MARJAN SEBAJ – SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com

Aty ku lind e perëndon dielli, zemra rrihte me të shpejt elotët dilnin pa dashjeUnë, isha i përgatitur për tu nisur, e për të fluturuar për nëvendlindjen time. O sa gjatë, e në farë vuajtjesh, mundimesh edhimbjesh prita këtë ditë, këtë ditë, kur do të takoj familjen time,të afërmit e mi, fqinjët, bashkëfshatarët e bashkëkombësit edashurë. Ishte gëzim i madh, meqë pati momente në këtërrugëtim timin, kur edhe më shkonte mendja se mund të mos ishoh më, mund të mos i takoja më, por prapë më mbante shpresa,besimi i fortë dhe nuk u dorëzova. Nuk u dorëzova, sepse Zoti paqë e dua jetën, dhe që dëshiroj të jetoj, nuk u dorëzova sepse nukmë lanë të dorëzohem familja ime, të afërmit, të njohurit, etj. Mëdëshironin të jam në jetë, në mesin e tyre, ngase, siç thoshin, atandjenin nevojë për mua, për këshillat e mija, për këngët ebuzëqeshjen time, për përvojat e mija…Isha përmalluar tejet mase për gjithçka që frymon shqip, përnjerëz, për fusha e male, për rrugë e rrugica edhe pse ato jo tëasfaltuara. Më dukej se edhe dielli me rrezet e tij nxehë e ngrohmë shumë e më mirë në vendlindjen time. Edhe netët, janë më tëmira dhe më të qeta. Po, shpresoja se vendi im edhe dhimbjet ibënë më të buta dhe të durueshme, barrat më të lehta. O, Zot samë kishte marrë malli për motrën time të dashur, për vëllezërit emi, për dy të vegjlit e për mbesën time të vogël e me fytyrëengjëllore.U përshëndeta me koleg student, me profesor dhe miq që erdhëntë më përshëndesin. Të gjithë, më uruan fluturim të këndshëm,por edhe kthim sa më të shpejt në bankat studentore, duke methënë; duhesh të përfundosh shkollimin e filluar, të arrish nëcakun e filluar, kemi nevojë për prezencën tënde. E mua, gjithakëto më jepnin kuraje, forcë e vullnet për ta vazhduar130