MARJAN SEBAJ – SOPI Jeta ka kuptim - Famulliabinqes.com

sipas agjendës së vet e jo të ne njerëzve të kufizuar në kohë dhehapësirë. Ja, pra, nga këto mendime shihet se ende nuk e kishapranuar këtë ”kryq“, shihej se ende dyshoja por edhe shpresojaende, apo siç thotë fjala e lashtë popullore; të gjitha vdesin porshpresa assesi jo, apo vdes e fundit! Eh, këtë shpresë e kemi tëtrashëguar nga të parët tanë, të cilët me shekuj vuajtën, por, kurrënuk u dorëzuan, duke shpresuar në ditë më të mira, siç shpresojaedhe unë e të tjerët rreth meje.Edhe nga kjo qendër bartja përshtypje të mira. Kalova mirë, utrajtova mirë, isha i nderuar, respektuar dhe i dashur nga tëgjithë, si nga personeli mjekësor, po ashtu edhe nga pacient epunëtorë tjerë të kësaj qendre. Mbetën shumë përshtypje të mirae mbresa me njerëz të ndryshëm, me të cilët u shoqërova gjatëgjithë kësaj kohe. Dëgjova e mësova përvoja të ndryshme, ngamë të mirat e deri tek ato më të hidhurat e të vështirat. Nga egjithë ajo, kuptova se Zoti i lejon kryqe pikërisht atyre që dinëdhe mund t’i bartin ato. Zoti bënë përzgjedhjen se kujt çka t’idhuroj. Ai, më së miri njeh krijesën e tij, kështu që meditimet ekëtilla, edhe më mbanin në jetë e më jepnin forcë e kuraje poredhe kënaqësi e gëzim se pikërisht edhe unë qenkam ipërzgjedhuri i Tij, i dashuri i Tij.Dhe një ditë pasi u morëm vesh me përgjegjësit e spitalit, udakorduam që ditën e caktuar të afërt të lirohesha nga qendra.Edhe prindërve iu kishte lajmëruar me kohë studenti ynë i dashurMate Paliqi (tani meshtar)., se së shpejti do lëshohem dhe që tëmë përgatisin sa më mirë që është e mundshme shtëpinë, prahyrjen dhe daljen, për ta pasur lëvizjen time me karrocë sa më tëlehtë, kur të gjendem në familje. E dija se kjo e gjitha do i prekteshumë prindër e familjen time, por, ja Zoti dëshiroi këtë dhe medoemos na duhet ta pranojmë vullnetin e tij. Kuptohet se ne nukkishim kushtet për një gjë të tillë, sepse këtë nuk e kishte pritur,124