MARJAN SEBAJ – SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com

me libra e shkrime dhe më kishin rregulluar dhomën nëndërtesën e re sikur të isha e të jetoja unë aty, por jo edhe ajoishte e mbyllur dhe duke më pritur. Unë i kuptoja ata që mungesaime iu kishte lënë shumë zbrastira si në fushë futbolli, si në korine këndimit ku isha solist, po ashtu edhe në jetën e përditëshme.Por, ja, Zoti këtë e dëshiron dhe ka plane me mua, ndoshta krejttjera nga ato që ne mendojmë e dëshirojmë.E ndjeva aromën e jetës studentore…Sa isha më afër konviktit, zemra me të madhe më rrihte, aq samendoja se do të më pëlcas nga të rrahurat dhe shqetësimet.Nuk e kisha lehtë të shikoja gjitha ato rrugë, të cilat për dy vite ikalova poshtë e lartë, ditë e natë. Ishte vështirë, të shikoja fushënku shpeshherë u gëzoja, duke zbavitur njerëz të shumtë melojërat e mija. Të gjithat më silleshin në kokë dhe mu kujtoheshinsikur të kishin ndodhur të gjitha këto ngjarje dy vjeçarepërnjëherë dhe para pak momentesh apo po ndodhin edhetanimë. Kujtova shumë vizita që bëja në veçanti në familjet tonashqiptare, nëpër familje, mu kujtuan edhe djemtë e Kosovës sonëtë dashur, të cilët kishin shërbyer në ish armatën e atëhershme tëkëtij shteti të përbashkët, në këtë qytet të bukur. Mu kujtua nëveçanti një djalë i mrekullueshëm nga Stublla kreshnike, + Kristë(Tush) Ramaj, të cilin e vizitoja shpeshherë, e me të cilin kaluamditë të mrekullueshme, sa qëndroi në këtë qytet. Ishte një qenie emrekullueshme, djalë i pashëm, i bukur, i qetë, i urtë, human,gjithnjë me buzëqeshje e plotë mirësi e dashuri, por edheintelektual i mirëfilltë dhe patriot i madh, kombëtar eatdhedashës i flaktë, vizionar, i cili pikëpamjet e tija, me shumëurtësi i shpaloste pa farë frike para të gjithëve. Thënë të vërtetën,unë kisha drojë për te mos po i ndodh qjë e keqe në shërbiminushtarak. Por jo. Ai, ato të padrejta që iu bënin popullit të tij të126