MARJAN SEBAJ â SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com
MARJAN SEBAJ â SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com MARJAN SEBAJ â SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com
Aty ku lind e perëndon dielli, zemra rrihte me të shpejt elotët dilnin pa dashjeUnë, isha i përgatitur për tu nisur, e për të fluturuar për nëvendlindjen time. O sa gjatë, e në farë vuajtjesh, mundimesh edhimbjesh prita këtë ditë, këtë ditë, kur do të takoj familjen time,të afërmit e mi, fqinjët, bashkëfshatarët e bashkëkombësit edashurë. Ishte gëzim i madh, meqë pati momente në këtërrugëtim timin, kur edhe më shkonte mendja se mund të mos ishoh më, mund të mos i takoja më, por prapë më mbante shpresa,besimi i fortë dhe nuk u dorëzova. Nuk u dorëzova, sepse Zoti paqë e dua jetën, dhe që dëshiroj të jetoj, nuk u dorëzova sepse nukmë lanë të dorëzohem familja ime, të afërmit, të njohurit, etj. Mëdëshironin të jam në jetë, në mesin e tyre, ngase, siç thoshin, atandjenin nevojë për mua, për këshillat e mija, për këngët ebuzëqeshjen time, për përvojat e mija…Isha përmalluar tejet mase për gjithçka që frymon shqip, përnjerëz, për fusha e male, për rrugë e rrugica edhe pse ato jo tëasfaltuara. Më dukej se edhe dielli me rrezet e tij nxehë e ngrohmë shumë e më mirë në vendlindjen time. Edhe netët, janë më tëmira dhe më të qeta. Po, shpresoja se vendi im edhe dhimbjet ibënë më të buta dhe të durueshme, barrat më të lehta. O, Zot samë kishte marrë malli për motrën time të dashur, për vëllezërit emi, për dy të vegjlit e për mbesën time të vogël e me fytyrëengjëllore.U përshëndeta me koleg student, me profesor dhe miq që erdhëntë më përshëndesin. Të gjithë, më uruan fluturim të këndshëm,por edhe kthim sa më të shpejt në bankat studentore, duke methënë; duhesh të përfundosh shkollimin e filluar, të arrish nëcakun e filluar, kemi nevojë për prezencën tënde. E mua, gjithakëto më jepnin kuraje, forcë e vullnet për ta vazhduar130
“rrugëtimin tim”, jetën. Edhe pse fizikisht isha i lodhur për këtody ditë, shpirtërisht pushova e u kënaqa në mesin e të njohurve etë dashurve. Pastaj, më presnin më të dashurit në këtë jetë dheunë mendoja, sesi do të reagojnë, si do ta pranojnë këtë gjendjetime, si e sa do kanë fuqi ta pranojnë këtë kryq timin, a janë tëpërgatitur si fetar e besimtarë të mirë, të pranojnë, jo vetëm tëmirat që vijnë nga Hyji krijues, por edhe vështirësitë dhe këtosituata, këtë gjendje?! Gjitha këto, më silleshin në kokë që nganisja ime për në aeroport, gjatë fluturimit i cili do të ndaloj epërfundoj diku rreth katërqind kilometra larg fshatit tim. Pas njëorë e disa minuta udhëtimi të këndejshëm, mbërritëm nëaeroportin e këtij qyteti që ishte edhe kryeqytet i këtij shteti tëpërbashkët. Aty më prisnin sipas marrëveshjes, baba im dhe njëmik imi z. Luz Llukes (djali i axhës dhëndrit tim). Ai, kishtemarrë automobilin e tij dhe me babën tim pa bërë ndonjë“zhurmë” të madhe në familje dhe fshat, ishin nisur herët nëmëngjes për të më marrë mua. Shumë u gëzova, por edhe upërmallova, kur takova babën dhe mikun e familjes. Ai, bëhetsikur të mos kishte ndodhur me mua asgjë, nuk jepej aspak, porsillej krejt normal, sikur dëshironte të më thotë; ke qenë mik imi idashur, dhe do jesh përgjithmonë, por mos u dorëzo! Pasi pimënga një kafe aty afër, u përgatitem dhe u nisëm drejtë e për nëvendlindje. Nga aty, ishte rrugë e gjatë disa orëshe, por nëshoqërim me bashkudhëtarët nuk e kisha vështirë. Më tregoninshumëçka rreth këtij shteti, ku kishin pas punuar si djem të rinj.Ata, kujtonin punën e tyre të rëndë, duke shkëputur përvoja ekujtime të ndryshme nga jeta e tyre si punëtorë krahu, në këtopjesë. Duke i dëgjuar me vëmendje thash: more Zot, sa popull ivuajtur që jemi! Mendova, a ka vend ku nuk punojnë e nuk kanëpunuar të parët tanë për një kafshatë goje?! Ashtu, herë duke idëgjuar me vëmendje, e herë duke u zhytur thellë në mendimedhe duke menduar mbi familjen time, mbi përvojat e jetën timenë fshat, kalonte rruga por që mua, mu duke se nuk ka mbarim. E131
- Page 80 and 81: orar të caktuar. Kështu, më kalu
- Page 82 and 83: duke më dhënë kuraje, shpresë.
