MARJAN SEBAJ – SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com

të cilin e udhëhoqa me mjaftë suksese vite të tëra në kushte errethana shumë të rrezikshme, u bashkuam të gjithë sikur tëishim një familje. Nuk u ndalnim, aq sa edhe me vetvetenhabitesha, nga gjithë kjo forcë e fuqi, nga gjithë ky entuziazëm edëshirë, nga gjithë ky vullnet në mua për të vepruar?! Vërtetë,nuk isha dhe u bëra, nuk pata asgjë e fitova, atëherë kur mendovase humba çdo gjë të arritur tani shihja se e gjitha u kthye, i gjithëmundi im, gjitha përpjekjet e mia, të gjitha dhimbjet m’ishpërbleu Zoti, përmes popullit tim- dhimbje të cilat, ia pataparaqitur Zotit, që në fillim të fatkeqësisë sime, për popullin timtë stërvuajtur. Ja, tani Zoti m’i shpërbleu përmes rinisë sëmrekullueshme, përmes fëmijëve të cilët edhe jo aq tëvetëdijshëm gjendjes sime shëndetësore ishin aq të kujdesshëmndaj meje, aq të sjellshëm që edhe ata me forcën e dijen e tyre,mu ofroheshin shpeshherë për ndonjë ndihmë, sa të ëmbël e tëmirë që ishin të gjithë.Duke parë gjithë kujdesin, afërsinë e rinisë me mua, disi e ndijaveten sikur tani të jam pikërisht ai që bashkoi edhe më tepërrininë tonë, rininë e fshatit Kabash Binçë e Stubëll, Beguncë eSmirë, Lubishtë e Debelde, Binçën me të gjitha fshatërat dhe mëgjerë. Për gjithë këtë, edhe familja ime, duke parë të gjitha këto,sikur u qetësua pak, më lehtë po e pranon dhe bartë këtë kryqtimin së bashku me mua dhe gjithë rininë, gjithë popullin.Për ta patur sa më lehtë atyre ditëve, dhe për të ma lehtësuargjithë barrën time, dhimbjet e mia, u përkujdes, edhe pse i vogëlnë moshë vëllai im i parafundit Augustini. Atë, si fëmijë të vogële patëm dashur dhe e donim tejet mase, si ne familja por edherrethi ku jetonim. Ishte me një fytyrë e sjellje engjëllore. Njëherë,e pata dëgjuar plakun fqinjë, kumbarë (nun) i yni Frok Marku-n,një burrë i urtë, kur pat thënë: i frikësohem jetës së këtij djali kaqtë bukur dhe të talentuar, është aq i sjellshëm, aq i dëgjueshëm,140