në veshkë e disa lëndime tjera mëtë lehta.Në gjendje të rëndë shëndetësore qëndrova në KlinikënUniversitare për dhjetë ditë, nën mbikëqyrje të mrekullueshmedhe shumë të ndërgjegjshme të personelit mjekësor. Unë ikuptoja kushtet e rënda në përgjithësi në mjekësinë kosovare.Kuptohet se mbi fatkeqësinë time morën lajmin të gjithë. Ndërsa,këtë nuk dinte nëna, të cilës i thoshin se është ndalur për disakontrollime mjekësore, e këtë e kuptoi vetëm pasi shkovapersonalisht në shtëpi e i tregova vetë se çka ka ndodhur. Edhenjë plagë e rëndë për zemrën e saj.Pas qëndrimit tim në spital, u ktheva në gjendje edhe më të rëndëshëndetësore në gjirin familjar. Për këtë fatkeqësi mendoj sedëgjoi e tërë Kosova dhe me dhembje pranoi këtë lajm të pësimittim. Mirëpo, tani duke parë se gjendja ime gjithnjë shkon duke urënduar, vëllezërit e mijë, kushtimisht dëshiruan që sa më shpejttë tërhiqem për mjekim në Gjermani. Thënë të vërtetën, edhe unënuk shihja rrugëdalje tjetër për shpëtim të jetës sime me mendimse duhet të shërohem, i bindur se populli ende kishte nevojë përmua. Kaluan një muaj ku isha nën sedative të forta, shkaku idhembjeve gjithnjë e më të mëdha. Dhe meqë nuk shihja as unë eas familja, as të afërmit, rrugëdalje tjetër, vendosa të iku përGjermani, me shpresë se së shpejti do kthehesha pas ndonjëintervenimi kirurgjik të cilin e dija se më pret e që ishte evident.Ndoshta, tani familja, miqtë e dashamirët, duke parë gjendjentime dhe se kah shkon e tëra, për herë të parë, ishin të lumtur të165