MARJAN SEBAJ – SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com

as ëndërr parë, e dëshiruar askush. Shtëpinë e kishim të vogël përgjithë ne sa ishim, gjashtë vëllezër (vëllai i madh i martuar dhekishte vajzën e vogël që e doja pamasë) dhe motra ime, pra tëgjithë njëmbëdhjetë anëtarë. Por, e dija se unë do ta kam dhomëntime të veçantë, të cilën ma patën përgatitur qysh verën e kaluar,pa u nisë për rrugë dhe e cila ishte menjëherë në hyrje të oborrit.Pra, jashtë kompleksit të shtëpisë, ishte e bërë gati dhe mirë dheishte në përdhese sikur ta dinin të gjithë dhe unë se çka do të mëndodhë më vonë. Ishim familje shumë anëtarëshe dhe nuk kishimndonjë pasuri. Për më tepër, familje me kushte mesatare jetësore.Dhe pikërisht kjo na bënte të lumtur dhe lidhur mes veti, meqëashtu na kishin edukuar prindërit, të duhemi dhe nderohemi mesveti dhe të tjerët, ishim të rrethuar jo me pasuri materiale, porgjithë të shëndetshëm, të rrethuar me sinqeritet, bujari e dashurindërfamiljare dhe ndërvëllazërore.U përshëndetëm me të gjithë që njoha këtu, me të gjithë qëtakova, duke iu falënderuar për të gjitha të mirat dhe kujdesin,respektin, e dashurinë e treguar dhe për durimin që patën ndajmeje .Erdhën dy student nga qyteti i rinisë sime, nga qyteti i ditëve tëstudimeve të më merrnin me automjet dhe ku do të qëndroj përdy ditë e më pas nga një qytet i afërt, dhe i lasht tjetër, që është injohur me amfiteatrin (arenën) e tij. Nga aty, do të fluturoj përkah vendlindja ime e dashur, të cilën mezi pritja ta shoh edhenjëherë. Nisëm për kah qyteti i ditëve studentore, dhe nuk e kishalehtë të takoj miq, shokë dhe koleg, të cilët këtë vit shkollor ekishin filluar me një karrige më pak apo me një vend bosh nëklasën time, me një vend e karrige të, të cilën, më patën treguarse nuk e kanë larguar nga klasa siç nuk e kishin larguar as ngasalla e ngrënies së bukës. Ata, më dëshironin në mesin e tyresaqë më kishin marrë valixhet e mija, bibliotekën time të pasur125