MARJAN SEBAJ â SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com
MARJAN SEBAJ â SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com MARJAN SEBAJ â SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com
tronditur thellë, por të heshtur, për nënën Gjylë me zemër tëshporuar, për të satën herë në jetën e saj, për motrën time Lurdën(Bernardetën), e cila provoi që në këtë moshë të re idhësinë ejetës, për vëllain e madh Jozefin, i cili kujdesej për ne, sikur tëishte baba i dytë, për vëllezërit Kolën dhe Pjetrin, të cilët mbetëntë humbur e të shtangur, të trishtuar dhe pa të bukurin, paengjëllin e tyre! Qau e vajtoi vëllai i vogël Leonardi me të cilinishin të pandarë e gjithnjë bashkë, i cili e donte shumë, dhe i ciliedhe tani e kërkonte vëllain e tij bacin Augustin ta marrë përdore, ta ngrihej nga “gjumi i thellë” dhe i përjetshëm, ipakthyeshëm. E unë, çka t’i thosha këtij kur të rritët, t’i thosha na“tradhtoi” më i miri, më i bukuri, më i dashuri, u nda sapo filloitë lulëzoi...?! Çka t’i thosha kunatës së tij Marisë, të cilën edëgjonte dhe donte sikur ta kishte nënë, çka t’i thosha mbesës sëvogël të tij, biondinës së ëmbël dyvjeçare Prenës, e cila, u rritënën përkujdesjen dhe dashurinë e tij, në duar të tij që e barte dheshëtiste më gëzim e kënaqësi për çdo ditë, çfarë t’i thosha kësajtë pafaj që tani dëshironte t’i shkoj në përqafim, duke mos qenë evetëdijshëm se axha i saj i ri e la, që kjo kur të rritët të pyet ku akam bacin Augustin, atë që më ka dashur pa masë?!Erdhi edhe vëllai i madh nga shërbimi ushtarak. Zëri i vaji i tij,dëgjohej në tërë fshatin. Sapo dëgjova thirrjen e tij të dhimbeshe,thash o Zot, edhe në këto momente trishtimi e pikëllimi, ai mëkërkon mua e thotë: ky është Marjani.? Si më pa, me lot që irridhnin sikur shiu, mu hodh në përqafim e më tha: unë kammenduar se të kemi humbur ty, më shtrëngoi e përqafon dhe i“humbur” tërësisht, e i tronditur thellë në zemër e shpirt, me lottë pandërprerë u nis tek vëllai që nuk e pret më me buzëqeshje siçdoherë më parë. Dhimbje, vaj...150
“Vdekja të ndau nga jeta, por jo edhe nga zemrat tona!”Qanin e vajtonte babë, nënë, motër e vëllezër, kushërinjtë e gjithëfamiljarët, qante e nuk iu shmangte shoku i pandarë i fëmijërisëRobert (David) Sopi, ai që nuk mundi t’i ndihmoj sa ishin bashkëderi në minutat e fundit, duke ruajtur bagëtinë; vajtonte dhe endiente veten fajtor. pse s’mundi t’i ndihmoj, dridhej i trishtuar.Ai, ishte i vetëdijshëm dhe nuk dëshironte ta pranoj e ta kuptojfaktin se e humbi pa dëshirën e tij shokun e pandarë të klasës dhejetës. Po, vërtet ishte vështirë. Aty qanin e vajtonin pleq e plaka,të rinj e të reja, e në veçanti fëmija, bashkëmoshatarët e tij, ata tëcilët i argëtonte për çdo ditë me humorin e tij, me vallet ekëndimet e tija të bukura në shkollë, qanin e vajtonin mësues earsimtarë, nxënës, qanin e vajtonin fushë e male, por, edhekafshët me zë, sikur e kërkonin bariun e tyre të kujdesshëm e tëdashur. Qante e vajtonte e tërë natyra, me gjitha krijesat e saj, porbiri e vëllai ynë askënd nuk e dëgjonte pos Atin e tij, Krijuesin tëcilin e deshi më së shumti.Procesioni funeral i pas Meshës së dritës, u drejtua kah varret.Mbetëm duke qarë e duke vajtuar të gjithë. Kishte një morinjerëzish nga të gjitha fshatrat për rreth, mori njerëzish që nuk iushihte fundi askund, e që kishin ardhur për t’ia thënë lamtumiren.Ky ishte një ngushëllim, sepse sikur i thuhej, ti u ndave i ri ngane, por ne s’do të harrojmë askurrë!Pas ceremonialit mortor, u nda nga ne, dhe nga ai u ndamë mezemër të thyer, të trishtuar e pikëlluar. U nda me fjalë prekësefamullitari i prekur thellë në shpirt don Ndue Gjergji, i cili e patiPagëzuar vet me; 29.02.1976, (Zyra famullitare, Binçë, Libri II,fq 26 nr.5). Ishte një ndarje e dhimbshme, një nga ato më tëdhimbshmet. Vëllai ynë i dashur, u nda, e ne mbetëm tëpikëlluar, duke e përqafuan për herë të fundit. Kurse fjalët e151
