MARJAN SEBAJ – SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com

përkrahur dhe dashur çdo qenie Hyjnore pa kurrfarë dallimimoshe, qenie, race e feje. Për atë, të gjithë ishin dhe janë bijtëdhe bijat e Hyjit dhe si të tillë, vëllezër e motra. Në të, unë gjetafreskinë dhe vullnetin për punë, veprimtari fetare e kombëtare.Edhe pse s’mund të ecja me këmbët e mija, ai më dha “krahë”për të fluturuar. Për mua, ky njeri ishte, shpresa, dashuria, paqja,me një fjalë ishte vet institucion arsimor dhe shkollë e jetës sime,dhe prandaj gjithnjë thosha dhe them: me të dhe nën mbikëqyrjene tij përfundova shumë fakultete, por edhe atë më tërëndësishmin, më të mirin, më të dobishmin, Fakultetin e Jetës.Ai, ishte frymëzimi im, ishte ngushëllimi im, ishte inspirimi im,ishte mbështetja e pa rezervë dhe krenaria ime, siç është krenariae mbarë popullit shqiptar, njeri i Zotit, njeri i paqes dhe mirësisë,njeri i dashurisë! Kur jam larg tij fizikisht, ndjej ende aromën emirësisë dhe dashurisë së tij, butësinë dhe urtësinë, bujarinë,ndjejë afërsinë e tij në shpirt dhe zemër, praninë e tij në jetëntime. Unë jetoj, duke i kujtuar me mallëngjim nëntë vitet ekaluara me të, dhe gjithnjë e me padurim, duke pritur takimin eradhës, për t’u përforcuar, për të marrë energji të reja, për jetëdhe veprimtari, për tu freskuar sikur tek burimi i freskët i ujit tëgjallë.Me të dhe mbarë popullin tim shqiptarë, mbarë rininë gjeta“këmbët e mia” për të ecur pandalshëm drejt së ardhmes. Ishinata, që në momentet më të vështira të jetës sime, mu gjinden, idërgoi vetë Zoti të më janë pranë, të ishin pranë meje gjithnjë,familja, të ishin pranë meje, në çdo moment e të pandashëm,shumë persona dhe populli im i dashur shqiptar, kudo isha e uparaqita, të ishin pranë meje rinia e jonë e mrekullueshme e tëndanin me mua të mirën e vështirësitë, një rini aq e afërt, edashur dhe e gatshme dhe e përgatitur për të ndihmuar njeriun nënevojë, njeriu në vuajtje. Po mos të ishte populli im, e në veçantirinia, unë do e kisha shumë vështirë të jetoja, vështirë kisha për159