MARJAN SEBAJ â SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com
MARJAN SEBAJ â SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com MARJAN SEBAJ â SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com
malli më dukej sikur të mos kisha qenë askurrë këtu! U humba itëri.Doli baba nga automobili dhe hapi dyert e oborrit. O Zot, javendi ku u linda dhe u rrita shëndosh e mirë. Ja vendi gëzimitdhe lumturisë sime. Ja vendi ku loza ditë e natë, ja dashuria ime!Edhe në oborr nuk pash ata që me muaj pritja t’i shoh. Mua, mëdoli menjëherë përpara halla ime më e madhja dada NataliaDokaj., (e martuar në Kabash). Ajo, ishte përmalluar aq shumësaqë mu hodh në përqafim e puthje dhe vetëm thoshte; jo mederdh lot, vëlla im, jo vëlla! Ty të dëshirojmë dhe duam, sido tëjesh! Jemi të lumtur të gjithë që po të shohim prapë, që je në jetë,gjallë!E unë nuk mund të qitja asnjë fjalë të vetme. Dhe familjarët ngamalli i madh, sikur kishin ikur të mos takoheshin me mua, sepsenuk kanë forcë të më dalin përpara, ta pranojnë këtë realitet.Megjithatë e pash, dalëngadalë e me krah hapur, sikur dëshirontetë më thotë; mirëserdhe o birë i jonë, a na u ktheve gjallë! Nëna,nuk dorëzohej para meje, apo ndoshta, deri më tani, gjatë gjithëkohës ka qarë e tani është ndal për të mos më shqetësuar mua. Sagrua e fortë, është more Zot, me farë fjalë ngushëlluese eshpresëdhënëse, më priti në përqafim. Mirëserdhe biri im idashur. Ty të kemi gjithçka, dhe falënderoj Zotin që të la të jeshnë mesin tonë- ishin fjalët e para të saj! Më doli motra ime, e cilanuk mund të ndalte lotët, e lutja të ndalet por e kotë ishte, qantepa zë e lotët i rronin sikur pika shiu pandërprerë. Më përshëndetikunata Maria, me lot për faqe, të cilën e kisha si motër. Mëpërqafoi vajza e saj Prena, mbesa ime, dy vjeçare, që ishte sikurnjë engjëll i vogël e që nuk mu shkëputët nga përqafimi. Takimime ta, më theu shpirtin. O Zot, po sa shumë isha përmalluar përdy vëllezërit e vegjël të mijë Augustinin dhe Leonardin, të cilët,134
sikur ishin humbur e vetëm më shikonin dhimbshëm. Nuk çelningojën, e nuk thoshin asnjë fjalë, sikur turpëroheshin nga unë, eunë nga ata. Mua, më dukej sikur iu dukesha i “huaj” në mesin etyre. Me siguri, nuk ishin ende të vetëdijshëm se çka kishtendodh e çka do ndodh tutje. Të gjithë këta më digjnin shpirtin ezemrën, sepse shihej, se kishin vuajtur dhe vuanin shumë përmua, duke kaluar ditë, javë e muaj në pritje se çka do të ndodh.Shkurt fatkeqësia ime iu kishte pështjelluar dhe ndërruar jetën nëtërësi të gjithëve. Shihej se i kishte kapluar mërzia, malli, por dhedashuria. Vëllai i tretë Kola, ishte ende në punë në dyqan qëkishim në qytetezë, ndërsa vallua tjetër i katër, Pjetri, sizakonisht ishte në mal nga furnizonte shtëpinë dhe dyqanin medru djegës. I pritja e i pritja të gjithë të bashkohemi (përveçvëllait të madh që ishte në shërbim ushtarak), të çmallemibashkërisht.Sa i lumtur isha në mesin e më të dashurve të mijë, që nga dita eparë. Ndërkaq, me të dëgjuar se kamë mbërritur në shtëpi,menjëherë filluan vizitat, vinte të më përshëndet i madh e i vogël.Të gjithë ishin të lumtur që më shihnin prapë në mesin e tyre.Unë sillesha sikur të mos kishte ndodhur asgjë, së pakumundohesha të paraqitesha ashtu. Bile, edhe kur shihja njerëz,duke ardhur (duke hyrë në oborr), unë zakonisht ikja e qëndrojanë shtrat, larg karrocës për mos iu ra menjëherë në sy, sepse edija që kjo do i prekë në zemër. Ata që vinin, më jepnin forcë eunë u mundohesha të mos i dëshpëroj, por të isha në mesin e tyredhe me ta i lumtur si zakonisht, dhe vërtetë “nuk dija” nga gjithëajo forcë në mua. Po, po, është Hyji krijues, i cili bën të shërohenplagët, e të ta forcoj shpirtin.Aq isha i përmalluar. saqë mezi pritja të zbardhë drita e tëtakohem me njerëz, e ata vinin të gjithë, e nga të gjitha anët…135
- Page 84 and 85: zonjë e mrekullueshme, e dashur, b
- Page 86 and 87: prapë “krejt në fund“ të tij
- Page 88 and 89: Dhe kështu e me këto mendime, dol
- Page 90 and 91: 11. BIRI I JUAJ, VËSHTIRË SE MUND
- Page 92 and 93: lodhur nga rruga, dhe i zhytur në