- Page 100 and 101: kishin ikur qysh pas përfundimit t
- Page 102 and 103: Para se të fillonte mesha, aty nja
- Page 104 and 105: e kërcim me valltarë profesionist
- Page 106 and 107: 12. “GRUA, JA, YT BIR!” (Gjn 19
- Page 108 and 109: Kuptohet, unë u vendosa në një d
- Page 110 and 111: ugëtimin, jetën time. Edhe në k
- Page 112 and 113: Thuhet, miqtë e mirë në kohë t
- Page 114 and 115: student kur ishim një mendje e zem
- Page 116 and 117: esimtare e mirë. Ajo të gjitha, a
- Page 118 and 119: cilët thuajse e ngulfasnin. Më du
- Page 120 and 121: kishte ngelur në karrocë. I thash
- Page 122 and 123: 13. KOHA SHËRON PLAGËT, ZOTI SHPI
- Page 124 and 125: sipas agjendës së vet e jo të ne
- Page 126 and 127: me libra e shkrime dhe më kishin r
- Page 128 and 129: e sakrifikohen motrat e nderit të
- Page 130 and 131: Aty ku lind e perëndon dielli, zem
- Page 132 and 133: tëra i ngjasonte, si një rrugëti
- Page 134 and 135: malli më dukej sikur të mos kisha
- Page 136 and 137: Sa përkrahje të madhe gjeta, sa k
- Page 138 and 139: gjendej në çdo moment pranë, më
- Page 140 and 141: të cilin e udhëhoqa me mjaftë su
- Page 142 and 143: orët e mëngjesit duke biseduar e
- Page 144 and 145: të ktheheshim atë ditë. Ashtu ed
- Page 146 and 147: shtëpinë time. Por, jo zemra s’
- Page 148 and 149: shumti pati nevojë. Ah, ndoshta ed
- Page 152 and 153: fundit lamtumirës në emër të ti
- Page 154 and 155: 15. FLIJIMI NGADHËNJYES!“…Seps
- Page 156 and 157: lirisë dhe demokracisë, si lëviz
- Page 158 and 159: Pas angazhimeve të mia të mëdha,
- Page 160 and 161: ta konceptuar jetën time, vështir
- Page 162 and 163: Brengoseshim të gjithë për shën
- Page 164 and 165: mirë, të lirë e në paqe, u flij
- Page 166 and 167: dalja jashtë për shërim. Ndodhi
- Page 168 and 169: humbi vëllain e tij më të madh A
- Page 170 and 171: -Ekziston, prandaj mendo mbi jetën
- Page 172 and 173: Në mesin e bashkëvendëseve dhe b
- Page 174: 174
“Vdekja të ndau nga jeta, por jo edhe nga zemrat tona!”Qanin e vajtonte babë, nënë, motër e vëllezër, kushërinjtë e gjithëfamiljarët, qante e nuk iu shmangte shoku i pandarë i fëmijërisëRobert (David) Sopi, ai që nuk mundi t’i ndihmoj sa ishin bashkëderi në minutat e fundit, duke ruajtur bagëtinë; vajtonte dhe endiente veten fajtor. pse s’mundi t’i ndihmoj, dridhej i trishtuar.Ai, ishte i vetëdijshëm dhe nuk dëshironte ta pranoj e ta kuptojfaktin se e humbi pa dëshirën e tij shokun e pandarë të klasës dhejetës. Po, vërtet ishte vështirë. Aty qanin e vajtonin pleq e pla<strong>ka</strong>,të rinj e të reja, e në veçanti fëmija, bashkëmoshatarët e tij, ata tëcilët i argëtonte për çdo ditë me humorin e tij, me vallet ekëndimet e tija të bukura në shkollë, qanin e vajtonin mësues earsimtarë, nxënës, qanin e vajtonin fushë e male, por, edhe<strong>ka</strong>fshët me zë, sikur e kërkonin bariun e tyre të kujdesshëm e tëdashur. Qante e vajtonte e tërë natyra, me gjitha krijesat e saj, porbiri e vëllai ynë askënd nuk e dëgjonte pos Atin e tij, Krijuesin tëcilin e deshi më së shumti.Procesioni funeral i pas Meshës së dritës, u drejtua <strong>ka</strong>h varret.Mbetëm duke qarë e duke vajtuar të gjithë. Kishte një morinjerëzish nga të gjitha fshatrat për rreth, mori njerëzish që nuk iushihte fundi askund, e që kishin ardhur për t’ia thënë lamtumiren.Ky ishte një ngushëllim, sepse sikur i thuhej, ti u ndave i ri ngane, por ne s’do të harrojmë askurrë!Pas ceremonialit mortor, u nda nga ne, dhe nga ai u ndamë mezemër të thyer, të trishtuar e pikëlluar. U nda me fjalë prekësefamullitari i prekur thellë në shpirt don Ndue Gjergji, i cili e patiPagëzuar vet me; 29.02.1976, (Zyra famullitare, Binçë, Libri II,fq 26 nr.5). Ishte një ndarje e dhimbshme, një nga ato më tëdhimbshmet. Vëllai ynë i dashur, u nda, e ne mbetëm tëpikëlluar, duke e përqafuan për herë të fundit. Kurse fjalët e151
Change language