MARJAN SEBAJ – SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com

gjithat, e shikoja këtë krijesë, si atë e cila lindi e u rritë, pa iundalur askurrë lotët, lotët të cilës ishin pjesë e pandarë e jetës sësaj të mundimshme. Përkundër këtyre vuajtjeve, ajo prapë thotë:Zoti jep e Zoti merr! Si ka dashur Zoti, ashtu u bë! E çka të thotënjeriu për motrën Lurde, e cila e rriti me duar të saja, sikur takishte fëmijë të vet. E cila e deshi aq shumë, e mësoi të ec e tëflas, të shkruaj e lexoj, të vallëzoj e këndoj, të jetë i lumtur memotrën e vet. E, ai edhe nga ajo u nda pa i thënë lamtumirëmotër, duke e lanë të zhytur në lot e në vajtim, të pikëlluarpërgjithmonë e me lot në sy dhe vaj në buzë.Nuk dija kur ishte natë e kur mëngjes, mendoja vetëm në vëllaintim, i cili nuk çelë më gojë, nuk thotë asnjë fjalë, i cili nuk hap sypër të na parë.Sa vështirë e kishim, shpirti ynë më pa te nuk gjende shërim. Pastë gjithës sikur më ”barrikadoi“ Zoti, kështu që “zgjodha”heshtjen në vend të vajit dhe vajtimit, u mbylla në pikëllimin tim,në botën time të mjeruar, të vajit dhe pikëllimit, apo siç thotëGjon Zaveri: "Vetmia më pëlqen më tepër, sepse me fantazinëtime, bëhem ai që dua të jem! E dëshira ime, tani ishte, që unë tëisha në vendin e vëllait tim. Këtë e kërkoja, por Zoti kishte planete tija, e as vëllai nuk dëshiroi të ndërrohej me mua. Pse, pyetja,pse e për të satën herë pse?! U ndave, ndoshta, shkaku se nukmund të më shihje në karrocë, të sëmur e më dhimbje, tudhimbsa shumë. Nuk e pranove kurrë këtë realitet, sepse isheshumë i ndjeshëm, i dashur. Por, në veti i thosha dhe tregoja,mos harro vëlla i dashur se me vdekjen tënde, me largimin tënd,me ikjen tënde më shkaktove dhimbje edhe më të mëdha, plagëtë pashëruara, mall të përhershme.Zemra ime, qante e vajtonte për vëllain e pajetë, qante përfamiljarët e pikëlluar tjerë, për babanë Ndue të pikëlluar dhe149