- Page 84 and 85: zonjë e mrekullueshme, e dashur, b
- Page 86 and 87: prapë “krejt në fund“ të tij
- Page 88 and 89: Dhe kështu e me këto mendime, dol
- Page 90 and 91: 11. BIRI I JUAJ, VËSHTIRË SE MUND
- Page 92 and 93: lodhur nga rruga, dhe i zhytur në
- Page 94 and 95: në një zemër, e cila tërë jet
- Page 96 and 97: Por, për çudi edhe baba e xhaxhai
- Page 98 and 99: motrën dhe vëllezërit e gjithë
- Page 100 and 101: kishin ikur qysh pas përfundimit t
- Page 102 and 103: Para se të fillonte mesha, aty nja
- Page 104 and 105: e kërcim me valltarë profesionist
- Page 106 and 107: 12. “GRUA, JA, YT BIR!” (Gjn 19
- Page 108 and 109: Kuptohet, unë u vendosa në një d
- Page 110 and 111: ugëtimin, jetën time. Edhe në k
- Page 112 and 113: Thuhet, miqtë e mirë në kohë t
- Page 114 and 115: student kur ishim një mendje e zem
- Page 116 and 117: esimtare e mirë. Ajo të gjitha, a
- Page 118 and 119: cilët thuajse e ngulfasnin. Më du
- Page 120 and 121: kishte ngelur në karrocë. I thash
- Page 122 and 123: 13. KOHA SHËRON PLAGËT, ZOTI SHPI
- Page 124 and 125: sipas agjendës së vet e jo të ne
- Page 126 and 127: me libra e shkrime dhe më kishin r
- Page 128 and 129: e sakrifikohen motrat e nderit të
- Page 132 and 133: tëra i ngjasonte, si një rrugëti
- Page 134 and 135: malli më dukej sikur të mos kisha
- Page 136 and 137: Sa përkrahje të madhe gjeta, sa k
- Page 138 and 139: gjendej në çdo moment pranë, më
- Page 140 and 141: të cilin e udhëhoqa me mjaftë su
- Page 142 and 143: orët e mëngjesit duke biseduar e
- Page 144 and 145: të ktheheshim atë ditë. Ashtu ed
- Page 146 and 147: shtëpinë time. Por, jo zemra s’
- Page 148 and 149: shumti pati nevojë. Ah, ndoshta ed
- Page 150 and 151: tronditur thellë, por të heshtur,
- Page 152 and 153: fundit lamtumirës në emër të ti
- Page 154 and 155: 15. FLIJIMI NGADHËNJYES!“…Seps
- Page 156 and 157: lirisë dhe demokracisë, si lëviz
- Page 158 and 159: Pas angazhimeve të mia të mëdha,
- Page 160 and 161: ta konceptuar jetën time, vështir
- Page 162 and 163: Brengoseshim të gjithë për shën
- Page 164 and 165: mirë, të lirë e në paqe, u flij
- Page 166 and 167: dalja jashtë për shërim. Ndodhi
- Page 168 and 169: humbi vëllain e tij më të madh A
- Page 170 and 171: -Ekziston, prandaj mendo mbi jetën
- Page 172 and 173: Në mesin e bashkëvendëseve dhe b
- Page 174: 174
“rrugëtimin tim”, jetën. Edhe pse fizikisht isha i lodhur për këtody ditë, shpirtërisht pushova e u kënaqa në mesin e të njohurve etë dashurve. Pastaj, më presnin më të dashurit në këtë jetë dheunë mendoja, sesi do të reagojnë, si do ta pranojnë këtë gjendjetime, si e sa do <strong>ka</strong>në fuqi ta pranojnë këtë kryq timin, a janë tëpërgatitur si fetar e besimtarë të mirë, të pranojnë, jo vetëm tëmirat që vijnë nga Hyji krijues, por edhe vështirësitë dhe këtosituata, këtë gjendje?! Gjitha këto, më silleshin në kokë që nganisja ime për në aeroport, gjatë fluturimit i cili do të ndaloj epërfundoj diku rreth <strong>ka</strong>tërqind kilometra larg fshatit tim. Pas njëorë e disa minuta udhëtimi të këndejshëm, mbërritëm nëaeroportin e këtij qyteti që ishte edhe kryeqytet i këtij shteti tëpërbashkët. Aty më prisnin sipas marrëveshjes, baba im dhe njëmik imi z. Luz Llukes (djali i axhës dhëndrit tim). Ai, kishtemarrë automobilin e tij dhe me babën tim pa bërë ndonjë“zhurmë” të madhe në familje dhe fshat, ishin nisur herët nëmëngjes për të më marrë mua. Shumë u gëzova, por edhe upërmallova, kur takova babën dhe mikun e familjes. Ai, bëhetsikur të mos kishte ndodhur me mua asgjë, nuk jepej aspak, porsillej krejt normal, sikur dëshironte të më thotë; ke qenë mik imi idashur, dhe do jesh përgjithmonë, por mos u dorëzo! Pasi pimënga një <strong>ka</strong>fe aty afër, u përgatitem dhe u nisëm drejtë e për nëvendlindje. Nga aty, ishte rrugë e gjatë disa orëshe, por nëshoqërim me bashkudhëtarët nuk e kisha vështirë. Më tregoninshumëç<strong>ka</strong> rreth këtij shteti, ku kishin pas punuar si djem të rinj.Ata, kujtonin punën e tyre të rëndë, duke shkëputur përvoja ekujtime të ndryshme nga jeta e tyre si punëtorë krahu, në këtopjesë. Duke i dëgjuar me vëmendje thash: more Zot, sa popull ivuajtur që jemi! Mendova, a <strong>ka</strong> vend ku nuk punojnë e nuk <strong>ka</strong>nëpunuar të parët tanë për një <strong>ka</strong>fshatë goje?! Ashtu, herë duke idëgjuar me vëmendje, e herë duke u zhytur thellë në mendimedhe duke menduar mbi familjen time, mbi përvojat e jetën timenë fshat, <strong>ka</strong>lonte rruga por që mua, mu duke se nuk <strong>ka</strong> mbarim. E131
Change language