MARJAN SEBAJ – SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com

14. NË NJË DITË QË KURRË S’KA PËR TU HARRUAR“Lakuriq dola nga kraharori i nënëse lakuriq do të kthehem atje.Zoti i ka dhënë e Zoti i ka marrë;si ka dashur Zoti, ashtu u bë:qoftë bekuar Emri i Zotit”! (Jb. 1, 21-22)Që nga dita e parë e ardhjes, pra, e kthimit tim në vendlindje,vizitat e njerëzve s’kishin të ndalur. Vini nga fshati si dhefshatrat e afërt fqinjë. Ata vinin të më vizitonin të moshuar e tërinj, i madh e i vogël, të njohur e të panjohur. Brenda një kohe tëshkurtër a mbeti kush që më ka njohur apo që ka dëgjuar përrastin tim që nuk erdhi të më vizitoj?! Këto vizita ishin tëmirëseardhura, sado nganjëherë ato edhe ishin të lodhshme përmua. Në veçanti, më gëzonin vizitat e të rinjve, të cilët nukdëshironin për asnjë minutë të më lënë të vetmuar. Ishin aq tëkujdesshëm, aq të afërt, aq të dashur e të përgatitur të bëjnë çmosvetëm e vetëm të mos ndihem i vetmuar, i lënë. Tani, dyert eshtëpisë sime ishin të hapura, për secilin njeri. Më dukej sikurshtëpia ime të ishte shndërruar në një vend shtegtim. Përkundërlodhjes, njeriu e ndjen veten e tij mirë, kur sheh e ndienmbështetje të fuqishme, së pari nga familja, pastaj nga të afërmdhe gjithë të njohur e të panjohur por që ta dëshirojnë dhe tëurojnë të mirën. Vinin për të më vizituar edhe në mënyrë tëorganizuar, si populli ashtu edhe udhëheqës klerik fetar, padallime, e veprimtarë politik shqiptarë. Në veçanti, më befasuanvizitat e të rinjve tanë, të rinjve të fshatit tim, më befasoi pjekuriae tyre, qasja dhe afërsia e tyre ndaj një njeriu që vuajti shumë, njënjeriu që ende kishte dhimbje të mëdha trupore e shpirtërore, njënjeriu që e kishte dashur rininë e të cilët këtë e hetojnë, e ndjejnëdhe dinë ta kthejnë për të mirë. Ishin të pandashëm nga unë, nëveçanti kujdes të paparë shprehte i riu Tomë Marku, i cili, më137