MARJAN SEBAJ – SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com

gjendej në çdo moment pranë, më voziste, më lutet të dal jashtëambientit të mbyllur, në një mënyrë më merrte “me zor” të dal emos të rri në kujtime, mos të rija pandërprerë në shtëpi. Ai, menjë rast, sikur edhe shprehu të gjithë dëshirën, dashurinë e vet eme këtë edhe të gjithë të rinjve për shëndetin tim. Një ditë, gjersabisedonim rreth shëndetit tim, më tha; “të betohem se po të jetë emundur do jepja një gjymtyrë timen, krahun tim, vetëm e vetëmpër të parë ty në këmbë”. Vërtetë, kjo më preku shumë dhe çkamë mbetet mua, pos që t’i dua e afroj këta njerëz edhe më tepër,të jam me ta kudo e kurdoherë. Në një mënyrë, të gjithë: TomëMarku, Mark Gegaj, Gjon Gjergji, Igzidor Nuja-Sopi, ReshatAzizi, ishin prindërit, vëllezërit e motrat të kujdesshëm. Dëshirae tyre ishte që unë mos të ngeli, mos të dëshpërohem, por të ecipërpara e t’i tejkaloj me përkrahjen e tyre gjitha sfidat. Ështëinteresant se rinia assesi nuk e pranonte këtë që më ndodhi, atame çdo kusht dëshironin të ngritëm prapë në këmbë, të eci. Kjo,nuk ishte vetëm dëshira e tyre, por, edhe shpresa dhe besimi ifortë se do të më kthehej shëndeti. Shkurt, dëshironin të mëshihnin të ngritur në këmbë.Tanimë, pas disa ditësh pushimi e vizitave të shumta, erdhi kohaqë edhe të dal publikisht. E mendova, kanë dëshirë të më shohintë gjithë, e pse mos t’iu ofroj këtë kënaqësi. Edhe pse nuk e patalehtë, vendosëm me rini që të shkojmë të dielën e tretë që kurisha në shtëpi, të shkojmë në Kishë kur ishte edhe mesha dhe itërë populli i tubuar. Dhe vërtetë, ashtu bëmë. I gjithë populli, mëpriti me dhembshuri, por edhe me dashuri. Çdonjëri, kishtedëshirë të ndalet e të më përshëndes, të më uroj shëndet e tëmbarë. Përshëndetjet e gëzimi i tyre që më shohin prapë nëmesin e tyre, që më shohin gjallë, nuk kishte mbarim. Përkrahjetë madhe e mbështetje gjeta menjëherë siç pata gjatë gjithë kohëssë studimeve, gjatë kohës së fatkeqësisë sime, edhe ngafamullitari, prifti vendor don Ndue Gjergji, si dhe bijtë e dashur138