MARJAN SEBAJ – SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com

lirisë dhe demokracisë, si lëvizje në tërë rajonin dhe ish-shtetetkomuniste. Rrënoheshin barrierat, rrënoheshin ideologjitë, bininsistemet. E gjithë kjo jepte shpresë dhe gëzonte, duke sjell njëpikë drite që shihej në tunelin e gjatë dhe të errët. Njeriu, në kësolëvizje edhe harronte shëndetin, pikëllimet e përjetimetpersonale, por jepej me mish e me shpirt, për të mirën epërbashkët. Mua, pranë të gjithave që përjetova, deri këto vite nëjetën time, ku pata operime të ndryshme në trupin tim, kurhumba vëllain e dashur, atë kohë më mbante populli im i dashur,sepse është ky popull që përjeton dhembje, vuajtje, ishte popullime të cilin mundohesha të isha i pandarë në çdo aktivitet.Harroja dhembjet e mia, sepse më të mëdha tanimë ishindhembjet shpirtërore, vuajtjet e popullit tim, këtij populli që mëmbajti e më mban gjallë e në jetë. Dhe nga e gjithë historia epopullit, më duket se shumë të vërteta e të sakta ishin fjalët e“Plakut të Kosovës”, siç e quanin ipeshkvin e ndjerë Imzot NikëPrela, se: “vuajtja përforcon karakterin e njeriut!”. Pikërisht ngaky personalitet i madh, hasa në përkrahje e mbështetje tëpërhershme, i cili ishte zëri i popullit, zëri i ndërgjegjes, zëri i tëpambrojturave, të vuajturve, i të persekutimeve, të sëmurëve,minatorëve, studentëve, zëri i nënave dhe baballarëve tanë, zëri ifëmijëve dhe rinisë së pafajshme, i shqiptarëve në Kosovë, nëDardaninë e lashtë martire, fjalë të cilat i përsëriste shpeshherë;Ditët më të vështira të jetës sime i ndaja me familjen time, mefamullitarin don Ndue Gjergjin dhe kapelanët e tij (ndihmësit etij), me meshtarë e motrat e nderit, me studentë, me rininë tonë tëmrekullueshme, i ndava me miq e dashamirë anembanë Kosovëse gjetiu. Mirëpo, njëri ndër ta e që më pranoi menjëherë, sikur tëisha vëlla i tij nga gjaku, ai që më pranoi menjëherë pas vdekjessë vëllait tim, ai që ma ktheu buzëqeshjen, gëzimin, deponimindhe vullnetin për jetë e me të cilin kaloja ditë të tëra, javë e muajatje ku vepronte ai, ishte meshtari don Viktor Sopi. Ky156