MARJAN SEBAJ – SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com

tronditur thellë, por të heshtur, për nënën Gjylë me zemër tëshporuar, për të satën herë në jetën e saj, për motrën time Lurdën(Bernardetën), e cila provoi që në këtë moshë të re idhësinë ejetës, për vëllain e madh Jozefin, i cili kujdesej për ne, sikur tëishte baba i dytë, për vëllezërit Kolën dhe Pjetrin, të cilët mbetëntë humbur e të shtangur, të trishtuar dhe pa të bukurin, paengjëllin e tyre! Qau e vajtoi vëllai i vogël Leonardi me të cilinishin të pandarë e gjithnjë bashkë, i cili e donte shumë, dhe i ciliedhe tani e kërkonte vëllain e tij bacin Augustin ta marrë përdore, ta ngrihej nga “gjumi i thellë” dhe i përjetshëm, ipakthyeshëm. E unë, çka t’i thosha këtij kur të rritët, t’i thosha na“tradhtoi” më i miri, më i bukuri, më i dashuri, u nda sapo filloitë lulëzoi...?! Çka t’i thosha kunatës së tij Marisë, të cilën edëgjonte dhe donte sikur ta kishte nënë, çka t’i thosha mbesës sëvogël të tij, biondinës së ëmbël dyvjeçare Prenës, e cila, u rritënën përkujdesjen dhe dashurinë e tij, në duar të tij që e barte dheshëtiste më gëzim e kënaqësi për çdo ditë, çfarë t’i thosha kësajtë pafaj që tani dëshironte t’i shkoj në përqafim, duke mos qenë evetëdijshëm se axha i saj i ri e la, që kjo kur të rritët të pyet ku akam bacin Augustin, atë që më ka dashur pa masë?!Erdhi edhe vëllai i madh nga shërbimi ushtarak. Zëri i vaji i tij,dëgjohej në tërë fshatin. Sapo dëgjova thirrjen e tij të dhimbeshe,thash o Zot, edhe në këto momente trishtimi e pikëllimi, ai mëkërkon mua e thotë: ky është Marjani.? Si më pa, me lot që irridhnin sikur shiu, mu hodh në përqafim e më tha: unë kammenduar se të kemi humbur ty, më shtrëngoi e përqafon dhe i“humbur” tërësisht, e i tronditur thellë në zemër e shpirt, me lottë pandërprerë u nis tek vëllai që nuk e pret më me buzëqeshje siçdoherë më parë. Dhimbje, vaj...150