MARJAN SEBAJ – SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com

të ktheheshim atë ditë. Ashtu edhe ndodhi dhe ne u nisëm rrugëspër në fshatin Velezhë (komuna e Prizrenit).U nisëm me gëzim, duke ditur se edhe në atë fshat, prifti dhemotrat do gëzoheshin, kur të na shihnin, pasi ishim familjarizuarme ta kohën e fundit. Ne, gjatë kësaj kohe, pra, rrugës e cilamund të zgjaste edhe deri dy orë vozitje deri të mbërrinim atje,kujtonim me mallëngjim ditët tona studentore, por edhebisedonim në të shumtën për të ardhmen time.Mirëpo, gjatë rrugës, me të kaluar rrugën ku gjendet një krua, kudinë të ndalën e pushojnë shumë udhëtarë nën hijet e drunjve tëgjatë dhe pyllit të dendur, pranë freskisë të ujit që rrjedh atypranë rrugës, ne nuk u ndalëm, por vazhduam. Dhe krejt afërvendit, apo në të ngjitur në një tatpjetëz për të ra në vendin equajtur “Qafa e Dulës”, ja nga qielli i hapur dhe i pastër sikurloti, të dy dëgjuam befasisht e papritur një bubullimë të madhe,fuqishme, të tmerrshme, të rreptë, krizmë të furishme, sikur tëpëlciste i tërë qielli. Kurrë në jetë s’kisha dëgjuar një krismë tëtillë. Ajo qe e vetmja bubullimë që dëgjova e paraprirënjëkohësisht me një rrufe (dritë të madhe), por, kur dëgjuamkëtë, them të vërtetën të dy u frikësuam. E shikuam njëri-tjetrin,dhe instinktivisht na dolën fjalët; uh, Zot runa! Dhe me të shpejtëe i frikësuar tejet mase, unë ktheva kokën mbrapa, kah drejtimi ishtëpisë apo pjesa nga vinim ne por edhe zëri i bumbullirës sëmë parëshme, dhe nuk vërejta shumë vranësira, pash një të zezëdhe dendur, të tmerrshme e të tërbuar dhe aty këtu ndonjë të lehtëpër rreth asaj, dhe thash: kjo bubullimë (rrufe), për besë, ia morijetën dikujt, mos e harro këtë! Don Mikel Sopi, vetëm shtoi, qe efortë dhe rrezikshme, mund të jetë por nuk besoj! Mua,menjëherë më lëshoi e gjithë forca, e gjithë fuqia, sikur mukëputën këmbët edhe një herë, më lëshoi trupi e dridhesha. Meziqëndroja, mu duke se nuk po mund të mbushesha ajër, diçka144