- Page 94 and 95: në një zemër, e cila tërë jet
- Page 96 and 97: Por, për çudi edhe baba e xhaxhai
- Page 98 and 99: motrën dhe vëllezërit e gjithë
- Page 100 and 101: kishin ikur qysh pas përfundimit t
- Page 102 and 103: Para se të fillonte mesha, aty nja
- Page 104 and 105: e kërcim me valltarë profesionist
- Page 106 and 107: 12. “GRUA, JA, YT BIR!” (Gjn 19
- Page 108 and 109: Kuptohet, unë u vendosa në një d
- Page 110 and 111: ugëtimin, jetën time. Edhe në k
- Page 112 and 113: Thuhet, miqtë e mirë në kohë t
- Page 114 and 115: student kur ishim një mendje e zem
- Page 116 and 117: esimtare e mirë. Ajo të gjitha, a
- Page 118 and 119: cilët thuajse e ngulfasnin. Më du
- Page 120 and 121: kishte ngelur në karrocë. I thash
- Page 122 and 123: 13. KOHA SHËRON PLAGËT, ZOTI SHPI
- Page 124 and 125: sipas agjendës së vet e jo të ne
- Page 126 and 127: me libra e shkrime dhe më kishin r
- Page 128 and 129: e sakrifikohen motrat e nderit të
- Page 130 and 131: Aty ku lind e perëndon dielli, zem
- Page 132 and 133: tëra i ngjasonte, si një rrugëti
- Page 136 and 137: Sa përkrahje të madhe gjeta, sa k
- Page 138 and 139: gjendej në çdo moment pranë, më
- Page 140 and 141: të cilin e udhëhoqa me mjaftë su
- Page 142 and 143: orët e mëngjesit duke biseduar e
- Page 144 and 145: të ktheheshim atë ditë. Ashtu ed
- Page 146 and 147: shtëpinë time. Por, jo zemra s’
- Page 148 and 149: shumti pati nevojë. Ah, ndoshta ed
- Page 150 and 151: tronditur thellë, por të heshtur,
- Page 152 and 153: fundit lamtumirës në emër të ti
- Page 154 and 155: 15. FLIJIMI NGADHËNJYES!“…Seps
- Page 156 and 157: lirisë dhe demokracisë, si lëviz
- Page 158 and 159: Pas angazhimeve të mia të mëdha,
- Page 160 and 161: ta konceptuar jetën time, vështir
- Page 162 and 163: Brengoseshim të gjithë për shën
- Page 164 and 165: mirë, të lirë e në paqe, u flij
- Page 166 and 167: dalja jashtë për shërim. Ndodhi
- Page 168 and 169: humbi vëllain e tij më të madh A
- Page 170 and 171: -Ekziston, prandaj mendo mbi jetën
- Page 172 and 173: Në mesin e bashkëvendëseve dhe b
- Page 174: 174
sikur ishin humbur e vetëm më shikonin dhimbshëm. Nuk çelningojën, e nuk thoshin asnjë fjalë, sikur turpëroheshin nga unë, eunë nga ata. Mua, më dukej sikur iu dukesha i “huaj” në mesin etyre. Me siguri, nuk ishin ende të vetëdijshëm se ç<strong>ka</strong> kishtendodh e ç<strong>ka</strong> do ndodh tutje. Të gjithë këta më digjnin shpirtin ezemrën, sepse shihej, se kishin vuajtur dhe vuanin shumë përmua, duke <strong>ka</strong>luar ditë, javë e muaj në pritje se ç<strong>ka</strong> do të ndodh.Shkurt fatkeqësia ime iu kishte pështjelluar dhe ndërruar jetën nëtërësi të gjithëve. Shihej se i kishte <strong>ka</strong>pluar mërzia, malli, por dhedashuria. Vëllai i tretë Kola, ishte ende në punë në dyqan qëkishim në qytetezë, ndërsa vallua tjetër i <strong>ka</strong>tër, Pjetri, sizakonisht ishte në mal nga furnizonte shtëpinë dhe dyqanin medru djegës. I pritja e i pritja të gjithë të bashkohemi (përveçvëllait të madh që ishte në shërbim ushtarak), të çmallemibashkërisht.Sa i lumtur isha në mesin e më të dashurve të mijë, që nga dita eparë. Ndër<strong>ka</strong>q, me të dëgjuar se <strong>ka</strong>më mbërritur në shtëpi,menjëherë filluan vizitat, vinte të më përshëndet i madh e i vogël.Të gjithë ishin të lumtur që më shihnin prapë në mesin e tyre.Unë sillesha sikur të mos kishte ndodhur asgjë, së pakumundohesha të paraqitesha ashtu. Bile, edhe kur shihja njerëz,duke ardhur (duke hyrë në oborr), unë zakonisht ikja e qëndrojanë shtrat, larg <strong>ka</strong>rrocës për mos iu ra menjëherë në sy, sepse edija që kjo do i prekë në zemër. Ata që vinin, më jepnin forcë eunë u mundohesha të mos i dëshpëroj, por të isha në mesin e tyredhe me ta i lumtur si zakonisht, dhe vërtetë “nuk dija” nga gjithëajo forcë në mua. Po, po, është Hyji krijues, i cili bën të shërohenplagët, e të ta forcoj shpirtin.Aq isha i përmalluar. saqë mezi pritja të zbardhë drita e tëtakohem me njerëz, e ata vinin të gjithë, e nga të gjitha anët…135
Change language